သခင်ချု၏မိန်းမက တောသူလေး

ရွမ်ယွဲ့ တိုင်းပြည်ရဲ့ခရိုင် တရားသူကြီး ချုစစ်ဟန်သည် ငယ်စဉ်ဘဝတည်းက ကျော်ကြားပြီး အလွန်ချောမောသည့် ပါရမီရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သို့သော် လျိုယွဲ့ ရွာ လုမိသားစုရဲ့သမီးနဲ့လက်မထပ်ပါက တိုင်းပြည်ရဲ့အကြံပေးသည်အသက် ၃၀ အထိ အသက်ရှင်မည်မဟုတ်ကြောင်း နမိတ်ဟောရှိခဲ့သည်။

ချုစစ်ဟန်က ကြေညာတယ်. ‘ငါ လုံးဝမမြင်ဖူးတဲ့မိန်းကလေးကို လက်ထပ်တာထက် အမြဲတမ်းတကိုယ်တည်း‌ပဲနေလိုက်မယ်.”

ထို့နောက် စေ့စပ်ထားသည့် လုရှန်း (ကူးပြောင်းလာချိန်) မထီမဲ့မြင်ပြု၏။ “လက်ထပ်ဖို့အရမ်းစိတ်ထင့်နေတဲ့ လူအိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ရမယ်.”

ထို့နောက် သခင်ချု က အမှန်တရားကိုထုတ်ဖော် ခဲ့တယ် “ရှန်းရှန်း မင်း ကိုယ့်ကို လက်ထပ်မရင် ကိုယ်တကိုယ်တည်းပဲနေတော့မယ်”

ထိုအချိန် တစ်ကိုယ်တည်းဘဝကိုစိတ်နှစ်ပြီး ဘီလျံနာဖြစ်ဖို့ အိမ်မက်ကို အကောင်အထည်ဖော်ချင်နေသည့် လုရှန်းက “ကောင်းပြီ ဒါဆို တသက်လုံးတကိုယ်တည်းပဲ နေပါ သခင်ချု”

ထို့နောက် သူမကိုအေးစက်စက်ကိုကြည့်ပြီး “မင်း ကိုယ့်ကိုလက်ထပ်မှာလား? လက်မထပ်ဘူးလား? မင်း ကိုယ့်ကို လက်ထပ်ရင် ချုအိမ်တော််နဲ့ ကိုယ်ကမင်းအပိုင်ပဲ မင်းမရှိရင် ကိုယ်မင်းအိမ်ကို နေ့တိုင်းချောင်းပေါက်မတက်လာမှာ”

လုရှန်း “…”

အပြစ်ကင်းစွာ ဟန်ဆောင််တက်ပြီး လှပပြီးအစွမ်းထက်ည့် ဇနီးသည်နှင့် လိုက်ဖက်သော ခပ်မိုက်မိုက်သခင်တစ်ယောက်တို့ရဲ့ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်တယ်.