ရွှေအစည်းအရုံး၏ ထိပ်ဆုံး အထပ်ရှိ လျှို့ဝှက်အခန်းလေးတွင် အဖိုးကြီးတစ်ယောက်နှင့် မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်တို့ရှိနေကြသည်။
ချုချင်းအယ်လို့အမည်ရှိသော မိန်းမပျိုလေးက တဖြည်းဖြည်းထွက်ခွာသွားသောလူအုပ်ကြီးကိုကြည့်ကာမေးလိုက်သည်။ “အဖိုးဂျင်။ ဘာလို့ဒီလူ
နှစ်ယောက်မတိုက်ခိုက်ကြတာလဲသိလား”
အဖိုးကြီးက ပြုံ့းကာ “မသိဘူး”
“ဘာလို့ သူတို့ကို ကြားမ၀င်မတားဘဲ အစည်းအရုံးရှေ့မှာ ပြဿနာရှာခွင့်ပြုလိုက်တာလဲ”
“ငါလည်း မတားချင်လို့မဟုတ်ဘူး။ မတားနိုင်လို့”
“ဘာကြောင့်လဲ” ချုချင်းအယ်က မေးသည်။ “သူတို့က ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆိုင်းဘုတ်ကိုတောင် ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တာ သူတို့ကို ဒီအတိုင်းသွားခွင့်ပေးလိုက်ရင် ကျွန်မတို့က…”
အဖိုးကြီးဂျင်က အသာလေးလက်ပြပြီး သူမ၏ စကားကိုမဆုံးခင်မှာ တားလိုက်သည်။ တကယ်က ယခု အစည်းအရုံးရှေ့မှာ ပြဿနာရှာနေတာက တခြားသူတွေဆိုပါက မောင်းထုတ်ခံရပြီးလောက်ပေပြီ။
ကုန်းမြေကြီး၏ အဆင့် (၁၀) ၀င် စီးပွားရေးအစည်းအရုံးကြီးအနေဖြင့် ဒီလိုလူရှုပ်တွေကိုဖြေရှင်းဖို့ ခွန်အားမဲ့မတဲ့လား။
ယခုကတော့ သာမန်နှင့်မတူကွဲပြားသည်။
အဖိုးကြီးဂျင်က သက်ပြင်းချ၍ မေးလိုက်၏။ “ချင်းအယ်။ မိစ္ဆာသားရဲဆိုတာကို ကြားဖူးလား”
“မိစ်ဆားသားရဲ”
ပြူတင်းပေါက်ကနေ သူမ၏ အကြည့်များကိုပြန်ရုတ်သိမ်းကာ အဖိုးကြီးကို ချုချင်းအယ်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ “သူတို့အကြောင်းကိုတော့ ကြားဖူးတယ် ဒါပေမယ့် ဒီဟာနဲ့ ဘာသက်ဆိုင်လို့လဲ”
အဖိုးကြီးဂျင်က ပြုံးစမြဲဖြင့် ခွန်းတုန့်ပြန်လိုက်သည်။ “ငါတို့လို အဖိုးကြီးတွေရဲ့ ကာကွယ်မှုအောက်မှာ နင်တို့ မျိုးဆက်သစ်လူငယ်တွေက မိစ္ဆာသားရဲတွေရဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းပုံကို မေ့သွားကြတာ မဆန်းပါဘူး။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်အနည်းငယ်လောက်က မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်က ကုန်းမြေတစ်လျှောက်လုံးမှာရှိတဲ့ မိစ္ဆာသားရဲနှိမ်နင်းရေးကို လုပ်ဆောင်ခဲ့လို့ ခုလို ငြိမ်းချမ်းသာယာကြတာပေါ့”
“အဲ့ဒီက အကျွင်းအကျန် သားရဲတွေက ပုန်းကွယ်ရာကနေ ဘယ်တော့မှထွက်မလာကြတော့ဘူး။ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရာနန်းတော်ရဲ့ အရှိန်အဝါကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ဟာသူတို့ ကမ္ဘာကြီးနဲ့ တံခါးပိတ်အဆက်ဖြတ်ချင်လို့ဖြစ်ဖြစ် ပုန်းကွယ်နေတာက ပုန်းကွယ်နေတာပဲ။ ခုတော့ သူတို့ထွက်လာကြပြီ”
ချုချင်းအယ်က မသေချာမရေရာမေးလိုက်သည်။ “မိစ္ဆာသားရဲတွေလား”
“ဟုတ်တယ်”
အဖိုးကြီးဂျင်က ခေါင်းညိတ်ထောက်ခံပ့ပြီးတော့ ဆက်လိုက်သည်။ “မိစ္ဆာသားရဲတွေလာနေကြပြီ။ ပြီးတော့ စုရှောင်ရှန်လက်ထဲမှာ ဘာကိုင်ထားလဲ နင်သိချင်နေတယ်မလား”
ချုချင်းအယ်၏ မျက်၀န်းများတောက်ပသွား၏။ သူမလည်း စုရှောင်ရှန်က လေကိုဖမ်းဆုပ်လိုက်တာလေးနဲ့ ဘာလို့ ထိုမီးခိုးရောင်၀တ်နှစ်ယောက်ကို ဖိနှိပ်နိုင်တာလဲသိချင်နေသည်။
“အဲ့တော့ ဒီအတိုင်း လေ ပဲမဟုတ်ဘူးပေါ့…”
အဖိုးကြီးဂျင်က သူမ ဘာတွေးနေလဲသိသည့်အလား ဆိုလိုက်သည်။ “ငါ့အထင်တော့ သူဆုပ်ကိုင်ထားတာက မိစ္ဆာသားရဲတစ်ကောင်ကောင်ဖြစ်လိမ့်မယ်”
ချုချင်းအယ်၍ မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားရအေသည်။ “အဖိုးဂျင်… အဲ့လိုထင်တယ်ပေါ့”
“ဟုတ်တယ်”
“မိစ္ဆာသားရဲတွေက ဗလာနယ်ပယ် ပေါက်ပြဲမှုကနေဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အပြင်ဘက်ကမ္ဘာငယ်လေးတွေကနေ မူလဖြစ်တည်အခြေခံတယ်။ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်က ဘယ်လောက် လက်ကျန်ကောင်တွေကို ရှင်းလင်းဖို့ အမိန့်ပေးကြိုးစားပါစေ မအောင်မြင်ဘူး။ ဘာလို့ဆို အဲ့လို ကမ္ဘာငယ်လေးတွေက ပေါက်ဖွားလာတဲ့ သတ္တဝါတွေက ကိုယ်ရောင်ဖျောက်နိုင်စွမ်းရှိကြလို့ပဲ။ သူတို့က ငါတို့ ကမ္ဘာကြီးနဲ့ လုံး၀မပတ်သက်သလို စိတ်ဝိညာဉ်အာရုံနဲ့တောင် မမြင်နိုင်ဘူး။ အချို့ အားနည်းတဲ့ကောင်တွေကတော့ တစ်ခါတစ်လေ မြင်ကောင်း မြင်နိုင်ပေမယ့် သန်မာတဲ့ကောင်တွေကြတော့ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ရောက်နေရင်တောင်မသိနိုင်ကြဘူး”
ချုချင်းအယ် အကြီးအကျယ်မှင်သက်သွားရသည်။ “ဆိုတော့ အဖိုးတောင် မမြင်နိုင်ဘူးလား”
‘ဒါဆို ဧကရာဇ်နယ်ပယ်ကျင့်ကြံသူတွေကတောင် မိစ္ဆာသားရဲတွေကို မမြင်နိုင်ဘူးဆိုရင် သူတို့ကို ဘယ်လိုသတ်ကြတာလဲ။ မိစ္ဆာသားရဲတွေက အဖိုးဂျင်ထက် အကုန်သန်မာကြတယ်လို့တော့ မပြောနဲ့’
သူမ၏ နှလုံးတစ်ချက်ခုန်သွားရပြီး အဖိုးကြီးဂျင်ပြောသည့် နတ်ဘုရားနန်းတော်က အကျွင်းအကျန်ကောင်များကို ရှင်းပစ်ဖို့ အမိန့်ထုတ်ပြန်ထားတယ်ဆိုတာကို မြင်ယောင်မိသွားသည်။
‘ကုန်းမြေကြီးတစ်လျှောက်လုံးမှာ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်က အဆင့်(၁) အင်အားစုကြီးလား။ ငါသိတဲ့ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်က အဲ့ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး’
နောက်ဆုံးတော့လည်း မေးမြန်းစပြုလိုက်ပါသည်။ “ဆိုတော့ စောနက ထူးဆန်းတဲ့လူနှစ်ယောက်က မိစ္ဆာသားရဲကိုလာရှာကြတာဖြစ်ပြီးတော့ အဲ့မိစ္ဆာသားရဲက စုရှောင်ရှန်ကို သဘောကျသွားတာမျိုးလား”
သူမ၏ စကားဆုံးမှ တစ်ခုခုမူမမှန်တာ သတိထားမိပြီး ချုချင်းအယယ် အလန့်တကြား ဆိုလိုက်သည်။ “ဒါဆို အဲ့ကောင်က အဖိုးတောင်မမြင်နိုင်တဲ့ မိစ္ဆာသားရဲကိုမြင်ရတယ်ပေါ့”
“စုရှောင်ရှန်ပဲမဟုတ်ဘူး။ စောနက ဓားသမားသုံးယောက်ထဲက နာမည်ကြီးဓားကိုပိုက်ထားတဲ့ ကောင်လေးလည်းမြင်ရတယ်။ ဒီလိုအရာတွေကို မြင်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့သူတွေက သာမန်ကျင့်ကြံသူတွေထက် အဆမတန် ပိုသန်မာတဲ့ စိတ်စွမ်းအား၊ ဒါမှမဟုတ်ရင် စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းရည်တွေပိုင်ဆိုင်ထားလို့ပဲတဲ့။ ဒါကလည်း ဒီလိုလူထူးခြားတွေနဲ့ သာမန်လူတွေအကြားက ကွာခြားချက်ပေါ့။ ဒါတွေက သင်ယူလို့ တတ်မြောက်တဲ့အရာတွေမဟုတ်ဘူးလေ။ မွေးကတည်းက ၀မ်းတွင်းအဖြစ် ပါလာကြတာ။ ဒါကြောင့် ဒီလူတွေက အင်မတန်တောက်ပတဲ့ အနာဂါတ်ရှိတဲ့ ကောင်းချီးပေးထားခံရတဲ့သူတွေဆိုရင် မမှားဘူးပေါ့”
ချုချင်းအယ် စိတ်၀င်စားသွားကာ “ဒီဆိုရင် ဒီလိုလူတွေနဲ့ ခင်မင်ရင်းနှီးအောင်မိတ်ဆွေဖွဲ့ရမှာလား”
“မဟုတ်ဘူး”
အဖိုးကြီးဂျင်က သူမကို ပြတ်ပြတ်သာသားပဲ ငြင်းဆိုလိုက်သည်။ “ငါနင့်ကို အဓိကပြောချင်တဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကလဲ ဒါပဲ။ ဒီလိုလူတွေအနားကို ယောင်လို့တောင် သွားမကပ်မိစေနဲ့”
“ဘာလို့လဲ” ချုချင်းအယ်က သိလိုစိတ်ပြင်းပြစွာမေး၏။
အဖိုးကြီးဂျင်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ “ဒီကမ္ဘာကြီးမှာရှိတဲ့ စည်းမျဉ်းနိယာမတွေက တင်းကြပ်လွန်းလှတယ်။ ဘယ်သူမဆို ဧကရာဇ်နယ်ပယ်ကိုရောက်တာနဲ့ ကောင်းကင်ရဲ့ အလိုဆန္ဒကို ရင်ဆိုင်ကြရမှာ။ ဒီနိယာမတွေ ဒါမှမမဟုတ် နိယာမတွေလို တည်ရှိနေတဲ့ ဖြစ်တည်မှုတွေက နင့်ကို ကန့်သတ်နိုင်သလို တစ်ချိန်တည်းမှာလည်း ကာကွယ်ပေးနိုင်တယ်”
“စောနက ငါပြောတဲ့ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်က နံပါတ်(၁) အင်အားစုကြီးဖြစ်တာနဲ့ အညီ ကုန်းမြေကြီးတစ်ခုလုံးပေါ်က လူတိုင်းကို ကာကွယ်ပေးချင်နေသလိုပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲ့လိုလုပ်နိုင်လည်း ကောင်းကျိုးတွေပဲ ထွက်လာမှာတဲ့လား”
“ဒီက အကျိုးဆက်တွေကြောင့်ပဲ မမြင်နိုင်တဲ့၊ မထင်မှတ်ထားလောက်တဲ့ နေရာတွေမှာ မိစ္ဆာသားရဲတွေဆိုတာက ခိုအောင်းလာကြတယ်။ သူတို့ဘာလုပ်နေသလဲ၊ ဘာတွေကြံနေကြသလဲ၊ ဘယ်လိုတွေတိုးတက်နေပြီလဲဆိုတာ မသိရဘူး။ နင်တို့ မျိုးဆက်သစ်လူငယ်တွေလည်း မိစ္ဆားသားရဲတွေရဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းပုံကို မသိကြတော့ဘူး။ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ မေ့လျော့ကုန်ကြပြီ။ စဉ်းစားကြည့် ဒီလိုအခြေအနေမှာ အဲ့ကောင်တွေ တကယ်လို့ တန်ပြန်တိုက်ခိုက်လာရင် ဘာဖြစ်သွားမလဲလို့”
ချုချင်းအယ် တုန်လှုပ်သွားပြီးနောက် မေးလိုက်သည်။ “မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်ရှိသေးတယ်မလား”
အဖိုးကြီးဂျင်က ခေါင်းကိုခါရမ်းပြကာ “ငါက တကယ်လို့ ဆိုတဲ့ အခြေအနေပေါ်မူတည်ပြီးပြောနေတာ။ ဖြစ်နိုင်ချေက မရှိသလောက်နည်းပါးတယ်ဆိုရင်တောင် တကယ်လို့ ကို မေ့လျော့ထားလို့မဖြစ်ဘူး။ ဒီလိုဘယ်တော့မှ မဖြစ်လာနိုင်ပါဘူးဆိုပြီး တပ်အပ်ယုံကြည်နေမယ်ဆိုရင်တောင် အလားတူ အင်းအားစုတွေ ထွက်ပေါ်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်က အဲ့ဒီလို အင်အားစုတွေအများကြီးကို တစ်ပြိုင်တည်း ဖိနှိပ်နိုင်မယ်ထင်လို့လား”
ချုချင်းအယ် ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အတွေးနက်သွားတော့၏။ အဖိုးကြီးဂျင်၏စကားထဲမှ သဲလွန်စ အရိပ်အမြွက်တစ်ချို့ကို နားလည်သဘောပေါက်သွားသောအခါ ပါးစပ်ကလေးအဟောင်းသားဖြစ်သွားရတော့သည်။ “ရွှေအစည်းအရုံးကလည်း ပုန်ကန်တော့မှာလား”
“ဘယ်ဟုတ်မလဲဟ”
အဖိုးကြီးဂျင်က သူမကို ဘုကြည့် ကြည့်လိုက်၏။ “မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်က ကုန်းမြေကြီးရဲ့ နံပါတ်(၁) အင်အားစုကြီးဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကို အလွယ်တကူရထားတာမဟုတ်ဘူး။ အင်အားစုတွေအများကြီးပုန်ကန်ခဲ့တာတောင် လက်ရှိပစ္စပ္ပုန်ရော အတိတ်ရောမှာ အောင်မြင်ခဲ့တဲ့လူတွေရှိတာ ကြားဖူးလား”
“ဒါဆိုရင် ဘာပြောချင်တာလဲ…” ချုချင်းအယ်နားမလည်နိုင်တော့ပေ။ ရွှေအစည်းအရုံးက ပုန်ကန်မလို့မဟုတ်ဘူးဆိုရင် အဖိုးကြီးဂျင်က ဘာပြောချင်နေတာလဲ။
ကလေးမ လေး၏အမူအရာကိုမြင်သောအခါ အဖိုးကြီး မုတ်ဆိတ်ကို ပွတ်သပ်၍ ပြုံးလိုက်ပေသည်။ “ငါက ဖရိုဖရဲဖြစ်တော့မယ့် ခေတ်ကလာနေပြီ ပြောချင်တာ။ ဒီကမ္ဘာကြီးထဲမှာ နင် မသိနိုင်တဲ့ အင်အားစုတွေအများကြီးသလို အဲ့ထဲက အချို့ရဲ့အနီးတောင် ယောင်လို့သွားမကပ်သင့်ဘူး”
“ဘယ်အင်အားစုတွေလဲ”
“တစ်ခုက စုယွဲ့မီးခိုးနန်းတော်လို့ခေါ်ပြီး နောက်တစ်ခုက သူတော်စင်အစေအပါးလို့ခေါ်တယ်”
ချုချင်းအယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ ထိုအင်အားစုကြီးနှစ်ခုစလုံးကို နာမည်ဆိုတာလောက်လေးသာကြားဖူး၏။
သူမလို အစည်းအရုံး၏ သတင်းထောက်ကတောင် နာမည်လေးကြားရုံသိတယ်ဆိုရင် ဘာကြောက်နေဖို့လိုတော့မလဲ။ ကုန်းမြေကြီးမှာ ထို့ထက်ပိုသန်မာတဲ့ အင်အားစုအများကြီးရှိတာ ဘာလို့ ထိုနှစ်ခုကို ပူနေရမတုန်း။
အဖိုးကြီးဂျင်ကို အဒွန့်တက်ပြီးပေးလိုက်ချင်ပေမယ့် လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ မျက်လုံးစုံပိတ်ထားတာပိုမြင်သောကြောင့် ဤကိစ္စကို ဆက်မပြောလိုတော့မှန်းသဘောပေါက်လိုက်သည်။
“စုယွဲ့မီးခိုးနန်းတော်။ သူတော်စင်အစေအပါး”
သို့ဖြင့် သူမကိုယ်တိုင်ပဲ အဖိုးကြီးဂျင်ပြောသော မရိုးရှင်းသည့် ထိုအင်အားစုနှစ်ခုကို သုံးသပ်ကြည့်လိုက်သည်။
၎င်းတို့က အဖိုးကြီးဂျင်၏ စကားအရတော့ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်ကို ပုန်ကန်နေကြသည့် အင်အားစုများမှ ဖြစ်လောက်သည်။
သို့ပေမယ့် ဘယ်လို အောင်မြင်နိုင်မှာလဲ။
မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်ဆိုသည်မှာ နှစ်ပေါင်းသောင်းနှင့်ချီအောင် တည်မြဲလာခဲ့သော အင်အားစုကြီးဖြစ်ပေသည်။
“သူတော်စင်အစေအပါး…”
ထိုနာမည်ကို ချုချင်းအယ် ဆွဲနေအောင်ရွတ်ဖတ်လိုက်၏။ သူမ၏ သတင်းများသာ မှန်ကန်ပါက ထိုအင်အားစုက မကြာသေးခင်က ထျန်းစန်းစီရင်စုမှာ ပွဲရှာသွားသေးသည်ဟု သိရသည်။ သူတို့က ထျန်းစန်းစိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်ကိုတောင် ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်ကြသည် အဆိုရှိ၏။