“အဆင့်ကိုးဆေးဖော်စပ်သူဟုတ်လား”
မုကျစ်ရှီမပြောနှင့် အကြီးအကဲစန်းတောင်ထိုအဆိုကြောင့် မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်သွားပေသည်။
“ငရဲမီးတောက်ကောင်းကင်မျိုးဆက်က တကယ် ကြောက်စရာကောင်းကြတယ်ဆိုပေမယ့် မင်းရဲ့ တိုးတက်နှုန်းက မြန်လွန်းမနေဘူးလား။ မင်းက လှေပျံကြီးစီးနေတယ်ထင်နေတာလား”
“မယုံကြဘူးလား” စုရှောင်ရှန် ဤအခြေအနေနှင့်အလွန်ကိုရင်းနှီးပါသည်။ သူအမှန်တရားကိုပြောသည့်အချိန်တိုင်း ဘယ်သူမှ သူ့ကို မယုံကြည်ပါချေ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါလည်း သူလိမ်တာပါ။ ၎င်းကို ၃ရက်မဟုတ်ဘဲ ၁ ရက်တွင်း ပြုလုပ်နိုင်တာဖြစ်သည်။
ထျန်းရွှမ်တံခါးမ၀င်ခင်ကျန်နှစ်ရက်တုန်းက ဆေးဖော်စပ်တာကို ရင်းနှီးလာအောင်လုပ်နေခြင်းဖြစ်ပေသည်။
“ဟီးဟီး” မုကျစ်ရှီ သူ့အဆိုကို ရယ်သံဖြင့် တုန့်ပြန်လိုက်သည်။ အကြီးအကဲစန်းက သူမ၏ အမြန်နှုန်းကိုတောင် ချီးကျူးနေတာကြောင့် ဒီစုရှောင်ရှန် ပြောတာ မယုံကြည်ပါချေ။
အဖိုးကြီး၏မျက်နှာထက်၌လည်း အလားတူ အမူအရာမျိုးရှိနေတာကိုတွေ့ရသည်။ အခွင့်အရေးရသဖြင့် စုရှောင်ရှန်က “ဒီလိုလုပ်လေ။ ကျုပ်ဆေးဖော်စပ်ပြမယ်။ အမှန်တွေပြောနေတာပါဆိုရင် အဆင့်မြင့် ဆေးဖော်စပ်နည်းတွေ ပေးရမယ်ဘယ်လိုလဲ”
အကြီးအကဲစန်းက ထေ့ငေါ့သလို ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်ကာ “မင်းသာ တကယ်အမှန်ပြောနေတာပါဆိုရင် ဆေးဖော်စပ်တဲ့နည်းတွေပဲမဟုတ်ဘူး။ စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်အသစ်တစ်ခုတောင်ပေးလိုက်ဦးမှာ”
စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်လားဘာလား စုရှောင်ရှန် ဂရုမစိုက်ပါလေ။ အကြီးအကဲစန်းက ဆေးဖော်စပ်တဲ့နည်းလမ်းပေးမည်ဆိုတာကိုက သူ့အတွက်တော့ကောင်းနေပေပြီ။
“နင်ရော အလောင်းအစားထဲ ပါမလား” တစ်ဘက်က မုကျစ်ရှီကို လှည့်ကြည့်ပြီး သူမေးလိုက်သည်။
“ဘာအလောင်းအစားလဲ”စုရှောင်ရှန်၏ မျက်နှာထက်က ယုံကြည်မှုလွန်ကဲနေသော အမူအရာကိုမြင်သောအခါ မုကျစ်ရှီတွေဝေသွားသည်။
“အိုး ကြည့်ရတာ နင်ငါ့ကိုယုံတဲ့ပုံပဲ” စိတ်ကို စွပေးလိုက်၏။
“ရတယ် ဘယ်သူကကြောက်လို့လဲ လုပ်မယ်”
မုကျစ်ရှီ စိတ်ကိုစွပေးတာက ဒီလိုရိုးရှင်းတာလေးနဲ့တောင် အောင်မြင်သွားတာသိသာလေသည်။ သူမက လက်ပိုက်ကာ “နင်ရှုံးရင် ငါ့ကို စိတ်ဝိညာဉ်အသက်တံဆိပ်ပြားပြန်ပေးရမယ်”
“ဘာလို့ပြန်ပေးရမှာ” သူမ၏ ခေါင်းကိုဖွပြီးတော့ စုရှောင်ရှန်က “ဘယ်ချိန်တုန်းက ဒီရတနာက နင့်ရဲ့ဟာဖြစ်လာတာလဲ”
“ဟမ့်”
မုကျစ်ရှီသူ့ကိုကန်လိုက်ပေမယ့် မထိတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့ဖြင့် ဒေါသတထောင်းထောင်းဖြင့် ပါးစပ်ဟ အစွယ်ပြလိုက်၏။
စုရှောင်ရှန်သူမ၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်လိုက်ပြီးတောါ စက်ဆုပ်ရွံရှာသလို “ကောင်းပြီကောင်းပြီ နင်နိုင်ရင်ပေးမယ်။ နင်ရှုံးရင်တော့ အနာဂါတ်မှာ ငါခိုင်းတာအကုန်လုပ်ရမယ်”
“ဘာကို အကုန်လုပ်ရမှာလဲ” မုကျစ်ရှီက ဂါ၀န်စကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်၍ ပြောလိုက်သည်။ “စုရှောင်ရှန် နင်လွန်မလာနဲ့နော်”
စုရှောင်ရှန် : “…”
စုရှောင်ရှန် သူမကိုကြည့်လိုက်ရယ်လိုက် ပြန်ကြည့်လိုက် ရယ်လိုက်ပြုလိုက်ကာ “နင်ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ အနာဂါတ်မှာ နင်ငါ့ကို ကန်တာ၊ ရိုက်တာ မလုပ်ဖို့ ရပ်ဆိုတဲ့အချိန်မှာ ရပ်ခိုင်းရင် ရပ်ရမှာပြောတာ။ နင်က အချိန်နေရာဘာညာလည်းမသိဘူးလေ။ နမော်နမဲ့လဲ နိုင်သေး”
“ဘာကို နမော်နမဲ့နိုင်တာလဲ” ထိုစကားကြောင့် စော်ကားခံလိုက်ရသလို မုကျစ်ရှီခံစားလိုက်ရသည်။ အခန်းထဲ၀င်လာကတည်းက သူမကို အနိုင်ကျင့်နေတာ စုရှောင်ရှန်မဟုတ်ဘူးလား။ သူကပဲ ပြောရတယ်ရှိသေး။
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[သံသယ အ၀င်ခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၂]
သူမနှင့် စုရှောင်ရှန် ဆက်လက်၍ ဟာလုပ်နေဖို့ ဆန္ဒမရှိတော့ဘဲ မျက်နှာသေကြီးဖြင့် ထပ်လောင်းပြောလိုက်သည်။ “ပြီးတော့ မကိုက်ရဘူး”
“ဟမ့် ရတယ်လေ” မုကျစ်ရှီက ပြောပြီးနောက် ရေရွတ်လိုက်သည်။ “မသိရင် ငါကိုက်လိုက်တာက လူမဟုတ်သလိုလိုနဲ့…”
ဘုတ်…။
စုရှောင်ရှန် သူမ၏ ခေါင်းကိုဆတ်ကတည်းထုလိုက်တာကြောင့် မုကျစ်ရှီ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကျသွားသည်။
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
ဤမြင်ကွင်းတစ်ခုလုံးကို မြင်လိုက်ရသော အကြီးအကဲစန်း၏ မျက်နှာ နက်မှောင်လာခဲ့သည်။ သူစကားပြောမယ်လုပ်မှ စုရှောင်ရှန်က “နင့်ရဲ့ ဆရာတူအကိုကြီးကို ဘယ်လိုတောင်ပြန်ရိုက်လိုက် ကိုက်လိုက် လုပ်ရဲတာလဲ။ နောက်ဆို အရွယ်ရောက်လာရင် ဆရာကိုတောင်ပြန်ပုန်ကန်ပြီး ဘိုးဘေးတွေကို မထီမဲ့မြင်ပြုတော့မလားဘဲ။ ရိုင်းလိုက်တာ။ နင့်ကို သင်ခန်းစာပေးတာဘာဖြစ်လဲ”
ပြီးမှ အကြီးအကဲစန်းကို ပြုံးဖြဲဖြဲကြည့်ကာ “နော်”
အကြီးအကဲစန်း “…”
: [အထင်ကြီးလေးစားခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
: [ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
“ကဲ စမယ်” စုရှောင်ရှန် ထိုဧရာမ ဆေးမီးဖိုအိုးကြီးကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ဘေးနားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဒီအရာက ကြမ်းလှပါသည်၊ တန်ဖိုးကြီးလှပါသည်ဟူသော ရတနာဆိုတာသိပြီးနောက်မှာ စိတ်၀င်စားသွားခဲ့ လေသည်။
မုကျစ်ရှီပြန်ထလိုက်ပြီးအခိုက်မှာပဲ သူမထံ ဆေးမီးဖိုအိုးတစ်လုံးပျံလာတာကိုတွေ့ရ၏။ အလျင်အမြန်ပဲ ၎င်းကိုဖမ်းပြီး ကြမ်းခင်းပေါ်ချလိုက်ပေသည်။
ထို့နောက် သူမစီက ဆေးမီးဖိုအိုးနှင့် စုရှောင်ရှန်၏ ဆေးမီးဖိုအိုးတို့ကို တစ်ကြော့ပြန်ကြည့်ပြီး ဒေါသတထောင်းထောင်းထွက်သွားရတာ သူမ၏ ကျစ်ဆံမြှီးနှစ်ခုတောင် ဆန့်တန်းသွားပေသည်။
“ငါ့ဆေးမီးဖိုအိုးက ဘာလို့ သေးသေးလေးတုန်း”
စုရှောင်ရှန် သူမကို ခေါင်းအစခြေအဆုံး ကြည့်လိုက်ပြီး ခဏ ဆိုသည်။ “ပိုလိုက်ဖက်တယ်လေ”
မုကျစ်ရှီသူ့ကို အစွယ်ပြလိုက်၏။
: [ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
နောက်ဆုံးမှ အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းပြီး စိတ်ကို ပြန်ဖြေလျော့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အကြီးအကဲစန်းဘက်ကို တိုးသွားကာ “စုရှောင်ရှန်ကြတော့ နိုင်ရင်ဆုရတယ်။ ကျွန်မကြတော့ရော”
“ဟားဟားး” စုရှောင်ရှန်က ၀မ်းဗိုက်ကိုတောင်ဖိပြီး ဝါးလုံးကွဲရယ်လိုက်ကာ “နင်နိုင်မယ်လို့ တကယ်ထင်နေတယ်ပေါ့”
မုကျစ်ရှီ၏ ကျစ်ဆံမြှီးနှစ်မွှာ ဆန့်တန်းသွားပြီးတော့ “စုရှောင်ရှန် နင်လွန်မလာနဲ့နော်”
: [တောင်းဆိုခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
“ငါဘယ်မှာ လွန်နေလို့လဲ။ အမှန်တွေကိုပြောနေတာမရဘူးလား” အသိပေးချက်ဖန်သားပြင်ကို တစ်ချက် တစ်ချက်ကြည့်ရင်းက ပြုံးစိစိဖြစ်သွားပြီး စုရှောင်ရှန် သူမနှင့် ငြင်းခုန်လိုက်သည်။
“ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း”
“ဝိုး ဟိုးဟိုး ဘာလဲ နင့်မှာ ပြောစရာစကားမရှိတော့၊ ရှာမရတော့ ဒီလိုစကားပြောတယ်ပေါ့”
“ငါ… အားးး စုရှောင်ရှန် ငါနင့်ကို သတ်မယ်”
“ဟေး ဘာတွေ ဒီလောက်ဖြစ်နေတာလဲ”
ချက်ခြင်းပဲ မုကျစ်ရှီမြေပြင်ပေါ်မှာ ပုံလျက်သားလဲကျသွားပေပြီး သူမ၏ မျက်နှာထက်၌ နာကျဉ်းမုန်းတီးခြင်း ဒေါသတရားတို့ ဖြင့်ပြည့်နေပေ၏။
“ဆရာ ကယ်ပါဦး အနိုင်ကျင့်နေတယ်…”
…
ပြူတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ကနေပြီးတော့ နေအလင်းရောင်ကလေးက အထဲကို ဖြာ၀င်လာခဲ့သည်။ သူ့ရှေ့က ငြင်းခုန်နေကြတာကို တိတ်တဆိတ် ကြည့်နေပြီးတော့ အကြီးအကဲစန်း၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များက အထက်ကိုကွေးတက်နေခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို သူမတားလိုက်ပါချေ။
ရံဖန်ရံခါ ဘ၀ဆိုတဲ့အရာကြီးက ထင်မှတ်မထားသော အရာများကိုပေးတတ်သည်။
အသိပေးခြင်းမရှိ ရုတ်တရက်ကြီး သူ့မိသားစုလေးတစ်ခုကိုဖျက်ဆီးပစ်လိုက်ပြီး ယခုလည်း ထိုနည်းတူစွာ မိသားစုလေးအသစ်တစ်ခုကို စိတ်ဝိညာဉ်စာကြည့်တိုက်မှာ ပေးလိုက်သည်။
“မိသားစု၀င်တွေ… ဒီလိုသာ အမြဲအတည်တကျဖြစ်နေရင်ကောင်းမှာပဲ…”
…
“ဆရာ ကယ်ပါဦး အနိုင်ကျင့်နေတယ်”
ထို အသံကိုကြားလိုက်ရမှ အကြီးအကဲစန်း အတွေးပုံရိပ်လေးထဲကနေ ပြန်လည်နိုးထလာခဲ့၏။ ကြမ်းခင်းပေါ်မှာ လူးလှိမ့်နေသည့် ကလေးနှစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါ သူ့မျက်နှာထက်က အပြုံးလေးပျောက်ကွယ်သွားရပေသည်။
တင်းမာသော အမူအရာဖြင့် အကြီးအကဲစန်းကသူတို့နှစ်ဦးကို ငေါက်လိုက်သည်။ “မြန်မြန်ထကြစမ်း။ အိန္ဒြေမရှိလိုက်တာ”
သူတို့နှစ်ဦး ချက်ခြင်း ခွဲလိုက်ကြသည်။ စုရှောင်ရှန်က လုံး၀ ထိခိုက်မှုမရှိပေမယ့် မုကျစ်ရှီကတော့ သေလောက်အောင်အညှစ်ခံထားရသဖြင့် ပါးများက နီရဲနေသည်။
“နင်ရှုံးမှာသေချာတယ်” သူမက ဆေးမီးဖိုအိုးကြီးကို တစ်ချက်ရိုက်ကာ မာန်မဲလိုက်သည်။
အချိန်ထပ်ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ ဆေးပင်များကို ဆေးအိုးလေးထဲ သူမပစ်ထည့်လိုက်ပေသည်။
စုရှောင်ရှန်ကိုလည်း တိုက်ခိုက်ခြင်းအရာမှာ မနိုင် နိုင်သဖြင့် မကျေနပ်လည်း အောင့်အီးသည်းခံလိုက်ရသည်။ သို့ဖြင့် ဆေးဖော်စပ်ခြင်းဖြင့် အနိုင်ယူမည်ဟု အားခဲလိုက်တော့၏။
စုရှောင်ရှန် ကျင့်ကြံတာလည်းတစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘဲနှင့် သူဘယ်လို ဒီလောက်မြန်မြန် သန်မာလာသလဲ သူမ မသိရပါချေ။
စုရှောင်ရှန်နှင့်ယှဉ်လျှင် ထျန်းရွှမ်တံခါးအတွင်းမှာ မူလနန်းတော်အစောအပိုင်းကနေ အထွတ်အထိပ်ထိ သူမ တက်ရောက်သွားသည်က အဲ့လောက်ကြီး အံ့အားသင့်စရာမဟုတ်တော့ချေ။
အခြားသူများ အားကျရုံသာတတ်နိုင်သည့် သူမ၏ ကျင့်ကြံခြင်းအမြန်နှုန်းက မထင်မရှားဖြစ်လာခဲ့၏။
ချီးပဲ…။
မုကျစ်ရှီ ဒေါသကိုပုံချနေသလို ဆေးပင်များကို လက်ဖြင့်ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ပြီး ဆေးအိုးထဲ ပစ်ထည့်နေပေသည်။
စုရှောင်ရှန်ရှန်က သူမကို စေတနာဖြင့် “ဆေးဖော်စပ်တဲ့အချိန်မှာ စိတ်က တည်ငြိမ်နေမှဖြစ်မယ်နော် မဟုတ်ရင် ဆေးမီးဖိုအိုးကြီးပေါက်ကွဲသွားလိမ့်မယ်”
“ပါးစပ်ပိတ်ထား၊ ပါးစပ်ထား၊ ပါးစပ်ပိတ်ထား” မုကျစ်ရှီ ဆေးပင်အချို့ကိုယူကာ နားထဲထည့်လိုက်ပြီး မာန်မဲပြသည်။
“ပါးစပ်ပိတ်ရမှာက နင်” သူမ၏ ဆေးဖော်စပ်နေပုံကို တစ်ချက်စောင့်ကြည့်ပြီးမှ သူ့ဆေးမီးဖိုအိုးထဲကို ဆေးပင်များ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် သူ့လက်က မထင်မရှား ကိုက်ရာလေးကို တွေလိုက်သဖြင့် တုံ့ခနဲရပ်သွားသည်။
သူမ ငါ့ကို ဘယ်တုန်းက ကိုက်လိုက်တာလဲ။
စုရှောင်ရှန်၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်လှုပ်သွား၏။ ထို့နောက် စောင်းငဲ့ပြောသလို အသံအကျယ်ကြီးဖြင့် “သူမက ပါးစပ်ပိတ်ဖို့ပဲလိုတာမဟုတ်ဘူးဟေ့။ အပ်နဲ့ပါ ချုပ်ထားသင့်တာ။ ကြည့်နေ အိပ်နေတုန်း အဲ့သွားတွေ ငါသွားနှုတ်ပြမယ်…”
မုကျစ်ရှီ : ……
: [ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
“အရှင်သခင်နယ်ပယ်သွားတွေလား ဘာတွေလားမသိပါဘူး ထက်လိုက်တာလွန်ရော…” စုရှောင်ရှန် မှတ်ချက်ပြီးနောက် ထိုသွားကိုက်ရာကို ထိကြည့်ရာ နာကျင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသည်။ “အဆိပ်တောင်ရှိ နေမလားဘဲ…”
“…”
ဘုန်းးးး…။
မုကျစ်ရှီ၏ ဆေးမီးဖိုအိုးထဲကနေ ပေါက်ကွဲသံတစ်ခုနှင့်အတူ မျက်နှာတစ်ခုလုံး မဲတူးသွားတော့သည်။
“စုရှောင်ရှန်…”
“တွေ့လား ငါပြောပါတယ်။ ဆေးဖော်စပ်နေရင် စိတ်ကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ထားပါလို့။ ခုတော့ ဆေးမီးဖိုအိုးပေါက်ကွဲပြီလေ” သူမကိုကြည့်ကာ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ဆိုရင်းမှ စုရှောင်ရှန်က “ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ”
မုကျစ်ရှီ ပဟေဠိဖြစ်သွားကာ တုံ့ခနဲရပ်သွား၏။
စုရှောင်ရှန်ဘယ်အချိန်တုန်းက သူများကို ဂရုစိုက်တတ်သွားတာလဲ။ တစ်အောင့်ကြာသော် စုရှောင်ရှန်၏ နိမိတ်မရှိတဲ့ပါးစပ်က ခွေးစကားထပ်ထွက်သည်။
“ငါနင့်ကိုမေးနေတာမဟုတ်ဘူး။ ဆေးမီးဖိုအိုးကိုပြောနေတာ။ ငါလူတွေကိုလိုက်ရိုက်တဲ့ဟာမလို့ နည်းနည်းတော့ ဂရုစိုက်ပါဟ”
: [ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]
[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]