Josei

လင်းချင်းဟယ်သည် ဝတ္ထုဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ထဲသို့ ကူးပြောင်းလာခဲ့ပြီး အမြှောက်စာဇာတ်ကောင်တွေထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုဝတ္ထုဇာတ်လမ်း၏အကြောင်းအရာနောက်ခံသည် ၁၉၆၀နှောင်းပိုင်း အစားစားချင်တိုင်းမစားနိုင် အဝတ်ဝတ်ချင်တိုင်းမဝတ်နိုင်သော အစားအစာ၊ အဝတ်အထည်ရှားပါးသောအချိန်ကို ဇာတ်အိမ်တည်ထားခဲ့သည်။ ထိုခေတ်အချိန်တွင် ကုန်ပစ္စည်းများဆင်းရဲချို့တဲ့ပြီး နေထိုင်မှုဘဝကလည်း ပျင်းရိငြီးငွေ့ဖွယ် ကောင်းလှသော်လည်း ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများ ပြည့်ကျပ်နေသော ကိုယ်ပိုင်နေရာလွတ် နယ်မြေတစ်ခုရှိသောကြောင့် ၎င်းသည် သူမအတွက်တော့ စိုးရိမ်စရာမဟုတ်ပေ။ သူမစိုးရိမ်နေသည့်အရာမှာ သူမမှန်ကန်စွာမှတ်မိသည်ဆိုပါက သူမ၏သားသုံးယောက်သည် အနာဂတ်တွင် ဗီလိန်ကြီးများဖြစ်လာမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့ရဲ့ဖြောင့်မတ်ပြီးအေးစက်သောဖခင်ဖြစ်သူသည်…

တစ်လောကလုံးမှာ ယိချင်းသာလျှင် အတော်ဆုံးသော ဓားသိုင်း ကျင့်ကြံသူဟု လူတိုင်းက ဆိုကြသည်။ တုနှိုင်းမဲ့ဓားသိုင်းပညာနှင့်၊ မည်သူမျှ မကျော်လွန်နိုင်သော အတွင်းအားအရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။ အောက်ဘုံ၌ ကျင့်ကြံခြင်းအရာမှာပင် ဖြစ်စေ၊ အထက်ဘုံ၏ နတ်ပြည်ဆယ်ထပ်မှာပင် ဖြစ်စေ၊ သူ့ကို မည်သူမျှ အနိုင်မယူနိုင်သေးပေ။ ယိချင်း ရယ်ကာ မောကာ ဆိုတော့သည်။ “အာ့ မင်းတို့ ငါ့ဆရာအကြောင်း မကြားဖူးလို့လေ… ကျင့်ကြံခြင်းအကြောင်းပြောရရင်…

သူမက အမှိုက်ဟု ကျော်ကြားသော လူတစ်ယောက်…။ အကြောင်းတစ်ခုကြောင့် ယောက်ျားလေးလို ဟန်ဆောင်နေသော သူမ…။ သူမနာမည်က ရှီမာယူယူ…။ သူမအဖေထားခဲ့သော ပစ္စည်းများမှတစ်ဆင့် ကိုယ်ပိုင် ပိုင်ဆိုင်မှုများ ရှိလာချိန်တွင်တော့…။ တကယ် ကျင့်ကြံမှုလမ်းစဉ် လိုက်သည့် အချိန်တွင်တော့ အမှိုက်မဟုတ်ပဲ ပါရမီရှင် ဖြစ်နေသော သူမ…။ ထိုအကြောင်းအား သူမ ကြာကြာလျှို့ဝှက်ထားနိုင်ပါ့မလား…။ ဒီဇာတ်လမ်းကတော့ မူရင်းစာရေးသူ ရှန်ဂူမူရဲ့ လက်ရာ…