Switch Mode

အခန်း (၂၁၉)

စုရှောင်ရှန် လက်နှစ်ဖက်ကိုပွတ်သပ်ပြီး ‌သွားထိုင်တာကို ကျောက်ကျစ်တုံ့ကြည့်ရင်းက ပဟေဠိဖြစ်သွားသည်။

မဖြစ်နိုင်တာ…။

သူတောင် မလိုက်နိုင်သည့် ကောင်မလေးရဲ့လက်ကို စုရှောင်ရှန်က ဘယ်လိုကိုင်နိုင်တာလဲ။ ကျောက်ကျစ်တုံ့က ရည်းစားများ မရေမတွက်နိုင်အောင်ထားခဲ့ဖူးသည်။ ဒါကြောင့် မိန်းမများအကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိပါသည်။

ခုက ဘာထဖြစ်တာလဲ။

စုရှောင်ရှန်က သူ့ထက်ချောနေလို့လား။

သူ့လက်က နွေးထွေးမှုကိုခံစားနေရပေမယ့် စုရှောင်ရှန်၏ အတွေးများက ထိုနှစ်ယောက်လို ညစ်ညမ်းမနေခဲ့ပါ။

မို့မို့ညာလက်ကဲ့သို့မဟုတ်ဘဲ ယွဲ့ကျစ်၀မ်၏ လက်ကိုကိုင်ကြည့်ရာမှာ ထူးဆန်းတာ ဘာမှ မခံစားရပါချေ။ ဆိုတော့သူမ၏ လျှို့ဝှက်ချက်က လက်ထဲမှာ ရှိနေတာမဟုတ်ဘူးပေါ့။

ဟင်…။

ဒါဆို ရင် ထိုဆွဲမက်စရာမျက်လုံးများလားတွေးမိပြီး မျက်စိနှိုက်ဖောက်လိုက်ရမလား ဟူသောအတွေးများ၀င်လာခဲ့သည်။ ပြီးမှ မသင့်တော်တာကြောင့် ခေါင်းခါရမ်းပြီး ထုတ်ပစ်လိုက်၏။

သို့ဖြင့် စုရှောင်ရှန် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်သွားခဲ့သည်။

“ဘာကြည့်တာလဲ” ကျောက်ကျစ်တုံ့၏ စူးရှရှ အကြည့်များကိုခံစားရတာကြောင့် စုရှောင်ရှန်လှည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။

“မကြည့်ဘူး မကြည့်ပါဘူး”

ကျောက်ကျစ်တုံ့အလျင်အမြန် မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ ဘာကြောင့်လဲ၊ ဘာလို့ သူကြတော့ အငြင်းခံရတာလဲ စသဖြင့် မေးခွန်းများစွာရှိနေပေမယ့် စုရှောင်ရှန်ကို စကားမပြောဘူးဟူသည့် ခံယူချက်ကို ဆက်၍ စောင့်ထိန်းလိုက်၏။

ကောင်မလေးရဲ့ လက်ကို လက်ဆွဲမနှုတ်ဆက်နိုင်တာဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ စုရှောင်ရှန်နှင့် စကားပြောလိုက်မှ သွေးပွက်ပွက်အန်သွားမည်ကို ကျောက်ကျစ်တုံ့စိုးရွံ့မိပါသည်။

ထို့နောက် ခန်းမကြီး၏ အခြားတစ်ဘက်က ချန်ရှင်းချုကို ကြည့်ပြီး ကိုယ်လက်နှလုံးလျော့ချလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်တွင် သက်တောင့်သက်သာ မှီထိုင်လိုက်၏။

သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်များကွေးညွတ်သွားပြီး ဖြစ်လာတော့မယ့် ပြဇာတ်အတွက်ကြောင့် လက်ထဲမှာ ပဲကြီးလှော်လေးရှိရင်ကောင်းမှာပဲ တွေးမိလိုက်၏။

အခြားတစ်ဘက်၌လည်း စိတ်၀င်စားစရာများဖြစ်ပျက်နေသည်။

ချန်ရှင်းချုက ဒေါသထွက်လွန်းသောကြောင့် ခေါင်းကနေတောင် အခိုး‌အငွေ့များထွက်လာနေခဲ့၏။

သူက တည့်ဆိုးဆန်သည့်လူဖြစ်ရာ ခံစားချက်များကို မထိန်းချုပ်တတ်ပါချေ။

ဒါ့အပြင်ကို စုရှောင်ရှန်က ထိုလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်မှုကို ပျော်ပျော်ကြီး ခံစားနေတာ မြင်ရပြီးနေရာမှာပင် ပေါက်ကွဲတော့မတတ်ဖြစ်နေသည်။

အစက ဒီမူလနန်းတော်ကောင်လေးကို ဘာကောင်လို့မှ မမှတ်ယူထားပေမယ့် ခုတော့ အရာအားလုံးပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ။ စုရှောင်ရှန် ဒီကနေ့ ညီလာခံခန်းမထဲကနေ အသက်ရှင်လျက်ပြန်ထွက်မသွားနိုင်အောင် လုပ်ကို လုပ်မှ ဖြစ်ချေမည်။

ချန်ရှင်းချု၏ အပြုအမူကြောင့် ကျန်းပင်းယန် အနည်းငယ် စိတ်ပျက်သွားသည်။ သို့ပေမယ့် ယွဲ့ကျစ်၀မ်က စုရှောင်ရှန်ကို လေးလေးစားစား ဆက်ဆံနေရာတွေ့ရတော့ ကျေနပ်သွား၏။

အနည်းဆုံးတော့ သူ့စီက ဓားအိမ်ကိုလုယူမှာဖြစ်တာကြောင့် လက်ရှိ ဓားအိမ်ပိုင်ရှင်နှင့် ကောင်းမွန်တဲ့ ဆက်‌ဆံရေးတည်ဆောက်ထားတာက ကောင်းပေသည်။ ဒါကို ဘာလို့ ချန်ရှင်းချုက ဒေါသထွက်နေရသလဲ စိတ်ခုသွားခဲ့၏။

သူတို့ မတိုက်ခိုက်ရသေးခင်မှာတောင် စိတ်အခြေအနေက ဆိုးနေပြီ။ ကံကောင်းတာက စုရှောင်ရှန်က မူလနန်းတော်အစောပိုင်းမှာ ဖြစ်လို့ပေါ့။

ကျန်းပင်းယန် ထိုအလောင်းအစားအတွက်ကို ယုံကြည်မှုပြင်းထန်နေပေသည်။ သို့ပေမယ့် သေချာအောင်တော့လုပ်လိုက်သေး၏။

“ခန်းမသခင်ရဲ့။ စုရှောင်ရှန်က စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ကိုခုမှရောက်တာ ရှင်းချုနဲ့ တိုက်ခိုက်ဖို့ကြ နည်းနည်း …” သူ့စကားကိုဆုံးအောင်မပြောလိုက်ပေမယ့် ဆိုလိုချင်တဲ့ အဓိပ္ပာယ်က ထင်ရှားသည်။

“အဆင်ပြေပါတယ်”

ကျန်းပင်းယန်၏ နည်းလမ်းတွေကို ရဲ့ရှောင်ထျန်းက မသိဘဲနှင့်နေမလား။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူတို့က စုရှောင်ရှန် ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်နိမ့်တာကြောင့် စိန်ခေါ်မှုကို လက်မခံမှာတောင် စိုးရိမ်နေကြသည်။ မဟုတ်ရင် ဒီလူတွေကို ဖြေရှင်းရခက်ချေတော့မည်။

ဧည့်သည်ကို ဖိတ်ခေါ်ဖို့ကလွယ်ပေမယ့် ပြန်နှင်လွှတ်ဖို့က ခက်ခဲလေသည်။ ဒါကြောင့် စုရှောင်ရှန်‌ နောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်ဖြစ်၏။

ယခုမှ ထိုင်ချလိုက်သော စုရှောင်ရှန်ကို လက်ညိုးထိုးပြကာ ရဲ့ရှောင်ထျန်းက “စုရှောင်ရှန်ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့်ကို ကြည့်ပြီး အထင်သေးလို့မရဘူး။ သူက ကျွမ်းကျင်သူ တစ်ယောက်နော်”

“အို…”

စုရှောင်ရှန်မှာများ လျှိုဝှက်ထားတဲ့ ဝှက်ဖဲများရှိနေသလား ကျန်းပင်းယန် မျက်ခုံးများပင့်လိုက်၏။

သို့ပေမယ့် သူ့ကျင့်ကြံခြင်းနယ်ပယ်က ဒီလောက်နိမ့်ကျနေမှတော့ ဝှက်ဖဲရှိလည်း သူ့ထက် နယ်ပယ်‌သေး နှစ်ခုတောင်မြင့်တဲ့ ချန်ရှင်းချုကို ထိခိုက်အောင်လုပ်နိုင်မတဲ့လား။ စုရှောင်ရှန် ရောက်နေတဲ့ မူလနန်းတော်၏အထက်မှာ ဗလာနယ်ပယ်နှင့် အဆင့်မြင့်စိတ်ဝိညာဉ်ဆိုပြီး နယ်ပယ်နှစ်ခုရှိသေးကာ ၎င်းတို့ကို ခုန်ကျော်တိုက်ခိုက်ရန် ခဲယဉ်းပေလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် ဝှက်ဖဲက စုရှောင်ရှန်စီမှာပဲရှိတာမှမဟုတ်တာ ချန်ရှင်းချု အနိုင်ယူနိုင်မယ်လို့ သေချာနေတော့၏။

“မဖြစ်ပါဘူး။ ဒီတိုက်ပွဲက စုရှောင်ရှန်အတွက် အန္တရာယ်များလွန်းတယ်။ ထိခိုက်အနာတရဖြစ်ကုန်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မတုန်း” ကျန်းပင်းယန်က အသာအယာ ထပ်လောင်းပြောလိုက်လေသည်။

“မလိုပါဘူး ရပါတယ်”

ရဲ့ရှောင်ထျန်းက လက်ပြပြီး ယုံကြည်မှုလွန်ကဲနေသော လေသံဖြင့် ဆိုလိုက်သည်။

“ကဲ ဒါဆိုရင်လည်း ဒီလိုလုပ်လေ။ ခန်းမသခင်ကျန်းက စိတ်ပူတယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုတိုက်ခိုက်မယ်ဆိုတာ စုရှောင်ရှန်ကို ဆုံးဖြတ်ခိုင်းကြည့်ပေါ့”

ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ အကြံပေးချက်ကြောင့် ကျောက်ကျစ်တုံ့မယုံကြည်နိုင်စွာ သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်းဘာတွေကြံနေတာလဲ။ ခုပြောနေတာ စုရှောင်ရှန်နော်။

လူတွေသေကုန်လိမ့်မယ်။

ကျောက်ကျစ်တုံ့ ထရပ်မယ်လုပ်လိုက်သောအခါ ပုခုံးပေါ် လက်နှစ်ချောင်းကျလာပြီး သူ့ကို ဖိလိုက်သည်။

သူလှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ အကြီးအကဲကျောက်က တိုးတိုးနေဖို့ အချက်ပေးလိုက်၏။

‘ဒီအဖိုးကြီးတွေတော့ကွာ…။ လူတစ်ယောက်ရဲ့အသက်နဲ့ ကစားနေကြတယ်။ ချန်ရှင်းချုက စုရှောင်ရှန်အတွက် ငယ်လွန်းသေးတယ်လို့’

အခြားတစ်ဘက်က အတွေးနက်နေသည့် စုရှောင်ရှန်ကို ကြည့်ပြီး ကျောက်ကျစ်တုံ့ ပိုလို့ စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်သွားရသည်။

‘သူစပြီးတောင် မဟုတ်တာ‌တွေ တွေးနေပြီထင်တယ်’

သူ့ထိုင်‌ခုံပေါ်မှာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ပြန်မှီချလိုက်ပြီး အခြားတစ်ဘက်က တက်ကြွနေသော ချန်ရှင်းချုကို သနားညှာတာစွာကြည့်လိုက်၏။

‘ချန်ရှင်းချု ဘာလို့ အဲ့လောက်ဂုဏ်ယူ၀င့်ကြွားနေရတာလဲ။ မင်းဂန့်တော့မှာ မသိဘူးလားး’ ကျောက်ကျစ်တုံ့ခေါင်းခါရမ်းပြီး တွေးလိုက်သည်။

…

“ဒီလိုဆိုရင်တော့ အလျင်းသင့်ပါတယ်”

ကျန်းပင်းယန် စုရှောင်ရှန်အတွက် စဉ်းစားပေးသလို ပြုနေပေမယ့် တကယ်က အပျော်လွန်နေတာမှ အပျိုပေါက်လေးလိုတောင် ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်ချင်နေသည်။

သူတို့သာ စုရှောင်ရှန်ကို အနိုင်ယူလိုက်နိုင်ရင် ၀င်ခွင့်က သူတို့အပိုင်ဖြစ်လာပေပြီး ရဲ့ရှောင်ထျန်းလည်း အကြောင်းပြချက်ပေးလို့ရမည်မဟုတ်တော့ချေ။

ကျန်းပင်းယန် ထိုမှ ယွဲ့ကျစ်၀မ်ကိုတောင် စုရှောင်ရှန်အား မြူစွယ်စေလိုသွားသည်။ “အဟွတ် အဟွတ်” ဒါက ဓားအိမ်ကိုရဖို့ အကောင်းဆုံး အခွင့် အရေးအတွက်ဖြစ်ပါသည်။

“မင်းကော ဘယ်လိုသဘောရလဲ ရှင်းချု” ကျန်းပင်းယန် မေးသည်။

“ဘာဖြစ်ဖြစ် အဆင်ပြေတယ်”

ချန်ရှင်းချု ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ဟာကို ဘာလို့ ငြင်းဆန်နေရမလဲ။ ချက်ခြင်းလေပေါနေတာတောင်ရပ်ပြီး ‌တကောင့်သားကိုတောင် ပြေးထိုးချင်နေပေသည်။

“မင်းကြိုက်သလို စည်းကမ်းချ ကြိုက်သလိုလုပ်” ချန်ရှင်းချု မောက်မောက်မာမာ ကြေငြာလိုက်သည်။

စိတ်ဓာတ်တက်ကြွနေသော ချန်ရှင်းချုကိုကြည့်ပြီး စုရှောင်ရှန် ပဟေဠိဖြစ်သွား၏။

“မင်းက ဘာလို့ ငါ့ကို လာကြည့်နေတာလဲ။ ဘယ်တုန်းက ငါက ချမယ်လို့ သဘောတူလို့လဲ”

ထိုစကားကြောင့် ချန်ရှင်းချု ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်သွားလေသည်။

“ဘာကြီး”

စုရှောင်ရှန်လည်း ရဲ့ရှောင်ထျန်းကို မေးခွန်းထုတ်သလိုကြည့်လိုက်၏။

သူက တမင်တကာ မူနေခြင်းမဟုတ်ပါချေ။ ဘာလို့ အလကားနေရင်း တိုက်ခိုက်ရမတုန်း။ ရဲ့ရှောင်ထျန်းက သူ့ကိုဆင့်ခေါ်တာ ဘယ်က ဘယ်လို တိုက်ခိုက်မှုတွေက ပါလာရလဲမသိပါဘူး။

ဒါ့အပြင်ကို လှုပ်လှုပ်ရှားရှားပြုရတာလဲ အားအင်ကုန်ခမ်းစေသေးကာ ဘာဆုလဒ်မှလဲမရှိပါချေ။ ဒီလိုအခြေအနေနဲ့ သူက တိုက်ခိုက်မယ်လို့ ဘာလို့များ ထင်နေကြသလဲမသိ…။

လူတိုင်း အဓိက ထိုင်ခုံပေါ်က ရဲ့ရှောင်ထျန်းကို ပြိုင်တူဝိုင်းကြည့်လိုက်ကြသည်။ ကျောက်ကျစ်တုံ့ စုရှောင်ရှန်၏ စွမ်းပကားကို နောက်တစ်ခါ ထပ်မြင်ရလေပြီ။

သူက သူ့ကိုပဲ ပြန်ခံပြောရဲသည်မဟုတ် ရဲ့ရှောင်ထျန်းကိုပါ ပြန်ခံပြောဖို့ တုန့်ဆိုင်းမနေပေ။

ဒီ စုရှောင်ရှန်က ဩချစရာကောင်းလွန်းလှ၏။

ရဲ့ရှောင်ထျန်းလည်း တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ သူအခြေအနေအားလုံးကို ခြုံငုံတွေးထားခဲ့ပေမယ့် စုရှောင်ရှန်က မတိုက်ခိုက်ချင်ခြင်းဖြစ်နိုင်သည့် အချက်ကိုတော့မေ့နေခဲ့သည်။

စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်၏ ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် တိုက်ခိုက်ချင်စမ်းပါဘိဆိုတဲ့အထဲမှာ စုရှောင်ရှန်က မပါလောက်ပေ။

အခြားသူများ သူ့ကို အာခံလာလျှင် ရဲ့ရှောင်ထျန်းက နည်းလမ်းပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်ဖြင့် နာခံလာအောင်လုပ်လို့ရသည်။ ဒီစုရှောင်ရှန်ကြတော့ အကြီးအကဲစန်း၏ နောက်ခံရှိနေတဲ့အတွက် ခေါင်းခဲသွားရ၏။

အကြှးအကဲစန်းဆိုမှ ရဲ့ရှောင်ထျန်း အကြံတစ်ခုရသွားသည်။ ချက်ခြင်း စုရှောင်ရှန်ကို စိတ်ချင်းဆက်ကာ “ဒီလိုလုပ်လေ။ မင်းချန်ရှင်းချုကို အနိုင်ယူနိုင်ရင် ထျန်းရွှမ်တံခါးထဲက ယူလာတဲ့ အရာအားလုံးကို ယူခွင့်ပေးလိုက်မယ် ဘယ်လိုလဲ”

“တကယ်လား” စုရှောင်ရှန်၏ မျက်လုံးများ၀င်းပသွားပြီး အလန့်တကြား ထအော်လိုက်သည်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်သွား၏။

ဟူးးး…။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိန်းချုပ်ထားဖို့ ပြောလိုက်သည်။

စုရှောင်ရှန်က ဘယ်လိုစိတ်ချင်းဆက်သွယ်ရသလဲ မသိပါချေ။

ကျန်းပင်းယန်လည်း စိတ်ခုသွားသည်။ သူတို့က နည်းဗျူဟာတွေတောင် တိုင်ပင်နေကြပြီလား။

ချန်ရှင်းချုကိုကြည့်လိုက်ရာတွင်လည်း ဘာအကြံပေးရမလဲ မသိသဖြင့် ဆက်လက်၍ ဆိတ်ငြိမ်နေလိုက်သည်။

“ချန်ရှင်းချုကို အနိုင်ယူနိုင်ရင် အနက်ရောင်ဓားအိမ်တောင်မဟုတ်ဘူး။ တခြားဆုလဒ်တွေပါ‌ ပေးဦးမှာ” ရဲ့ရှောင်ထျန်း စိတ်ချင်းဆက်ပြောလိုက်သည်။

ထျန်းရွှမ်တံခါးက သူရလာသည်များက အကြီးအကဲစန်းနှင့် သဘောတူညီချက်ကြောင့် သူ့အပိုင်တွေဖြစ်နေပြီးလေပြီ။

ထိုစဉ်ကလည်း အလောင်အစားကို မျက်မြင်တွေ့ရှိသူ အကြီးအကဲကျောက်လည်း ဒီမှာရှိနေသဖြင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်းက ကလေးကို ညစ်စားသည် နာမည်မတွင်စေချင်တာကြောင့် စုရှောင်ရှန်ကို တခြားဆုလဒ်များပေးရန်ပါ ကတိပေးလိုက်၏။

ဒီအပေးအယူကြောင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်းပို၍ ယုံကြည်စိတ်ချသွားပေသည်။

စုရှောင်ရှန်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့၏။

ထျန်းရွှမ်တံခါးက သူရလာတာက အနက်ရောင်ဓားအိမ်တစ်ခုတည်းမဟုတ်ပါချေ။ ရဲ့ရှောင်ထျန်းက ယခုလို ကတိပေးလာပြီဆိုမှတော့ ချိတ်ပိတ်ခြင်းလက်စွပ်၊ စိတ်ဝိညာဉ်အသက်တံဆိပ်ပြားနှင့် ကျဲတို့ကို ဆက်လက်၍ ဖုန်းကွယ်ထားစရာလိုမည်မဟုတ်တော့ချေ။

အခြားအရာများက အဲ့လောက်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် ကျဲသာ အသက်ရှူချောင်ခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ၏ ကြီးထွားမှုအတွက်လည်း အကျိုးဖြစ်ထွန်းစေပေလိမ့်မည်။

ကျဲက နောက်ဆုံးဝှက်ဖဲဖြစ်ရကာ ရန်သူများကိုရင်ဆိုင်ရာမှာ အဲ့လောက် စိုးရိမ်နေစရာလိုတော့မည်မဟုတ်ချေ။

သို့ဖြင့် ဆုလဒ်တို့၏ စွဲဆောင်ရာနောက်လိုက်ပြီး လောဘတစ်ခုတည်းဖြင့် ချန်ရှင်းချုကို တိုက်ခိုက်ရန် စုရှောင်ရှန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သူ့အတွက်တော့ ချန်ရှင်းချုက သာမန်လူတစ်ယောက်သာသာ မဟုတ်ပါဘဲ ရတနာတိုက်ကြီး၏ တံခါးကိုဖွင့်ပေးမည့် သော့တစ်ချောင်းလည်းဖြစ်ပေလေသည်။

ချန်ရှင်းချုကိုသာအနိုင်ယူနိုင်ရင် အရာအားလုံးက မျှမျှတတ သူ့အပိုင်ဖြစ်လာလိမ့်မည်။

“လာချမယ်”

ချက်ခြင်းလက်ငင်းကြီးကို စိတ်အားတက်ကြွလာခဲ့သော စုရှောင်ရှန်က “ဆိုတော့ ဘယ်လို တိုက်ခိုက်ချင်လဲ”

ကျောက်ကျစ်တုံ့ သူ့နဖူးသူရိုက်လိုက်မိသည်။

စုရှောင်ရှန်အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေရကာ လက်လွန်ခြေလွန်မဖြစ်ပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းလိုက်၏။

ဒီတစ်ခါမှာ သူက ကြီးကြပ်သူမဟုတ်တော့သလို ကြီးကြပ်သူလည်း မလုပ်ရဲတော့ချေ။ အဆိုးဆုံးဖြစ်လာမည့်အရာများအတွက် ကျောက်ကျစ်တုံ့ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားလိုက်သည်။

သူ့ကံကြမ္မာကိုနားမလည်သေးသည့် ချန်ရှင်းချုက လက်နောက်ပစ်ပြီး အထင်အမြင်သေးသလိုလို မျက်နှာထားဖြင့် ရပ်နေသည်။

“ငါပြောသလိုပဲ မင်းကြိုက်သလို ရွေးချယ်နိုင်တယ်”

“ကောင်းပြီလေ”

စုရှောင်ရှန်ကလည်း စိတ်လှုပ်တရှား တန်ပြန် အော်ပြောကာ ထခုန် အပြီးမှာ သူ့ထိုင်ခုံမှာ ပြန်ထိုင်လိုက်၏။

လူတိုင်းကြောင်သွားကြသည်။

: [သံသယ အ၀င်ခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

“မတိုက်ရဲဘူးလား” ချန်ရှင်းချုက မထီမဲ့မြင် ပြောလိုက်သည်။

“ငါတို့ဘာနဲ့ပြိုင်ရမလဲ” စုရှောင်ရှန် ၎င်းကို မမှုသလို ပုခုံးတွန့်ပြလိုက်သည်။

“တကယ်ပြောရရင် မင်း ငါ့ကို ကျင့်ကြံမှုမှာယှဉ်ပြိုင်ရင်ဘဲ အနိုင်ရမယ် ကျန်တာမှာ အခွင့်အရေးတစ်စက်လေးတောင်မရှိဘူး”

အပိုင်း (၂၂၀) ချန်ရှင်းချုတော့ ဂြိုလ်ဆိုး၀င်ပြီ

ချန်ရှင်းချု နောက်ဆုံးတော့ သူ့ထက်ပို မောက်မာတဲ့ သူကို တွေ့ရလေပြီ။

သူတို့ကျင့်ကြံခြင်းမှာ မယှဉ်ပြိုင်ဘူးဆိုရင် တခြား အရာတွေမှာ ရှုံးမယ်ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလဲ။ ဘာသဘောလဲ။

ဘယ်လို ပြက်လုံးများလဲ။ စုရှောင်ရှန်ထက် သူက ဘယ်အရာမှာ ‌နိမ့်ကျနေလို့လဲ။ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခုမှ ရောက်လာတာကို လေကြီးလေကျယ် ဘယ်လို သတ္တိနဲ့‌ ပြောရဲတာလဲ။

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာ ချန်ရှင်းချု ဒေါသ တထောင်းထောင်း ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

ထို့နောက် စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်က လူကြီးနှစ်ယောက်ကို ကြည့်လိုက်ရာ ဘယ်လိုမှ တုန့်ပြန်မှု မပြတာကြောင့် အံ့အားသင့်သွား၏။ ‌ရေနွေးကြမ်းငှဲ့နေသည့်သူက ဆက်ငှဲ့နေပြီး အခြားတစ်ယောက်ကလည်း မျက်လုံးမှိတ် အနားယူနေပေသည်။

သူတို့ အပြုအမူများ ဤသို့ အခြေအနေကြီးနှင့် အသားကျနေသည့်အလား အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာရှိလွန်းလှ၏။

“ဘာလဲဟ…”

ချန်ရှင်းချု၏ အတွေးများ ရောက်ရက်ခက်သွားပေသည်။

သူတို့ ဘာလို့ဒီလိုကြီး တည်ငြိမ်အေးဆေးနေတာလဲ။

သူ ဒီလို မောက်မောက်မာမာပြုမူခဲ့တော့ ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ ဆုံးမခြင်းကိုခံခဲ့ရပြီး ဒီဘာမဟုတ်တဲ့ ကောင်ကိုကြတော့ မကြားသလို၊ မသိသလို ဟန်ဆောင်နေ၏။

ဒါမှမဟုတ် စုရှောင်ရှန်ပြောနေတဲ့ အရည်မရ အဖက်မရကို ယုံကြည်နေကြလို့များလား။ ပြီးတော့ သူ့ကို သနားစရာကောင်းတဲ့ကောင်လိုလို ဘာလိုလို ကြည့်နေကြရတာလဲ။

လခွေး။

ချန်ရှင်းချု ဒေါသထွက်နေလိုက်တာများ သူ့ဆံပင်များတောင် ထောင်ထလာတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာ သူ့ဒေါကို ထုတ်လွှတ်ချင်တာက လွဲပြီး ဘာမှ မတွေးနိုင်တော့ပါချေ။

“စုရှောင်ရှန် မင်းကြောက်တာလား”

သူ့ရင်ဘက်ကြီးထဲက ဒေါသများကို ဖိနှိပ်ပြီး ‌အထင်အမြင်သေးသလို စုရှောင်ရှန်ကို ထေ့ငေါ့ပြောဆိုလိုက်သည်။

စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်က လူနှစ်ယောက် အေးဆေးတည်ငြိမ်သေးပြီး အခြေအနေကို ဘာမှ မစိုးရိမ်သလို စောင့်ကြည့်နေတာတွေ့ရတော့ ကျန်းပင်းယန် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

သူတို့ဘယ်လိုလုပ် အေးဆေးတည်ငြိမ်နေကြသေးတာလဲ။ စုရှောင်ရှန်မှာ တကယ် ကြမ်းတဲ့ ဝှက်ဖဲတစ်ခုခုရှိနေလို့များလား။

ဒီလိုဆိုရင်တော့ သူတို့သတိထားရပေမည်။ မမျှော်လင့်ထားတဲ့အရာတွေက ရုတ်တရက်ကြီး တံခါးလာခေါက်တတ်သည်မဟုတ်ပါလား။

ထို့နောက် တိုတိုတိတ်တိတ် ထိုင်နေသည့် ယွဲ့ကျစ်၀မ်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အချက်ပေးတာကို သိသလို ဟိုက ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်၏။

သူမ၏ ခေါင်းလေးကို အသာငုံပြီး ရင်သက်ရှူ‌ မောဖွယ်ရာ ကြယ်တာရာမျက်၀န်းများကို ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်လိုက်လိုက်သည်။

တစ်အောင့်ကြာသော် သူမ၏ ကြယ်တာရာမျက်၀န်းများ အသက်၀င်လာသလို အရောင်မှိန်မှိန်လေး လင်းလက်လာခဲ့၏။

သူမ၏ မျက်၀န်းများထဲတွင် နတ်ဘုရားသဖွယ်စွမ်းအင်တစ်ခုက ညွှန်ပြပေးနေသော ကြယ်ပေါင်းသန်းနှင့်ချီ၍ ပေါ်လာခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ စတင်၍ ရစ်ပတ် ဝိုင်းဖွဲ့ကာ ထိန်ထိန်လင်းလာကြသည်။

နောက်စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ယွဲ့ကျစ်၀မ်၏ မျက်၀န်းအတွင်းက ထိန်လင်းနေသော အလင်းများ အသိပေးခြင်းမရှိ ရေအေးနှင့်လောင်းချလိုက်သည့် မီးခဲအလား ပြန်ငြိမ်းကြသွား၏။

အကြောင်းက အမည်မသိ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းတဲ့အရာတစ်ခုခုကို ထောက်လှမ်းမိရုံသာမက ထိုအရာက သူမကိုပါ သေသေကြီး မျက်လုံးချင်းစိုက်ကြည့်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

စုရှောင်ရှန်က မျက်လုံးပြူး မျက်ဆန်ပြူးကြီးဖြင့် သူမကို ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး ပြန်၍ စိုက်ကြည့်ခြင်းဖြစ်၏။

“ဟဲ့…”

ယွဲ့ကျစ်၀မ် လန့်ဖျပ်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားကာ အလိုလို နောက်ဆုတ်လိုက်မိလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ထိုင်နေသာ ထိုင်ခုံက အနောက်ဘက်ကို မဆိုစလောက်လေး ယိုင်သွား၏။

ကျွီ…။

ထိုစူးစူးရှရှအသံက နောက်တစ်ကြိမ် တိတ်ဆိတ်နေသော ခန်းမထဲမှာ ပဲ့တင်ထွက်လာခဲ့ပြီး လူတိုင်း၏ အာရုံကိုဆွဲဆောင်သွားခဲ့သည်။

ယွဲ့ကျစ်၀မ်၏ နားများ၊ လည်ပင်းများတောင် ရဲရဲနီသွားသည်အထိ ရှက်ရွံ့သွားသည်။ သို့ဖြင့် မီးပူ‌အိုးပေါ်မှာ ထိုင်နေရတဲ့အလား ထိုင်မရ ထမရ အနေခက်လာတော့သည်။

လူတိုင်း၏ အကြည့်များကြောင့် သူမ၏ မျက်လုံးများကိုတောင် မျက်နှာလွှားစနှင့် ဖုန်းကွယ်လိုက်ချင်မိ၏။

ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…။

ထိုသို့ အခြေအနေက အချက်အချာကျသည့် အချိန်မှာမှ ဤသို့ အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေမိသွားပေမယ့် ဘာသိဘာသာနေတတ်သူပီပီ စိတ်အခြေအနေကို မြန်မြန် တည်ငြိမ်အောင်လုပ်လိုက်ပေသည်။

“နေမကောင်းဘူးလား”

သူ့စူးစူးရှရှ အကြည့်များကို စုရှောင်ရှန်ပြန်ဖြေလျော့လိုက်ပြီး စိုးရိမ်သလို ဟန်ပြကာ မေးလိုက်သည်။ “ဂျင်းပြုတ်ရည်သောက်မလား ယူပေးမယ်”

ဟ တည့်တိုးကြီး ဒီကောင်ဘာလား။

[သံသယ အ၀င်ခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၅]

“ရပါပြီ မလိုပါဘူး” ဟိုက ပြန်ဖြေသည်။

ယွဲ့ကျစ်၀မ် ပြန်ဖြေလိုက်တယ်ဆိုသော်ငြား သူမ၏ အသံကို ခြင်ဝဲသံလောက်လေးသာ မဆိုစလောက်လေး ကြားလိုက်ရသည်။

သူမ၏ သွယ်လျသော လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ‌ပေါင်သားများအထက်က ဂါ၀န်စကို ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ကိုင်တွန့်ခြေနေမိသည်။ ပြောရရင် သူမ၏ တစ်ကယ်လုံးက တောင့်တင်းနေခဲ့ပေ၏။

စုရှောင်ရှန် ထရယ်ချင်သွားသည်။

ဒီကောင်‌မလေး၏ မျက်လုံးများနှင့်ပတ်သက်ပြီး တကယ် တစ်ခုခု ထူးခြားပေသည်။

၎င်း၏ လုပ်ဆောင်ချက်က ဘာမှန်းမသိပေမယ့် သူမ၏ ကြယ်တာရာလိုဖြစ်နေသောမျက်လုံးများက မထူးခြားဘဲ နေပါ့မလား။

ဘာဖြစ်ဖြစ် သူမ၏ ဘာစွမ်းရည်ဖြစ်ဖြစ်လုပ်တော့မည့်ဟာကို တားနိုင်လိုက်တာတော့ သူသိသည်။

စုရှောင်ရှန်က သူမကို အကဲ‌ခတ်နေရင်းက နောက်ထပ် တောင့်တင်းနေသည့် လူတစ်ယောက်ကို သတိမထားလိုက်ပါပေ။ ယွဲ့ကျစ်၀မ် ဘေးနားက ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေသည့် ကြော့ကြော့ရှင်းရှင်း ၀တ်စားဆင်ရင်ထားတဲ့ ချန်ရှင်းချုက ကြက်သေသေနေခဲ့သည်။

သူ- သူနောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြီး လစ်လျူရှူခံလိုက်ရတာလား။

သူ့မျက်ခုံးများလှုပ်သွားခဲ့ပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လိုက်လေသည်။

“စု-ရှောင်-ရှန်” ဒေါသသံကြီးဖြင့်အော်ဟစ်လိုက်ပါသည်။

[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

စုရှောင်ရှန် ခေါင်းမော့ကြည့်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

“ဟမ်။ မင်းက ဒီမှာရှိနေသေးတယ်လား”

ချန်ရှင်းချု စွံ့အသွား၏။

[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

“ပြိုင်ပွဲတောင်မစရသေးဘူး ငါက ဘယ်သွားရမှာတုန်း” မီးလျှံများထွက်လာမတတ်ကို ချန်ရှင်းချု နှာမှုတ်လိုက်သည်။

“ဆိုတော့ မင်းက မတော်ချင်သေးဘူးပေါ့လေ။ ရှုံးသွားမှာတောင် ပေခံနေသေးတယ်”

“လခွမ်းလာ…”

သူ့ကို ကြောက်မက်ဖွယ်ရာမျက်လုံးများလာရောက် စိုက်ကြည့်လိုက်ကြတာကြောင့် တုံ့ခနဲ ချန်ရှင်းချု ရပ်တန့်သွားကာ ဒေါသကို ထိန်းချုပ်ပြီး စိတ်ဖြေလျော့လိုက်သည်။

“… မင်းငါနဲ့ မချရဲလို့ သတ္တိမရှိလို့ တမင်ရှောင်ချင်နေတာလာမလား”

ချန်ရှင်းချုကို ပြုံးစိစိကြီးကြည့်ပြီး စုရှောင်ရှန် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ရယ်လိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် ထရပ်ကာ မေးလိုက်၏။ “မင်းက ယှဉ်ပြိုင်ချင်တယ်ပေါ့လေ”

“ဟမ့်” ချန်ရှင်းချု မျက်နှာတစ်ဘက်လွှဲလိုက်လေသည်။

“နောင်တမရဘူးနော်”

“ပါးစပ်ပိတ်ထားပြီး ငါနဲ့ တိုက်ခိုက်စမ်းပါ”

ရဲ့ရှောင်ထျန်းကို ခွန်အားအရာလည်းမရှိ၊ ဉာဏ်လည်းထိုင်း‌ သောသူနှင့် တိုက်ခိုက်ခိုင်းတာ ဘာသဘာလဲဟူ၍ မေးခွန်ထုတ်သလို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သူ့အနေနဲ့ ချန်ရှင်းချုဘေးနားက ကောင်မလေးကိုတိုက်ခိုက်တာကမှ ပိုပြီး အကျိုးရှိပေဦးလေမည်။ သို့ဆိုပါက သူမ၏ ဝှက်ဖဲက ဘာဖြစ်ကြောင်းကို သိနိုင်ပေ၏။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း ထိန်ချန်မထားဖို့ကို အသာအယာခေါင်းညိတ်ပြကာ အချက်ပေးလိုက်သည်။

စုရှောင်ရှန် ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်၏။

“ဆိုတော့ ငါက ကြိုက်သလို စည်းကမ်းချနိုင်မယ်ပေါ့လေ”

ချန်ရှင်းချုကိုကြည့်ရသလောက်တော့ တိုက်ခိုက်တာနဲ့ အစွမ်းကုန် ချမည့် သူနှင့်တူပေသည်။

ချန်ရှင်းချု ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“ဟူး …”

စုရှောင်ရှန် သက်ပြင်းချလိုက်ကာ သူ့အနီးကိုလျှောက်သွားလိုက်ပြီး အကဲခတ်သလိုဖြင့် ချန်ရှင်းချု၏ ကိုယ်ကို နှစ်ပတ် ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်မှ ယွဲ့ကျစ်၀မ်အနား ပြန်ရောက်လာသောအခါ ရပ်တန့်လိုက်၏။

“ငါက နူးညံ့တဲ့လူတစ်ယောက်ဆိုတော့ ပြဿနာကို အေးအေးဆေးဆေးပဲဖြေရှင်းချင်တယ်။ ဆိုတော့ ငါ့တို့ထိုင်ပြီး လမ်းစဉ်အကြောင်းကို ဆွေးနွေးကြမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုလဲ”

ယွဲ့ကျစ်၀မ် ထိတ်လန့်သွား၏။

သူ့ဟာသူ လမ်းစဉ်အကြောင်း ဆွေးနွေးတာ သူမဘက်ကို လာစရာလိုလို့လား။

ယွဲ့ကျစ်၀မ်တစ်ဘက်‌သို့ပြောင်းရွေထိုင်လိုက်ချင်ပေမယ့် အခြေအနေကို ထပ်မံ၍ ခုံကျွီသံကြီးဖြင့် ‌အနှောက်အယှက်ပြုမိမှာစိုး၍ ရပ်တန့်လိုက်သည်။ သို့ဖြင့် စုရှောင်ရှန်အနားမှာ ထိုင်နေလျက်ရှိ၏။

စုရှောင်ရှန်ဒီလို ကမ်းလှမ်းလာမယ်လို့ထင်မထားပေမယ့် သူ့ကျင့်ကြံမှုအဆင့်နိမ့်ပုံကို တွေးမိလိုက်ပြီး ထူးထူးခြားခြားမခံစားချေတော့ပေ။ ချန်ရှင်းချုက ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်မောကာ တုန့်ပြန်လိုက်သည်။

“ရတယ်လေ”

ချန်ရှင်းချုဆိုလိုက်သောအခါ စုရှောင်ရှန်ချက်ခြင်း သူ့ခုံကိုဆွဲယူပြီး ယွဲ့ကျစ်၀မ်အနားချကာ ထိုင်လိုက်၏။ လူတိုင်း သူ့အပြုအမူကြောင့် စွံ့အသွားကြပေသည်။

စုရှောင်ရှန်ဆက်လက်၍ အေးဆေး ဖြစ်ဟန်ရသော လေသံဖြင့် “ကြည့်ရတာတော့ မင်းက ဓားလမ်းစဉ်ကို အထူးလေ့ကျင့်ထားတယ်ထင်တယ်”

အရှေ့ပိုင်းနယ်မြေက ဓားသမားတို့၏ နိဗ္ဗာန်ဘုံဖြစ်ကာ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုက ပိုပြီး နာမည်ကြီး‌လေလေ ၎င်း၏ ဂိုဏ်းတော်သားများက ဓားလမ်းစဉ်ကို အထူးပြုလေလေဖြစ်သည်။ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော် ခန်းမခွဲများတောင် ထူးမခြားနားဖြစ်သည်။

သူ့ထိုင်ခုံကို ယူထိုင်လိုက်သည့် စုရှောင်ရှန်ကို ကြည့်ပြီ ချန်ရှင်းချု အံ့ကိုတင်းတင်းကြိတ်လိုက်သည်။ ၎င်းက သူ့ကို အရေးနိမ့်သောအခြေအနေကို ချက်ခြင်းတွန်းထည့်လိုက်၏။

သူ့ဓားဖြင့် ခုံတစ်လုံးကို ဆွဲယူကာ ကျောက်ကျစ်တုံ့နားမှာ အိန္ဒြေရှိရှိ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ကောင်းပြီလေ”

ကျွီ…

ကျောက်ကျစ်တုံ့ မသိမသာလေး သူ့ထိုင်ခုံကို အဝေးရွေ့သွားလိုက်၏။

ချန်ရှင်းချု ဒေါသထွက်သွားခဲ့သည်။

[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

ကျောက်ကျစ်တုံ့၏ အပြုအမူကြောင့် စုရှောင်ရှန် ပွဲကျသွား၏။ ထို့နောက် ချန်ရှင်းချုလက်ထဲက ဓားကိုလက်ညိုးထိုးပြကာ မေးလိုက်သည်။ “အဲ့တာ ဓားတစ်ချောင်းမလား”

ချန်ရှင်းချု ပဟေဠိဖြစ်သွားပြီး ငုံ့ကြည့်လိုက်မှ ပို၍ ဒေါသထွက်သွားခဲ့သည်။

ဒါက ဓားတစ်ချောင်မဟုတ်လို့ဘာဖြစ်ရမှာတုန်း တုတ်လား။

“ကန်းနေတာလား” ဟိုက ကဲ့ရဲ့လိုက်သည်။

“မဟုတ်ဘူးလေ ငါပြောချင်တာက မင်းရဲ့ ဓားက ဘယ်အဆင့်လဲလို့” စုရှောင်ရှန် စကားပြန်ပြင်ပြောလိုက်သည်။

ချန်ရှင်းချု နှာခေါင်းတစ်ချက်ပွတ်၍ ဂုဏ်ယူ၀င့်ကြွားစွာဆိုလိုက်သည်။ “အဆင့်ငါး”

ဘုန်း…။

ထိုစကားကြောင့် စုရှောင်ရှန် ဆတ်ကတည်း တွန့်သွားပြီး ယဲ့ကျစ်၀မ်၏ ရင်ခွင်ထဲကို ကျသွားတော့သည်။

“အိုး။ မရည်ရွယ်ပါဘူး။ တောင်းပန်ပါတယ်…”

စုရှောင်ရှန်၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမသိရတာကြောင့် ယွဲ့ကျစ်၀မ် ‌မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

ချန်ရှင်းချုက အထင်အမြင်သေးသလို ကြည့်လိုက်၏။

ဘယ်က တောသားလဲ။

အဆင့်ငါး‌ဓားတစ်ချောင်းကတောင် ဒီလော်က တုန်လှုပ်နေစေတာ ယွဲ့ကျစ်၀မ်သာ သူမရဲ့ ဓားကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်‌ နေရာမှာတင် သတိလစ်သွားမလားမသိ။

[ကဲ့ရဲ့ခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် + ၁]

အသိပေးချက်ဖန်သားပြင်ပေါ်က အသိပေးချက်ကို လစ်လျူရှူကာ စုရှောင်ရှန် တအံ့တအောမေးလိုက်၏။ “အဆင့်ငါးဆိုတော့။ ဓားက ကိုယ်ပိုင် အသိရှိပြီလား။ သခင်ကိုရော ခွဲခြမ်းစိပ်ဖြာနိုင်ပြီလား”

“ကိုယ်ပိုင်အသိတော့မရှိသေးဘူး။ သခင်ကို သိတာကြတော့…”

ချန်ရှင်းချု ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ ဓားလက်ကိုင်ကို ရွှစ်ကတည်း လက်မဖြင့် တေ့ပြီး အသာအယာ ပင့်ထုတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ဓားက ဓားအိမ်ထဲက ထွက်သွားပြီး လေထဲမှာ ‌လူးလွင့်ကစားသွားကာ ‌ဓားအိမ်ထဲပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။

ဘုန်း…။

တကယ် စုရှောင်ရှန် အထင်ကြီးသွားရသည်။ သူ့တိတ်တခိုးနာကျင်‌ခြင်းတောင် ထိုသို့ ချောမွေ့သည့် ထိန်းချုပ်မှုမျိုးမလုပ်နိုင်ပါလား။

“အင်း မင်းက ဓားလမ်းစဉ်ကို အထူးပြုပြီး စွမ်းအားကြီးလက်နက်လည်း ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်ဆိုတော့…”

စုရှောင်ရှန်၏ လေသံက မနာလိုခြင်း ၀န်တိုခြင်းတို့ဖြင့်ပြည့်နေလေသည်။ ထို့နောက် ဆက်လက်၍ သူက “ငါတို့ ခန္ဓာကိုယ်ခွန်အားအရာနဲ့ ယှဉ်ပြိုင်ကြမယ်”

အပိုင်း (၂၂၁) စုရှောင်ရှန် လှုပ်ရှားပြီ၊ အလှလေးကို ကျီဆယ်ရင်း ဓားကို လုယူခြင်း

“ထှီးးးး”

ထိုမြန်ဆန်လှသော စိတ်အပြောင်းအလဲကြီးကြောင့် အကြီးအကဲကျောက် ပါးစပ်ထဲက ရေနွေးကြမ်းတစ်လုတ်ကို ထွေးထုတ်မိသွားသည်။ ချန်ရှင်းချုလည်း အာစေးမိနေကာ သူဘာမှ မပြောနိုင်ခင်မှာပင် စုရှောင်ရှန် ဆက်ဆိုလိုက်သည်။

“မင်းနိုင်ရင် ကျစ်၀မ်မိန်းကလေးနဲ့ငါ့ရဲ့ လေးစားခြင်းကိုရမယ်။ မင်းရှုံးရင်တော့ မင်းဓားငါ့ကိုပေးရမယ် ဘယ်လိုလဲ”

ယွဲ့ကျစ်၀မ်ဘက်ကို လက်ပြလိုက်သဖြင့် ဟိုက သူ့ကို မျက်စောင်းလှလှ‌ကလေးတစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ သူတို့ ယှဉ်ပြိုင်တာက သူမနှင့် ဘာဆိုင်လို့လဲ။

“အဆင်တော့ပြေပါတယ် ဒါပေမယ့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကြ…”

ထင်ရာဆိုင်းသလိုလို မောက်မာသလိုလို ဘယ်ခွေးမှ လူမထင်တဲ့ ချန်ရှင်းချုက ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းတော့ရှိပါသေးသည်။ စုရှောင်ရှန်ကသာ သာမန်လူဆို ဘယ်လိုလုပ် ဒီခန်းမကြီးထဲကိုတောင် ရောက်လာလိမ့်မလဲ။

ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခန္ဓာကိုယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကြောင့် အပြင်စည်းမှာ လေလွင့်ရင်းက သူကြားခဲ့ရသော ကောလဟာလတစ်ခုကို ချန်ရှင်းချု ပြန်မြင်ယောင်သွားခဲ့သည်။

၎င်းက ခေါင်းသုံးလုံးစု၊ လက်ခြောက်ဘက်စု၊ အစစ်အမှန်နဂါးကြီးစု…။

သာမန်မဟုတ်သော စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အပြင်စည်းဂိုဏ်းတူအကိုကြီးစုအကြောင်း ကောလဟာလများကို နားဖြင့်မဆန့်အောင်ကြားခဲ့ရသည်။ သူတို့က ဤစုရှောင်ရှန်ကို ပြောချင်နေကြတာလားမသိ…။

ကျန်းပင်းယန်နှင့် ယွဲ့ကျစ်၀မ်တို့လည်း ထိုသို့ သံသယများရှိပေပြီး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး အဓိပ္ပာယ်ရှိရှိ ကြည့်လိုက်ကြသည်။

သင်္ကာမကင်းသောလေသံဖြင့် ချန်ရှင်းရှက “ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်ရှိတဲ့ တစ်ယောက်ဆိုတာ မင်းလား”

စုရှောင်ရှန် တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် ၀န်ခံခြင်းလို့ မှတ်ယူကာ ချန်ရှင်းချု ခပ်ညစ်ညစ်ပြုံးလိုက်သည်။

စုရှောင်ရှန်မှာ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်ရှိတယ်ဆိုတော့ဘာဖြစ်လဲ။

သူ့ခန္ဓာကိုယ် ဘယ်လောက်အကြိမ်းခံခံ သူ့ဓားချက်တွေအောက်မှာ ရှင်သန်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါချေ။

“ကောင်းပြီလေ။ မဆိုးပါဘူး။ မင်းဘက်က အားသာတယ်ဆိုပေမယ့် ငါသဘောတူတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့ လောင်းကြေးစားကြေးကြီးက ဘာကြီးတုန်း…”

နိုင်နိုင်ရှုံးရှုံးဘာလို့ သူ့ဓားတစ်ခုတည်းရှုံးရမတုန်း…။

ချန်ရှင်းချု၏ မျက်၀န်းများအတွင် ပြက်လုံးတစ်ခုကို ကြားနေရတဲ့အလား ရှိ‌နေပြီး သဘောမတူသလို ခေါင်းခါရမ်း၍ “ငါ့ကို အရူးများမှတ်နေလား”

“အေး” စုရှောင်ရှန်ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

‌ခန်းမကြီးတစ်ခုလုံး ဆိတ်ငြိမ်ကျသွားခဲ့၏။

“ဖှီးးးးး”

ယခုမှ ရေနွေးကြမ်းနွေးနွေးလေး သောက်လိုက်သော အကြီးအကဲကျောက် ဆတ်ကတည်း ထွေးထုတ်လိုက်ရပြန်သည်။

ချက်ခြင်း ရေနွေးကြမ်းခွက်ကိုချလိုက်ပြီး ထပ်မံ မသောက်ရဲပါတော့ချေ။ စုရှောင်ရှန်ရှိနေသ၍ကတော့ သောက်လို့ရမည်မဟုတ်တာ‌ကို သိလိုက်ရပါသည်။

ချန်ရှင်းချု၏ နဖူးထိပ်က သွေးကြောများ အဖုလိုက်အထစ်လိုက် ထောင်ထာလာကြသည်။

ထို့နောက် သူ့မျက်နှာချင်းဆိုင်က လက်ပိုက်ထားသည့် လူငယ်လေးကို ခက်ထန်သော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်၏။ ရှူးရှူးရှဲရှဲဖြစ်နေရာလည်း စကားပြောနိုင်စွမ်းငှာ မစွမ်းသာပါချေ။

“ဒီလိုဆိုရင်ရော” ချန်ရှင်းချု ဘာမှ မပြောနိုင်တာကိုကြည့်ပြီး စုရှောင်ရှန်က ထပ်လောင်းပြောဆိုလိုက်သည်။ “မင်းသဘောမတူဘူးဆိုရင်လည်း ကိစ္စမရှိပါဘူး ဓားလမ်းစဉ်ကိုပဲ ပြန်သွား‌တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် လောင်းကြေးစားကြေးကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ” (စုရှောင်ရှန် ခွန်အားနဲ့ချမယ်လို့ထင်နေခဲ့တယ်မလား မလိမ်နဲ့)

ချန်ရှင်းချု ပြောစရာစကားများပျောက်သွားခဲ့ပြီး ကြောင်တောင်တောင်ရပ်နေခဲ့၏။ သူ့စိတ်ကထဲကလည်း မျောက်တစ်ကောင်လို ကစားခံရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

“ကောင်းပြီ ဒါဆို ဒီနေရာမှာ ခုယှဉ်ပြိုင်မယ်”

စိတ်လိုက်မာန်ပါ အော်ဟစ်လိုက်တဲ့ပုံပေါက်ပေမယ့် ချန်ရှင်းချု အခြေအနေကို တွေးတောကြည့်ပြီးပါပြီ။

သူစကားလွန်ထားသောကြောင့် စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်နှင့် တိုက်ခိုက်ဆိုတိုက်ခိုက်ကြရပေမည်ဖြစ်ပေမဲ့ ယခုလို အားသာချက်ကို စွန့်ပြီး ဓားလမ်းစဉ်ပြန်ပြောင်းတော့ စုရှောင်ရှန် သေချင်နေလို့သာဖြစ်ရချေမည်။ စုရှောင်ရှန်သူ့ကိုယ်သူ အဘက်ဘက်က ဖိနှိပ်ထားနိုင်တယ်ထင် နေပေမယ့် သူ ချန်ရှင်းချုက ခြေနှစ်လှမ်းပိုသာနေလေပြီ။

“ကဲ ဒါဆိုရင်လည်း ထိုင်ပါ”

ချန်ရှင်းချုကို အသာလုပ်ရန် စုရှောင်ရှန် လက်ပြလိုက်၏။ သူထိုင်ပြီးသည်အထိ စောင့်ပြီးမှ ဆက်လက်၍ “ဓားလမ်းစဉ်ကို စကားလုံးနှစ်လုံးတည်းနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတယ်။ ဓားနဲ့ လမ်း။ ဆိုတော့ မလိုအပ်တဲ့ ထိခိုက်မှုတွေဖြစ်လာမှာစိုးလို့ ကိုယ်ထိလက်ရောက်မတိုက်ခိုက်တော့ဘူး ဓားလမ်းစဉ်ကို ဘယ်လောက်နားလည်သဘောပေါက်ထားသလဲဆိုတာနဲ့သွားမယ်။ အဲ့ဓားလမ်းစဉ်နဲ့ မင်းရဲ့ ဓားက ဘယ်သူ့ကို ရွေးချယ်မလဲကြည့်မယ်။ ရွေးချယ်ခံရတဲ့သူက အနိုင် ဘယ်လိုလဲ”

လူတိုင်း မှင်တက် သွားကြသည်။ ဤသို့သော ယှဉ်ပြိုင်မှုမျိုးက အသိဉာဏ်ကြွယ်၀ပြီး အတွေ့အကြုံများသည့် အကြီးအကဲအရွယ်များသာလုပ်ကြသည်ကို မြင်တွေ့ရများသည်။ ယခုလို စုရှောင်ရှန်ဆိုလာတော့ သူတို့ အံ့အားသင့်သွားကြတာ မဆန်းပါပေ။

ထိုစကားကြောင့် ချန်ရှင်းချု ပြုံးစိစိဖြစ်သွား၏။

သူက လက်ရှိ ထိုစိတ်ဝိညာဉ်ဓား၏ သခင်ပါ။ ဘာလို့ လမ်းစဉ်ကို သဘောပေါက်သလောက်လေးနဲ့ စုရှောင်ရှန်က သူ့ဓားကို ညှို့ယူနိုင်မှာလဲ။

“ဟားဟားဟား။ စုရှောင်ရှန် နိယာမတွကို မင်းရဲ့ နားလည်သဘောပေါက်လောက်မှုလေးနဲ့ ခြယ်လှယ်နိုင်မယ်ထင်နေတာလားကွ။ ကောင်းပြီလေ ငါချန်ရှင်းချု ဒီစိန်ခေါ်မှုကိုလက်ခံတယ်။ ပြီးမှ မငိုနဲ့”

ထို့နောက် သူ့စိတ်ဝိညာဉ်ဓားကို လက်ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး အထင်အမြင်သေးစွာ “ငါ့ဓားကိုမင်းဘယ်လို စည်းရုံးသိမ်းသွင်း…”

ရှင်းးးးးးးးးး…။

သူ့စကားပြောလို့မပြီးသေးခင်မှာ သူ့လက်ထဲက ဓားက အပြင်းအထန်တုန်ခါလာတာကြောင့် ပြောနေရင်းတန်းလန်းအာစေးမိသွား၏။ ထို့နောက် ဓားမှ ငွေလိုလို အဖြူလိုလို အရှိန်အဝါတွေ ထွက်လာတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။

“ဓားဆန္ဒ”

ထိုအရာဘာဖြစ်သလဲဆိုတာ သိရပြီးနောက်မှာ ချန်ရှင်းချု၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားခဲ့၏။ ထိုမှ စုရှောင်ရှန်က စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုတည်းသာမဟုတ်ဘဲ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ် ဓားဆန္ဒကိုပါ ပိုင်ဆိုင်ထားကြောင်းကို သိလိုက်ရ၏။

ကုန်းမြေတစ်လျှောက်လုံးမှာတောင် ခွန်အားအရာရော ဓားအရာပါ ပေါက်ပေါက်မြောက်မြောက်ကျွမ်းကျင်သည့်လူများက ကောက်ရိုးပုံထဲက ‌အပ်ပျောက်အလား ရှာရခက်လှပေသည်။ ယခု သူ့ရှေ့၌ရပ်နေသော စုရှောင်ရှန်က ထိုသို့ ပါရမီရှင်မျိုးဖြစ်နေ၏။

အခြအနေက ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု ချန်ရှင်းချု တွက်မထားခဲ့ပါချေ။

ရုတ်တရက်ကြီး တောင်တန်းအမြင့်ဆုံးထိုကိုတက်သွားပြီးမှ နောက်ထပ် ပ်ိုမြင့်သည့် တောင်တစ်လုံးထပ် ‌တွေ့လိုက်ရတာမျိုးဖြစ်သည်။ သာမန်ခပ်ပျင်းပျင်းလူဆိုပါက ထိုနေရာမှာပင် လက်လျော့ကာ နောက်လှည့်ပြန်သွားပေမည်။

ချန်ရှင်းချုက ထိုသို့ ခပ်ပျင်းပျင်းလူတစ်ယောက်ဖြစ်ချေသည်။ စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်အတွင်းမှာ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်နှင့်လူတစ်ယောက်ရှိတာကိုသိရဲ့သားနဲ့ ဘယ်သူမှန်း ဘာမှန်း မသိအောင် ဘာမှမလုပ်ဘဲ နေနေ၏။

သူသာ နည်းနည်းလေး အားစိုက်လိုက်ရင် စုရှောင်ရှန်က အပြင်စည်း၏ ဝါအကြီးဆုံးအကိုကြီးဆိုတာ သိနှင့်ပေလိမ့်မည်။

ထိုအခိုက်မှာ ချန်ရှင်းချု သူ့ဓားကိုသာ အားဖြင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကိုင်ထားလိုက်၏။

သူက စတင်ခြင်း‌နယ်ပယ်ဓားဆန္ဒတောင်မရှိသည့် ဓားစိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်အများပေါ်တွင်သာ မှီခိုသော ဓားသမားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။

“မင်းငါ့ကိုလှည့်စားတယ်”

ချန်ရှင်းချု၏ မျက်၀န်းများတွင် ဒေါသမီးများလောင်မြိုက်နေခဲ့၏။ ဓားရဲ့သခင်ဖြစ်တာတောင် သူ့လက်ထဲက ထွက်မသွားဖို့ကို ဆွဲထားနေရသည်။ သူ့အတွက်တော့ အကြီးမားဆုံးစော်ကြားမှုကြီးသာ…။

“မင်းကို ငါဘယ်တုန်းက လှည့်စားလို့လဲ။ တကယ့် သေခြင်းရှင်ခြင်းတိုက်ပွဲမှာ ရန်သူက ကိုယ့်ဝှက်ဖဲကို လှန်ပြမလားဟ။ ပြီးတော့ ငါတို့က နားလည်သဘောပေါက်ခြင်းလေးနဲ့ပဲယှဉ်ပြိုင်နေတာပါ” စုရှောင်ရှန် နားမလည်သလို ဟန်ဆောင်ဟန်ဆောင်လုပ်လိုက်ပြီး ‌ချေပပြောဆိုလိုက်သည်။

စုရှောင်ရှန်၏ စကားတစ်ခုခုမှားနေတာတော့ ချန်ရှင်းချု ခံစားနေရပေမယ့် ဘယ်ဟာမှားနေမှန်းမသိပါချေ။ သူ၏ စိတ်၀ိညာဥ်အနှစ်များဖြင့်သာ အကောင်းဆုံး ဓားကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

ရှင်း။ ရှင်း…။

စုရှောင်ရှန်က တည်ငြိမ်အေးဆေးနေပြီး ဓားက ခက်ထန် ကြမ်းတမ်းစွာ တုန်ခါနေခဲ့သည်။

ဒါကြောင့်လည်း ဓားဆန္ဒအပေါ်မှီခိုသည့် သူများက သန်မာရ‌တာပေါ့။ မင်းရဲ့ နည်းစနစ်တွေဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း မင်းရဲ့ဓားက ငါ့ရဲ့ဓားဖြစ်လာခဲ့ရင် ဘာလုပ်တော့မလဲ။

တစ်စထက်တစ်စ ပျာယာခတ်‌လာနေသော ချန်ရှင်းချုကို စုရှောင်ရှန်ကြည့်ပြီးတော့ “မတိုက်ခိုက်ရဘူးနော်”

ချန်ရှင်းချု၏ မျက်နှာက သွေးဆုတ်ဖြူရော်နေခဲ့သည်။

ယခုလိုဆက်သွားနေရင် ဘယ်နည်းနဲ့မှ သူ့ဘဝထဲက ထွက်သွားချင်နေသည့်… အဟမ်း ဓားကို ဆွဲထားလို့ရမည်မဟုတ်ပါချေ။ သို့ဖြစ်လာနိုင်မှတော့ စုရှောင်ရှန်ကို စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်ဖြင့် အရင် တိုက်ခိုက်လိုက်တာက ပိုကောင်း၏။

သူ့ဓားကို ဓားအိမ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီးခုတ်ချမယ်အလုပ်မှာ စုရှောင်ရှန်က ၎င်းကိုဂရုတောင်ပြုမနေဘဲ သူ့ဘေးက ယွဲ့ကျစ်၀မ်ကို အသာခေါင်းလေးစောင်းပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ထိုကောင်မလေးက တစ်ခုခုလုပ်တော့မည့်အချိန်မှ လူမိသွားတာကြောင့် ဆတ်ကတည်း တောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။

စုရှောင်ရှန် လက်ဝေ့ရမ်းလိုက်ရာ ချန်ရှင်းချု လေပေါ်တက်သွားခဲ့၏။

“ဓားးး”

ရှင်းးးး…။

သူ့စကားတစ်ခွန်းတည်းဖြင့် ချန်ရှင်းချု အသုံးပြုတော့မည့် စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်က ကြေပျက်သွားပေသည်။ ဓားစွမ်းအင်များလည်း စိတ်ဝိညာဉ် မြူခိုးများအဖြစ်သို့ အငွေ့ပျံသွားခဲ့၏။

စိတ်ဝိညာဉ်ဓားကလည်း စုရှောင်ရှန်၏ အမိန့်ကို နတ်ဘုရားတစ်ပါးကပေးသကဲ့သို့ နာခံကာ ချန်ရှင်းချု လက်ထဲက ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး သားရဲကြီးစု၏ ညာလက်ထဲကို ပျော်ရွှင်နေသော ကလေးတစ်ယောက်အလား ပျံသန်းသွားခဲ့သည်။

ဒက်…။

သူ့လက်ထဲ ဓားကျလာသည့်အသံက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း အသံကျယ်ကြီထွက်သွားခဲ့၏။

သို့ပြင် စိတ်ဝိညာဉ်ဓား၏ အရှိန်အဟုန်နောက်က လိုက်ပါလာသော လေညှင်းကလေးက စုရှောင်ရှန်၏ နဖူးထက်က ဆံနွယ်များကို ဘေးနှစ်ဖက်သို့ လူးလွင့်သွားစေလေသည်။ ထိုမှ ဘေးတစ်ဘက်မှာ ထိုင်နေသည့် ယွဲ့ကျစ်၀မ်၏ မျက်နှာကလေးကို ဆံနွယ်များက သွားရောက် ကလူကျီစယ်တော့၏။

စုရှောင်ရှန်က သမီးရည်းစားခြင်း စနောက်နေသည့်အလား လေသံဖြင့် “ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့ တိုက်ပွဲကို ကြား၀င်မနှောက်နဲ့လေ မိန်းကလေး”

ယွဲ့ကျစ်၀မ် သူမ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် မှင်တက်နေခဲ့ပါသည်။

ဓားကို ထိန်းချုပ်နည်း၊ ဓားကို ဖမ်းလိုက်သည့်ပုံစံ စသဖြင့် အရာရာက ရင်သက်ရှူမောဖွယ်ရာ ကောင်းလောက်အောင် ပြေပြစ်လှပပေသည်။

ဒါ့အပြင်ကို ထိုစိတ်ဝိညာဉ်မြူခိုးများက စုရှောင်ရှန်၏ နောက်ကို ကျလာသောအခါ လူတိုင်း သူ‌ကြည့်၍ကောင်းသည်ဆိုတာ ငြင်းမရပါလေ။

စုရှောင်ရှန်နှင့် သူမသာ နတ်ပြည်ဘုံကြီးထဲကို ရောက်နေသလိုလိုနှင့်…။

ဒုန်း…။ ဒုန်း…။

သူမ၏ အပြင်းအထန်တုန်ခါလာနေခဲ့သော နှလုံးခုန်နှုန်းဖြင့် စုရှောင်ရှန်အနားကနေ မြန်မြန်ခွာလိုက်ပါသည်။

ကျွီ…။

ထိုစူးစူးရှရှ အသံပဲ့တင်ထပ်လာတာကိုလည်း ဂရုမစိုက်နိုင်ပါတော့ချေ။

သူမ၏ အငိုက်ဖမ်းမယ့် လုပ်ရပ်ပေါ်သွားတာက ရှက်စရာကောင်းနေပြီကို စုရှောင်ရှန် သူမကို ကြည့်သည့်အကြည့်များကြောင့်လည်း ပို၍ ရင်ဖိုသွားခဲ့၏။

နီးကပ်လွန်းတယ်။ သူ့မျက်နှာဖြင့်တောင်ထိတော့မယ်။

ဒုန်းဒုန်းဒုန်းဒုန်းဒုန်းဒုန်း…။

ပြီးနောက် စိတ်ဝိညာဉ်မြူခိုးများ ပြန်ပျောက်သွားခဲ့လေသည်။

ချန်ရှင်းချု၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကောင်လေးနှင့် ကောင်မလေးတို့က တစ်ယောက်မျက်၀န်းတစ်‌ယောက် အကြည့်ချင်းဆိုင်နေကြသည်။ မနာလို၀န်တိုမှုများ သူ့စိတ်ထဲက ပေါက်ဖွားလာခဲ့၏။

“သေစမ်းကွာ”

သဘောတူညီချက်တွေဘာတွေနားမလည်တော့ဘဲ ဓားကိုပြန်ယူချင်ပြီး စုရှောင်ရှန်၏ ဦးခေါင်းကိုသာ ခွဲလိုက်ချင်နေသည့်အတွက် လက်သီးချက်တစ်ချက်ကျွေးလိုက်သည်။

“ထိုင်နေစမ်း” စုရှောင်ရှန် လှည့်၍တောင်မကြည့်ဘဲ အသာပြောလိုက်၏။

ဘုန်းးးး…။

ချန်ရှင်းချု၏ ထကြွလာနေသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ဓားအရှိန်အဝါတစ်ခုက လာရောက်ဖိနှိပ်လိုက်သည်။

၎င်းက သူထိုင်နေသည့်ခုံကိုပါခွဲပစ်လိုက်သည့်အတွက် ချန်ရှင်းချုအောက်က ဘာမှ မရှိတော့ဘဲ အလွတ်ကြီး လေထဲ ထိုင်နေရပေတော့သည်။

ထို့နောက်မှ ရှက်သွေးဖြန်းနေသော ယွဲ့ကျစ်၀မ်ထံက အကြည့်လွှဲလိုက်ပြီး လက်ပါလာသည့် ကတိမတည်သူကို ကြည့်လိုက်သည်။

စုရှောင်ရှန်က ဓားကိုကိုင်ထားသောလက်ကို ခုံလက်တင်မှာ ထားကာ သာမန်ကာလျှံလေသံမျိုးဖြင့် “ဒီလို ယှဉ်ပြိုင်မှုက ထိုင်ပြီးပဲ ပါ၀င်ဆင်နွှဲလို့ရတာ။ မင်းကထလာတော့ ဘယ်လိုဆက်ကြရမတုန်း…”

အပိုင်း (၂၂၂) မူလ‌ဇစ်မြစ်ကျောက်တုံး

လူတိုင်း စုရှောင်ရှန်အသုံးပြုလိုက်သော တိုက်ကွက်ကို တအံ့တအောကြည့်လိုက်ကြသည်။

“စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ဓားဆန္ဒ…”

ကျန်းပင်းယန်လည်း သူမြင်တွေ့နေရတဲ့အရာ‌ကြောင့် စွံ့အနေ၏။ ထိုတိုက်ကွက်တစ်ခုတည်းဖြင့်တောင် စုရှောင်ရှန်ကိုယ်၌က လက်နက်တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ၏ ဓားအပေါ်နားလည်သဘောပေါက်မှုက ဘယ်လောက်နက်ရှိုင်းသလဲဆိုတာ သိနိုင်ပေသည်။

ထိုသို့ စွမ်းအားမျိုးက လမ်းစဉ်ကို နှစ်အတော်ကြာအောင် နားလည်သဘောပေါက်မှုမျိုးမှ ရရှိနိုင်ခြင်းဖြစ်ပေ၏။

သို့ပေမယ့်…

“စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ဓားဆန္ဒရအောင် ဒီကောင် အမေ့၀မ်းကတည်းက လေ့ကျင့်‌လာတာများလား။ ဒါမှမဟုတ် အသက်ငယ်အောင်လုပ်ထားတဲ့ အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ယောက်များလားဟ”

ကျန်းပင်းယန်၏ ထိုသို့ ရူးကြောင်ကြောင်အတွေးများကို သာမန် အမြင်ဖြင့်ကြည့်လျှင်မမှားချေ။ ထိုလမ်းစဉ်နှစ်ခုလုံးက လျှောက်လှမ်းရခက်နေပါပြဆို ယခုတော့ တစ်ယောက်ယောက်က နှစ်မျိုးလုံးကို ‌တတ်ကျွမ်းနေခဲ့၏။

ရဲ့ရှောင်ထျန်းနှင့် အကြီးအကဲကျောက်တို့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စပ်ဖြဲဖြဲကြည့်လိုက်ကြသည်။ ဤသို့ ဖြစ်ရပ်မျိုးက အပြင်လူအတွက်တော့ မယုံကြည်နိုင်စရာကောင်းလောက်အောင်ဖြစ်ပေမယ့် သူတို့နှစ်ဦးစလုံးကတော့ အသားကျနေပါပြီ။

သို့ပေမယ့် ၎င်းက စုရှောင်ရှန်ကို သူတို့နှစ်ယောက် ကြောက်ရွံ့ကြရသည့် အဓိကမချက်မဟုတ်ပါဘဲ သူ၏ ခန့်မှန်းမရသော ထူးဆန်းသည့် ပြုမူပုံများကြောင့်ဖြစ်သည်။

ဘယ်လိုဆိုဆို ချန်ရှင်းချု ရှုံးမယ်ဆိုတာ သိပြီးတာတောင် ဒီလောက် မြန်မြန် ရှုံးသွားရတာကတော့ ဩချစရာဖြစ်ပေသေးသည်။

အားးးး…။

ထိုဓားအရှိန်အဝါများကို ချန်ရှင်းချု၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှာ ခဏကြာအောင်နေခိုင်းပြီးနောက်မှာ စုရှောင်ရှန်ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။ ချန်ရှင်းချုက မျက်လုံးနီနီရဲရဲကြီးများဖြင့် တစ်ချက်တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး သူ့ကို ကြည့်နေခဲ့၏။

“ကျုပ်ရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှ ပြောစရာမရှိတော့ရင် သွားတော့လို့ရမလားမသိဘူး”

ဘာကို စွမ်းဆောင်ရည်လဲ။ ချန်ရှင်းချု သွေးပွက်ပွက်အန်သွားခဲ့၏။

[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

စုရှောင်ရှန် အလန့်တကြားဖြစ်သွားသလို စိုးရိမ်ဟန်ဖမ်းလိုက်ကာ “အဆင်ပြေရဲ့လား။ ငါလဲ ဘာမှ ပြင်းပြင်းထန်ထန် မတိုက်ခိုက်လိုက်ပါဘူး”

“မင်း” ချန်ရှင်းချု ရင်ဘက်ကိုဖိထားရင်းမှ မျက်လုံးအိမ်၌ အနီရောင်သွေးကြောများ ပေါ်လာခဲ့၏။

ဘာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်မတိုက်ခိုက်လိုက်တာလဲ။ မင်းရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိလုပ်နေတာမလား။ မင်းဘာကြံနေသလဲဆိုတာ ငါမသိဘူးထင်နေတာလား။

[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

“စုရှောင်ရှန်” ထိုအကောင်က စကားထပ်ပြောရန် ပါးစပ်ဟလိုက်တာကို မြင်သောအခါ ရဲ့ရှောင်ထျန်း အလျင်အမြန် အော်ခေါ်လိုက်သည်။

စုရှောင်ရှန်ကိုလည်း ပါးစပ်ပိတ်နေဖို့ စူးစူးရှရှ စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ သူသာ ဆက်ပြောနေရင် ချန်ရှင်းချုက ပြန်လှည့်လို့မရလောက်အောင် ဒေါသငယ်ထိပ်ရောက်ပြီး လျှောသွားနိုင်သည်။

“ဘယ်လိုလဲ ခန်းမသခင်ကျန်း” ဖြစ်လာတော့မည့် ကပ်ကြီးကိုတားလိုက်နိုင်တာကြောင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်း သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်သည်။

ကျန်းပင်းယန်၏ နှုတ်ခမ်းများလှုပ်သွား၏။ လူတိုင်း စုရှောင်ရှန်အနိုင်ရသွားတာ မြင်နေတာကို သူက ဘာပြောရဦးမှာလဲ။

ထောက်စရာမျက်နှာ‌‌ လေးလည်း ရှိ‌သေးတာကြောင့် ရှုံးမဲတော့ မဲလို့မရဘူးမလား။

သို့ပေမယ့် ချန်ရှင်းချု ဤသို့ဤပုံ ရှုံးနိမ့်သွားတာကတော့ တကယ် ရှက်စရာကောင်းလှပေသည်။ သူမျှော်လင့်နေသည့် ၀င်ခွင့် နှစ်နေရာလေးလည်း လေထဲမှာ ပျောက်သွားတော့၏။ ပြီးတော့ ဓားတစ်ချောင်းရောပဲ…။

“ကျုပ်လက်မခံနိုင်ဘူး”

ချန်ရှင်းချု ထရပ်ကာ ‌ဒေါသတကြီးအော်လိုက်သည်။

“စိတ်ဝိညာဉ်ကျင့်ကြံသူတွေက ကောင်းကင်နဲ့ မဟာလမ်းစဉ်ကို တိုက်ခိုက်ကြရတယ်။ တိုက်ပွဲရဲ့ ရလဒ်က ဘာလို့ ထိုင်နေတာလေးနဲ့ ဆုံးဖြတ်နိုင်မှာ။ တကယ် အစွမ်းထက်သလား ကိုယ်တွေ့ စမ်းကြည့်ရင် စုရှောင်ရှန်ကျုပ်ကို နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး”

ဒီလိုဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ သိလို့ ကျောက်ကျစ်တုံ့ တိတ်တိတ်ကလေး သူ့နဖူးကိုရိုက်လိုက်မိ၏။

စုရှောင်ရှန်က တည်ငြိမ်ညှင်သာသော လေသံဖြင့်ဘဲ ဆက်လက်၍ “မင်းရှုံးသွားတယ်ဆိုတာတော့ငြင်းလို့မရဘူးလေ။ ဒါသာ သေခြင်းရှင်ခြင်းတိုက်ပွဲဆိုရင် မင်းသေနေလောက်ပြီ။ အဲ့တော့ လူသေက စကားမပြောဘူးတဲ့။ မင်းက ဘာဖြစ်နေတာလဲ”

ချန်ရှင်းချု စွံ့အသွားရသည်။

လခွမ်း…။

မင်းအသံကိုမကြားချင်တာ ပါးစပ်ပိတ်ထားပေးစမ်းပါ။

[မုန်းတီးခြင်းခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

ထို့နောက် တစ်ခုခုပြောရန် ပြင်လိုက်ပြီးမှ ရပ်တန့်သွားတဲ့ ကျန်းပင်းယန်ကို အာရုံခံမိတာကြောင့် စုရှောင်ရှန် ထပ်လောင်း၍ “ဒါပေမယ့် ဘ၀ဆိုတာ အခက်အခဲမရှိရင် ဘယ်မှာ အနှစ်သာရရှိပါတော့မလဲ။ မဟုတ်ဘူးလား။ မင်းမှာ နောက်ထပ် ငါစိတ်၀င်စားလောက်တဲ့ လောင်းကြေးထက်စရာရှိသေးရင်တော့ ဆက်ပြီး တိုက်ခိုက်ဖို့ ငါမတွန့်တိုပါဘူး”

စုရှောင်ရှန် ထိုသို့ပြောပြီး အဆင့်ငါးစိတ်ဝိညာဉ်ဓားကို သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။

သူ့လုပ်ရပ်က ချန်ရှင်းချုကို ဒေါစွပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားလေသည်။ စုရှောင်ရှန်၏ ဆိုလိုရင်းက ငွေရှိရင် ဘာမဆိုဖြစ်တယ်၊ အသက်တောင်ပြန်ရှင်လာနိုင်တယ်၊ မင်းငါ့ကိုချရဲလား ဟူ၍ဖြစ်သည်။

နောက်ထပ်ဓားတစ်ချောင်းလောင်းလိုက်ရမလား…

စုရှောင်ရှန်များ သူ့အိပ်ကပ်က ‌အဆုံးမဲ့တယ်လို့ထင်နေသလားမသိ ချန်ရှင်းချု၏ မျက်နှာ သွေးဆုတ်ဖြူရော်သွား၏။

အခွင့်အရေးက သူ့ရှေ့မှာ ဖြစ်ပေမယ့် စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ဓားဆန္ဒနှင့် လူတစ်ယောက်ကို တိုက်ခိုက်နိုင်ပါ့မလား တုန့်ဆိုင်းနေမိသည်။

အဆင့်မြင့်စိတ်ဝိညာဉ်နယ်ပယ်မှာ ရှိနေတာတောင် သူက ထိုသို့ ဓားဆန္ဒမျိုးနှင့် လူကိုအနိုင်ယူနိုင်ဖို့မသေချာ ပါပေ။ ဒါ့အပြင်ကို စုရှောင်ရှန်မှာ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်ကလည်းရှိနေသေး၏။

စုရှောင်ရှန်အတွက် ဗလာနယ်ပယ်ကိုကျော်ပြီး အဆင့်မြင့်စိတ်ဝိညာဉ်နယ်ပယ်က သူ့ကို အနိုင်ယူဖို့ဆိုတာက မဖြစ်နိုင်သောအရာမဟုတ်ချေ။

ရဲ့ရှောင်ထျန်းပြုံးလိုက်ပြီးတော့ “ခန်းမသခင်ကျန်းရော ဘယ်လို သဘောရလဲ”

တကယ်ပြောရရင် ကျန်းပင်းယန်လည်း စိတ်၀င်စားနေပေသည်။ သူတို့၏ နောက်ဆုံး အခွင့်‌အရေးလည်းဖြစ်ရာ အမိအရ ဆုပ်ကိုင်နိုင်မှ တော်ကာကြပေမည်။

ထို့နောက် ချန်ရှင်းချုကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး စိတ်ချင်းဆက် တစ်ခုခုပြောလိုက်၏။ လူတိုင်း ချန်ရှင်းချု၏ မျက်၀န်းများတောက်ပလာတာကို မြင်လိုက်ရသည်။

“ကောင်းပြီလေ။ သဘောတူတယ်”

အကြီးအကဲကျောက် တဟားဟား ထရယ်ချင်သွားပြီးနောက် အလျင်အမြန် သူ့မျက်နှာပေါ်က အပြုံးကိုဖုန်းကွယ်ကာ ရေနွေးကြမ်း‌တစ်လုတ်သောက်လိုက်သည်။

“အင်း… ဒီ ရေနွေးကြမ်းက အရသာရှိလိုက်တာ…”

“မင်းမှာ ဓားရှိသေးတာလား” လောဘတကြီး ချန်ရှင်းချုကို စိုက်ကြည့်ပြီး စုရှောင်ရှန်မေးလိုက်သည်။

ချန်ရှင်းချုက အသက်ပြင်းပြင်းရှိုက်လိုက်ပြီးနောက်မှာ ကျောက်စိမ်းစာလိပ်တစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်၏။ “ဒီဟာက ချန်မိသားစုရဲ့ လျှို့ဝှက်…”

“စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်လား”

စုရှောင်ရှန် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီ ဆူပုတ်ပုတ်ဖြင့် “စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်ဆိုရင်တော့ စိတ်မ၀င်စားဘူး”

ချန်ရှင်းချု တုန့်ခနဲ ရပ်တန့်သွားခဲ့၏။ သူဘာပြောတာတောင်မဆုံးသေးဘဲ သူက ဘယ်လိုသိနေတာလဲ။

“ဒီဟာက…”

“နောက်တစ်ခု”

ဟူးးးး…။

ချန်ရှင်းချု ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး မီးခိုးရောင်ကျောက်တုံး တစ်တုံးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

၎င်းက လက်သီး နှစ်လုံးစာလောက်ရှိပြီး အနက်ရောင် စာလုံးများဖြင့် အမျိုးအမည်မသိနိုင်သော စာလုံးများကို ထွင်းထား၏။ အထင်ကြီးစရာမကောင်းပေမယ့် မဟာလမ်းစဉ်လို ကြီးမားသော စွမ်းအင်ကြီးတစ်ခုကို သတိထားမိလိုက်သည်။

စုရှောင်ရှန်အနားက ယွဲ့ကျစ်၀မ်လည်း ချန်ရှင်းချု ထုတ်ပြလိုက်သော ကျောက်တုံးကြောင့် မှင်တက်သွားရပြီး “မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးလား”

မျက်နှာလွှားစနှင့် ကောင်မလေးကို ချန်ရှင်းချု ဂုဏ်ယူ၀င့်ကြွားစွာ ကြည့်လိုက်ပြီး “ဟုတ်တယ်”

ချန်ရှင်းချု ထိုသို့ အဖိုးတန်ရတနာတစ်ခုကိုပိုင်ဆိုင်ထားတာကြောင့် နှစ်ဘက်လုံးက ဝါရင့်သူများ အံ့အားသင့်သွားကြ၏။ ၎င်းကို ကျန်းပင်းယန်တောင် ထင်မှတ်မထားပါချေ။

ဘာလို့ ဒီလိုအဖိုးတန်တဲ့အရာတစ်ခုကို ထုတ်လာရတာလဲ။

လူတိုင်း၏ အံ့အားသင့်နေကြသော မျက်နှာများကြောင့် စုရှောင်ရှန် သိလိုစိတ်ပြင်းပြသွားရကာ မေးလိုက်သည်။ “မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးက ဘာကြီးတုန်း”

စုရှောင်ရှန်ကို စိတ်ထဲက ရွာသားဟု ပြောပြီး ကဲ့ရဲ့သလိုဖြင့် ချန်ရှင်းချု ရယ်သံပေးလိုက်သည်။

“ရှန်းရှန်ကုန်းမြေကြီးမှာ ကမ္ဘာ‌ငယ်လေးတွေ မကြာခဏပေါ်လာတတ်တာကို သိမှာပေါ့။ တစ်ချို့ကကြတော့ လုံး၀ တည်ငြိမ်မှုမရှိတာကြောင့် ကြာရှည်မခံဘူးလေ။ ဒီတော့ ကမ္ဘာငယ်လေးတွေ ပြိုလဲရင် အထဲက ဘာဆိုဘာမှ အသက်မရှင်နိုင်ဘူးပေါ့။ ဒါကို မဟာလမ်းစဉ်က သတိထားမိပြး မပြိုလဲခင်မှာ ကမ္ဘာငယ်တစ်ချို့ကို ဒီလို ချိတ်ပိတ်ထားတဲ့ ကျောက်တုံးတွေအဖြစ်ပြောင်းလိုက်တာပေါ့။ ဒါကြောင့်လည်း သူတို့ကို မူလဇစ်မြစ်လို့ခေါ်တာ”

“ဒီလို ရတနာက အရမ်းရှားတယ်။ တစ်သန်းမှာ တစ်ယောက်လောက်ပဲရှိတာ ပြီးတော့ တန်ဖိုးလဲမဖြတ်နိုင်ဘူး”

စုရှောင်ရှန်က ထိုစကားကြောင့် “ဒါဆို မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးကို ဘယ်လိုသုံးနိုင်မှာလဲ။

“ဟက်” ‌ချန်ရှင်းချုက မျက်နှာပေါ်က အထင်အမြင်သေးမှုများကို ဖုန်းကွယ်၍မထားဘဲ “ကောင်းကောင်းအသုံးချတတ်လို့ ချိတ်စည်းကိုဖွင့်နိုင်ရင် ကိုယ်ပိုင် ကမ္ဘာငယ် သေးသေးလေး ရနိုင်တယ်”

“ကိုယ်ပိုင် ကမ္ဘာငယ်သေးသေးလေး ဟုတ်လား…”

စုရှောင်ရှန်က သိုလှောင်လက်စွပ်တွေကို ဆန်းကြယ်နေပြီထင်တာ မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးတွေက ပိုပြီးတော့ ထူးဆန်းနေတယ်တဲ့လေ။

“သက်ရှိတွေကိုရော ထားလို့ရလာ”

“ရတာပေါ့”

စုရှောင်ရှန်၏ မျက်၀န်းများ ချက်ခြင်း၀င်းပသွားသည်။ သို့ဆိုရင် သူ့ကိုယ်ပိုင် စံအိမ်တော် ဒါမှမဟုတ် ရဲတိုက်တစ်ခုခုကို တစ်ပါးတည်း သွားလေရာ သယ်သွားနိုင်မယ်မလား။

တကယ် အဖိုးတန်သည့် ရတနာပါပေ။

သို့ပေမယ့် တစ်ခုခု မူမမှန်တာ သတိထားမိသွားပြီး သူ၏ စိတ်လှုပ်ရှားနေမှုလည်း ငြိမ်းသက်သွားသည်။

“မင်းက ငါ့ကို ဒီလို ရတနာမျိုး တကယ်ပေးချင်တယ်ပေါ့”

ချီးကိုပေးပါလား။

စုရှောင်ရှန်၏ စကားကြောင့် ချန်ရှင်းချု ဒေါသ တထောင်းထောင်း ထသွားရကာ “ဘယ်တုန်းက ငါမင်းကို ပေးမယ်လို့ပြောလို့လဲ။ မင်းနိုင်မှပေးမယ်။ ပြီးတော့ မင်းရှုံးရင်လည်း ငါ့ဓားကို ပြန်ပေးရမယ်”

ဒီအပေးအယူတစ်ခုလုံးက တစ်ခုခု မူမမှန်တာကို စုရှောင်ရှန် ခံစားနေရပေသည်။ အဆင့်ငါးဓားတစ်ချောင်းက နာမည်ကြီးဓားလဲမှမဟုတ်တာကို ပြန်ရဖို့ ချန်ရှင်းချုက ဘယ်လိုကြောင့် ဒီလို ရတနာတစ်ခုကို လောင်းကြေးစားကြေးထပ်ရဲရတာလဲ။

ထိုအခိုက် ခေါင်းဆောင်ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေသည့် ရဲ့ရှောင်ထျန်းက တည်တည်ငြိမမ်ငြိမ်ကြား၀င်ဖြတ်လိုက်သည်။ “ငါထင်တာမမှားရင် ဒါက ချို့ယွင်းနေတဲ့ မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးဖြစ်ရမယ်။ ဟုတ်တယ်မလား”

ထိုအချင်းအရာကိုကြားသောအခါ ချန်ရှင်းချု၏ ဒေါသများပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး ကသိကအောက် ဖြစ်သွားသည်။

“ချို့ယွင်းနေတဲ့ မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံး ဟုတ်လာ” စုရှောင်ရှန် နားမလည်နိုင်ရကာ မေးလိုက်တော့သည်။

အပိုင်း (၂၂၃) ကန့်သတ်ချက်အများကြီးဖြင့် အလောင်းအစား

စုရှောင်ရှန်ကို အသာကြည့်ပြီး ရဲ့ရှောင်ထျန်းက “နာမည်အတိုင်းပဲ ဒီမူလဇမြစ်ကျောက်တုံးက ပျက်ဆီးနေတာ။ အကြောင်းကတော့ ကျောက်တုံးအထဲက ကမ္ဘာငယ်လေးက သက်ရှိတွေကို မသယ်ဆောင်နိုင်တော့လို့ပေါ့။ ပြီးတော့ အသက်စွမ်းအင်တွေဆုံးရှုံးလာတာနဲ့ဆိုရင် မင်းကျောက်တုံးက ချိတ်စည်းကိုဖျက်နိုင်ရင်တောင် သာမန် သိုလှောင်လက်စွပ်ထက်ပိုကြီးတဲ့ အရာတစ်ခုခုကိုပဲ ရလိုက်မှာပဲ။ အင်း… အဆင့်ကိုးစိတ်ဝိညာဉ်ဓားတစ်ချောင်းလောက်တောင် မတန်ဘူးပေါ့။ ဒါနဲ့ အဆင့်ငါးစိတ်ဝိညာဉ်ဓားနဲ့လဲဖို့ကတော့ ဟင်းဟင်း”

သို့တောင် စုရှောင်ရှန် ၎င်းကို လိုချင်ပါသေးသည်။ တကယ်က တိတ်တခိုးနာကျင်ခြင်းက သူ့အတွက်လုံလောက်နေပြီဖြစ်ရာ အဆင့်ငါးစိတ်ဝိညာဉ်ဓားကို ဂရုမစိုက်ပါချေ။

အခု မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးက အမှိုက်ဆိုပေမယ့် သူများ အကောင်းတိုင်းပြန်ဖြစ်နိုင်‌အောင်လုပ်နိုင်မလား တွေးတောမိလိုက်၏။

“ပြန်ပြင်ဖို့ နည်းတစ်ခုခုတော့ ရှိလောက်မယ်မလား” စုရှောင်ရှန်မေးလိုက်သည်။

“ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် အကုန်အကျတော့ များလိမ့်မယ်။ ဗလာနယ်ပယ်အမျိုးအစား အစီအရင်ကို တတ်ကျွမ်းတဲ့ မဟာဆရာသခင်တစ်ယောက်လိုရုံသာမကဘူး တုနှိုင်းမဲ့ အသက်ရတနာတစ်မျိုးမျိုးလည်း လိုသေးတယ်။ ဒါတောင် ကံကောင်းဦးမှ ပြင်လို့ရမှာ”

ရဲ့ရှောင်ထျန်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူနှင့် အကြီးအကဲကျောက်တို့က ဗလာနယ်နှင့်ပတ်သက်၍ တစ်ခုခု လုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုပေမယ့် အသက်စွမ်းအင်ရတနာက ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်နေသေးချေသည်။

စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်အတွင်းမှာတော့ ထိုသို့ရတနာတစ်ခုရှိပါသည်။ ယခုတော့ထျန်းရွှမ်တံခါးအတွင်းမှာ ကောင်းကင်သစ်ပင်နှင့် အမြစ်တွယ်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ထုတ်ယူ၍ လွယ်ကူတော့မည်မဟုတ်ချေ။

ရရင်တောင် စုရှောင်ရှန်ကို ထိုရတနာမပေးနိုင်ပါ‌ပေ။

ကံဆိုးစွာဖြင့် ဒီမူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးက အသုံးမ၀င်သည့် တန်ဆာ တစ်ခုသာ ဖြစ်လာပေလေမည်။

ထိုအရာကိုကြားသောအခါ စုရှောင်ရှန် စိတ်အလွန်လှုပ်ရှားလာခဲ့၏။ ဗလာနယ်ပယ်၊ အစီအရင်မဟာဆရာသခင်နှင့် အသက်စွမ်းအင်ရတနာတို့အားလုံးက ရေကန်အသင့်ကြာအသင့်ဖြစ်နေချေပေသည်။

သူချက်ခြင်းပဲ အင်္ကျီထဲကနေ အသက်စွမ်းအင်တံဆိပ်ပြားကိုထုတ်ယူပြီး အခြားနှစ်ခုကိုတောင်းဆိုချင်စိတ်များတဖွားဖွားပေါ်လာပြီးမှ ရပ်လိုက်သည်။ ကျိုးကြောင်းဆီလျော်စွာ စဉ်းစားနိုင်စွမ်းက ထိုသို့ ပြုလုပ်ရန် အခွင့်မပေးပါချေ။

“လာနောက်နေတာလား။ ငါ့ကို ဒီအမှိုက်နဲ့။ လာလှည့်စားချင်နေတယ်ပေါ့လေ” စုရှောင်ရှန် မကျေနပ်သလို ဟန်ဖမ်းလိုက်၏။

ထိုစကားကြောင့် ချန်ရှင်းချု ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ခေါင်းတဗျစ်ဗျစ်ကုတ်လိုက်သည်။ သူ့လှည့်ကွက်က ပေါ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း ဒီနေရာမှာ ရပ်နေလို့မဖြစ်ပါချေ။

“စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်မှာ ဗလာနယ် ဓာတ်စွမ်းအင်နဲ့ အစီအရင်မဟာဆရာသခင်တွေရှိနေပြီးသားမဟုတ်လား”

ရဲ့ရှောင်ထျန်းတို့ကို ညွှန်းဆိုလိုက်ပြီးနောက် “မင်းမှာလည်း လိုအပ်ချက်တွေက အလိုက်သင့်လေးရှိနေပြီပဲ။ အသက်စွမ်းအင်ရတနာတစ်ခုခုရလိုက်တာနဲ့ အဆင်ပြေနေပြီကို။ ပြီးတော့ ကံကြမ္မာကဆန်းကြယ်တယ်လေ မင်းမနက်ဖြန် အဲ့လိုရတနာတစ်ခုခုမရနိုင်ဘူးလို့ပြောနိုင်လို့လာ”

“ဟေ့ကောင် ငါကလေးမဟုတ်ဘူးကွ။ မင်းရဲ့ မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးက အမှိုက်ဖြစ်ရုံနဲ့ အားမရသေးဘူး။ ငါ့ကိုတောင် ပြင်ခိုင်းစေချင်နေသေးတယ်”

စုရှောင်ရှန်က ထေ့ငေါ့ငေါ့ပြုံးကာ “အသက်စွမ်းအင်ရတနာတစ်ခုခုက ရလာဖို့လွယ်တယ်များထင်နေတာလား။ သူတို့ရဲ့ တန်ဖိုးက အကောင်းတိုင်း အလုပ်လုပ်တဲ့ မူလဇစ်မြစ်‌နဲ့တောင် တန်ဖိုးညီလောက်တယ်”

“လခွီးကို အကောင်းတိုင်းအလုပ်လုပ်တဲ့ မူလဇစ်မြစ်ပါလား” ဒေါကန်လာသော ချန်ရှင်းချုက “ငါ့မှာသာ အဲ့လိုဟာရှိနေရင် ငါ့ဓားနဲ့ ပြန်လဲမလား” ဟုချေပလိုက်သည်။

“အေး ဟုတ်သားပဲ…” စုရှောင်ရှန် အတွေးနက်နေဟန်ဖမ်းလိုက်သည်။

“ကောင်းပြီလေ မင်းဒါနဲ့ လောင်းကြေးထပ်လို့ရတယ်” စုရှောင်ရှန်က ပေါင်ကိုဖြတ်ကတည်းရိုက်လိုက်တာကြောင့် အောင်အောင်မြင်မြင် မဲစွယ်လိုက်နိုင်သည့်ဟန်ရသွားပေသည်။

ဟမျ…။

ထိုမျှလွယ်ကူလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားသဖြင့် ချန်ရှင်းချု မှင်တက်သွား၏။ စုရှောင်ရှန် ဘယ်တုန်းက ဒီလောက်စကားပြောလို့ လွယ်သွားရတာတုန်း…။

တစ်ခုခု မူမမှန်တာများလားဟု ချန်ရှင်းချု သင်္ကာမကင်းဖြစ်လာ၏။ သို့ပေမယ့် စုရှောင်ရှန် နောက်လုပ်လိုက်သည့် နစ်နာနေသလို ဟန်ပန်က ချန်ရှင်းချုကို ယုံကြည်သွားစေခဲ့ပေသည်။

ဖွီး…။

ငါကဘာလို့ ဒီကောင့်ကို စိတ်ပူပေးနေရတာလဲ။ ရူးများသွားပြီလား။

စုရှောင်ရှန်၏ မျက်နှာထက်က အမူအရာကြောင့် ကျောက်ကျစ်တုံ့ ပဟေဠိဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

စုရှောင်ရှန်က သူ မမြတ်ဘူး လို့ထင်ရင်မလုပ်ပါဘူး။ သူများတွေစီကနေပဲ အမြတ်ကြီးထုတ်နေခဲ့တာမလား။ ခုကြမှ ဘာလို့ပြောင်းလဲသွားတာလဲ။

စုရှောင်ရှန် ထိုအပေးအယူကို လက်ခံလိုက်တာကြောင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်းနှင့် အကြီးအကဲကျောက်တို့ ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ်သွားကြသည်။

စုရှောင်ရှန်က ကိုယ်ကျိူမဲ့သည့် အရာကို လုပ်လိမ့်မည်မဟုတ်ပါချေ။ သူ့လုပ်ရပ်နောက်ကွယ်တိုင်းမှာ အကြောင်းတစ်ခုခုကတော့ အမြဲရှိရသည်။

“စုရှောင်ရှန် စိတ်ဝိညာဉ်အသက်တံဆိပ်ပြားကို ယူလာတာများလား” အကြီးအကဲကျောက်က စိတ်ချင်းဆက်မေးလိုက်ပါသည်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်းက “မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ငါတို့ စုရှောင်ရှန်ကို အဲ့နေ့တုန်းက အနက်ရောင်ရေတံခွန်မှာ ‌တွေ့လိုက်ရတယ်မလား။ စန်းလျှိုသစ်တောကို သွားဖို့ မချိန်မမှီလောက်ပါဘူး”

အကြီးအကဲကျောက်သက်ပြင်းချလိုက်ကာ ရဲ့ရှောင်ထျန်းကို “မုကျစ်ရှီက စုရှောင်ရှန်ရဲ့ ဆရာတူညီမလေးဆိုတာ မမေ့နဲ့ဦး”

ရဲ့ရှောင်ထျန်း စွံ့အသွားတော့၏။

ခရက်…။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ လက်တင်ခုံကျိုးသွားခဲ့ပြီး လူတိုင်း သူ့ကို ဝိုင်းကြည့်လိုက်ကြလေသည်။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ” ကျန်းပင်းယန်က ကျေနပ်နေသော မျက်နှာကြီးဖြင့်မေးလိုက်သည်။

သူ့စိတ်ထဲကတော့ စုရှောင်ရှန်က နစ်နာနေတာကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သဘောတူလိုက်လို့ ဒေါသထွက်သွားခြင်းလို့တွေးလိုက်သည်။ ယခု စုရှောင်ရှန်ကလည်း သဘောတူပြီးပြီဆိုတော့ သု့မျက်စိအောက်မှာတော့ စကားပြန်ရုတ်ခွင့်ပေးမည်မဟုတ်ပေ။

“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”

ရဲ့ရှောင်ထျန်း ခေါင်းခါရမ်းလိုက်သည်။ သို့မှ အကြီးအကဲစန်းဘာလို့ အလောင်းအစားလုပ်ချင်ရမှန်းသဘောပေါက်တော့၏။ စုရှောင်ရှန် တံခါးထဲက ရတနာတစ်ခုထက်ပိုပြီးတော့ ယူလာနိုင်မယ်ဆိုတာ ကြိုသိထားလောက်ပုံရလေသည်။

ဒီအဖိုးကြီးကတော့…။

“လောင်းကြေးစားကြေးက အဆင်ပြေပါတယ်။ ခုလည်း နှစ်ဦးနှစ်ဘက်က သဘောတူပြီးပြီဆိုမှတော့ နောက်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး” ကျိုးသွားသော ခုံ လက်တင်ကို ကိုင်ထားရင်းက ရဲ့ရှောင်ထျန်းပြောလိုက်သည်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ စူးစူးရှရှအကြည့်ကြောင့် စုရှောင်ရှန် ကြက်သီးမွှေးညှင်များထောင်ထသွားခဲ့၏။ ချန်ရှင်းချုဘက်ကို အမြန်လှည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။ “ဘယ်လိုတိုက်ခိုက်ချင်လဲ။ ငါပဲရွေးပေးရဦးမလား”

“မရဘူး မရဘူး။ ဒီတစ်ခါ ငါဆုံးဖြတ်မယ်” ချန်ရှင်းချုက လက်ရှေ့ဆန့်ထုတ်ကာ လက်ညိုးထောင်ပြပြီး ခါရမ်းလိုက်သည်။

“အိုး မင်း အလေးအနက်လုပ်တော့မယ်ပေါ့လေ” စုရှောင်ရှန် ကဲ့ရဲ့လိုက်သည်။

ထို့နောက်ဆက်လက်၍ “မင်းလို စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ် အထွတ်အထိပ်က လူကခုမှ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်အစောပိုင်းကို လောလောလတ်လတ်တက်လာတဲ့ ငါ့ကို အနိုင်မကျင့်လောက်ဘူးမလား”

ထိုမှတ်ချက်ကို ချန်ရှင်းချု ဘာမှ မတုန့်ပြန်လိုက်ပေ။

: [ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

“ထားပါ မင်းဘယ်လိုလုပ်ချင်သလဲပြော”

ထေ့ထေ့ငေါ့ငေါ့ မှတ်ချက်ချပြီးနောက်မှာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖြန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ကြည့်ရတာ ချန်ရှင်းချုက တကယ်ကြောက်နေသည့်ပုံရ၏။

“ပထမဆုံးအချက်အနေနဲ့ ငါတို့ ဓားနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဘာဓားဆန္ဒ၊ ဓား၊ နည်းစနစ်တွေကို မသုံးရဘူး”

“ဟက်” စုရှောင်ရှန် ငေါ့တော့တော့ရယ်ကာ “ငါက မူလနန်းတော်အစောပိုင်းမှာပဲရှိသေးတာပါ ဒီလောက်ကြီးလုပ်ဖို့လို လို့လားကွာ”

ချန်ရှင်းချု ဘာမှ ပြန်မပြောလိုက်ပါ။

ဒီလိုအလောင်းအစားကိုလုပ်လိုက်ပြီးကတည်းက သူ့မျက်နှာကို ထောက်ထားနေဖို့ ခေါင်းထဲမရှိတော့ပါချေ။ ဒီလိုအခြေအနေမှာ မျက်နှာက ဘာသွားသုံးစားလို့ရဦးမလဲ။ သူ့စိတ်ဝိညာဉ်ဓားကို ပြန်ရနိုင်မှာမလို့လား။

“ဒုတိယအချက်အနေနဲ့ ငါတို့ စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်ပဲသုံးရမယ်။ အခြားတစ်ယောက်ရဲ့ အကာအကွယ်ကို ချိုးဖျက်နိုင်တဲ့သူက အနိုင်။ ဘယ်လိုလဲ” ချန်ရှင်းချုဆိုလိုက်သည်။

သူ့ရှေ့က ချန်ရှင်းချု တစ်ကယ် မျက်နှာပြောင်လှတာကြောင့် စုရှောင်ရှန်၏ မျက်နှာထက်၌ အံ့အားသင့်နေသော အမူအရာကြီးပေါ်လာခဲ့၏။

သူချလိုက်သော စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတိုင်းက စုရှောင်ရှန်ကို ဖိနှိပ်ဖို့ချည်းဖြစ်သည်။

“ငါ့ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခန္ဓာကိုယ်ကရော” စုရှောင်ရှန်မေးသည်။

“ဒါက မင်းရဲ့ ပင်ကိုယ်စွမ်းဆောင်ရည်ဖြစ်နေတော့ ပိတ်ချင်တိုင်း ပိတ်လို့လဲမရတော့ ထားလိုက်‌ပါ”

ထို့နောက် စုရှောင်ရှန် ပြန်ပြောလာတာကိုတောင် စောင့်မနေတော့ဘဲ သူ့လက်များကို ဖြန့်ကားလိုက်ပြီး “ဒါပေမယ့် မင်းမှာ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်ရှိနေတော့ ငါခုခံကာကွယ်တဲ့ ရတနာတစ်ခုခုမသုံးရင် မမျှတဘူး။ ဆိုတော့ ငါတို့ နှစ်ယောက်လုံး ခုခံကာကွယ်တဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်လက်နက်တွေသုံးလို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် တိုက်ခိုက်တဲ့ဟာတွေ သုံးလို့မရဘူး”

စုရှောင်ရှန် ကြက်သေသေသွား၏။

တကောင့်သားက ဒါကို မျှတတယ်တဲ့လား။

“ဘယ်လိုသဘောရလဲ”

စကားပြောပြီးသည့်နောက်မှာ ချန်ရှင်းချု၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံးက ရဲရဲနီနေခဲ့၏။

ရဲ့ကျစ်၀မ်လည်း မျက်နှာပူလှသည့်အတွက် တစ်ဘက်သို့ အကြည့်လွှဲလိုက်တော့၏။

ချန်ရှင်းချုထံမှာ အင်မတန် ခိုင်မာလှတဲ့ ခုခံကာကွယ်သည့် စိတ်ဝိညာဉ်လက်နက်တစ်ခုရှိပေသည်။ ၎င်းကို စုရှောင်ရှန်ဘယ်လိုမှ ချိုးဖျက်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ ဒါကို ချမ်းသာတဲ့လူတွေရဲ့ အားသာချက်လို့ပြောလို့ရမလား။

အဆင့်မြင့်စိတ်၀ိညာဥ်နယ်ပယ်အထွတ်အထိပ်နှင့် မူလနန်းတော်အစောပိုင်းတို့ရဲ့ တိုက်ပွဲတဲ့…။ ဒီလောက်ကြီး လုပ်ဖို့လိုလို့လား။

ကျန်းပင်းယန် မလှုပ်မယှက်ရှိနေသေးသည်။ ယခုလိုနေရာကို ရလာခဲ့မှတော့ သူ့မျက်နှာက မြို့တံတိုင်းကြီးများထက်တောင် ထူပါသေးသည်။

“ကောင်းပြီလေ” စုရှောင်ရှန်က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲ ဖြေလိုက်သည်။

“ဒါပေမယ့် နောက်ထပ် စည်းကမ်းချက်တစ်ခုထပ်ထည့်ချင်တယ်။ မင်းနဲ့ငါနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ချက်စီပဲထိုးကြမယ်။ အဝေးဆုံးလွင့်သွားတဲ့သူက အရှူံး ဘယ်လိုလဲ”

ချန်ရှင်းချု၏ မျက်၀န်းများ ၀င်းပသွားခဲ့၏။ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်ခန္ဓာကိုယ်လေးရှိတာနဲ့များ စုရှောင်ရှန်က သွေးနာထင်ရောက်နေဟန်ရပေသည်။

“ရတာပေါ့။ ကဲ မင်းစတိုက်ခိုက်” ချန်ရှင်းချုက သဘောထားကြီးစွာ စုရှောင်ရှန်ကို အရင်တိုက်ခိုက်ခွင့်ပေးလိုက်၏။

စုရှောင်ရှန် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်ပါသည်။

“မင်းအရင်တိုက်ခိုက်။ ငါသာ ထိုးလိုက်မယ်ဆိုရင် မင်းတစ်ချက်တည်းနဲ့ လွင့်ထွက်သွားမှာပဲ”

အပိုင်း (၂၂၄) ပြန်ဆက်လို့ရပါ့မလား

“ဟက် ‌ကြွားလုံးထုတ်နေပြန်ပြီ”

ချန်ရှင်းချု၏ မျက်၀န်းထဲတွင် အန္တရာယ်ရှိသောအလင်းများလက်သွားခဲ့သည်။ ဓားဆန္ဒအရာမှာ သူအားနည်းကောင်းအားနည်းပေလိမ့်မည်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်ကို သုံးတဲ့နေရာမှာတော့ နိမ့်ကျလိမ့်မည်ဟုမထင်ပါချေ။

စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်သုံး၍တောင် ရှုံးနိမ့်နေသေးတယ်ဆိုရင်တော့ တိုဖူးတုံးကို ခေါင်းနဲ့တိုက်ပြီး သတ်သေဖို့သာ ရှိတော့မည်။ ထို့နောက် သူ့လက်ချောင်းများက သူ့ခါးက ကျောက်စိမ်းပြားလေးကို အသာအယာ ကိုင်လိုက်သည်။

မျက်ကန်းက အခြားတစ်ရက်က ကျောက်စိမ်းပြားတစ်ခုကို ချိုးဖျက်ပြီးနောက်မှာ သူ့တွင် နောက်ဆုံးတစ်ပြားသာကျန်တော့၏။ စုရှောင်ရှန် မူလနန်းတော်နယ်ပယ်လေးနဲ့ အရှင်သခင်တိုက်ခိုက်စွမ်းရည်တော့ မရှိလောက်ဘူးမလား။

‌ချန်ရှင်းချု မယုံကြည်နိုင်ပါလေ။

“ကောင်းပြီလေ ဒါပေမယ့် ငါက လာရင်တော့ ဘာမှ ထိန်ချန်ထားမှာတော့မဟုတ်ဘူး”

စုရှောင်ရှန်နှင့် ဆက်လက်၍ လေပေါနေရန် ဆန္ဒမရှိရတော့ကာ အားအင်များကို စုစည်းလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ အဆင့်မြင့်စိတ်ဝိညာဉ်နယ်ပယ်ရဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်က သူဘာကောင်လဲဆိုတာ ပြလိုက်လေပြီ။ ဤသို့ အတွင်းထိပ်သီး(၃၃) ဦးက လူဟောင်းများနဲ့တောင် ယှဉ်နိုက်လောက်တဲ့ တိုက်ခိုက်စွမ်းရည်က အနီးနား၀န်းကျင်ရှိလေထုကိုတောင် တုန်ခါသွားစေခဲ့လေသည်။

အရှင်သခင်နယ်ပယ် အဆင့်သေးသုံးခုထဲက ပထမနယ်ပယ်က ကြယ်တာရာနယ်ပယ်ဖြစ်သည်။

ဤနယ်မှာ သူတို့၏ ပင်ကိုယ်ဓာတ်စွမ်းရည်များကို ကျင့်ကြံသူများက လေ့လာပြီး မဟာလမ်းစဉ်နှင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိတွေ့ရမှာဖြစ်သည်။ ၎င်းက ကမ္ဘာကြီး၏ နိယာမကို အသုံးချနိုင်စေပေလိမ့်မည်။ ဤသို့ အရိပ်အယောင်များပြလာတယ်ဆိုရင်တော့ အရှင်သခင်နယ်ပယ်ကို ကပ်လာနေပြီဟု အချက်ပြလိုက်ခြင်းပင်။

ချန်ရှင်းချု လှုပ်ရှားလိုက်ရာက ပတ်၀န်းကျင် တုန်ခါသွားခြင်းကိုကြည့်လျှင် အရှင်သခင်နယ်ပယ်ကို ထိနေပြီလို့ ဆိုလိုတာပဲဖြစ်သည်။

စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်ကလူတိုင်း၏မျက်နှာထက်မှ စိုးရိမ်ယောင်များပေါ်လာခဲ့၏။

ချန်ရှင်းချုက မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်ကလာခဲ့တာကြောင့် အထင်တော့သေးလို့မရပါချေ။ သူ့စိတ်နေစိတ်ထားနှင့် တွေးခေါ်ပုံက ပြုပြင်ပြော်ငးလဲပေးဖို့လိုသေးပေမယ့် ခွန်အားကတော့ ပြောစရာမလိုပေ။

သူတို့အားလုံး ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို စုရှောင်ရှန်ဘယ်လိုရင်ဆိုင်မလဲဆိုတာ လှည့်ကြည့်လိုက်ကြ၏။

စုရှောင်ရှန်ကလည်း ထိုတိုက်ခိုက်မှုကို‌ ပေါ့သေးသေးမမှတ်ယူထားပါလေ။ သူ့စိတ်အခြေအနေက အလေးနက်ဆုံးဖြစ်နေပြီး တိုက်ခိုက်မှုကို အစွမ်းကုန်ခုခံချင်လိုက်သည်။ အကြောင်းက သူ့စွမ်းရည်များက ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်များဖြစ်နေရာ သုံးချင်သလို အသုံးပြု၍မရပါလေ။

သူ့မှာ ခုခံကာကွယ်တဲ့စိတ်ဝိညာဉ်လက်နက်မျိုးလည်းမရှိရာ သူ့စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်များသုံး၍သာ အကာအကွယ်လေးတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်၏။ ပြီးနောက် ၀င်ချွန်း ရပ်နည်းကို အသုံးပြုလိုက်၍မှတစ်ပါး တစ်ခြား လုပ်စရာ မရှိဖြစ်နေသည်။

“လာစမ်းပါ”

ရပ်ပုံရပ်နည်းလေးကွဲပြားသွားတာက သူ့ကို အရှင်သခင်နယ်ပယ်နီးပါးကျင့်ကြံသူလက်ထဲက ကယ်မှာမို့လို့လား လူတိုင်း အတွေးများတစ်ပြိုင်တည်းဖြစ်သွညးကြသည်။

ဒီလို ပြောင်းရပ်ပုံက သူတို့အမြင်တွင်တော့ သေချင်နေတာနဲ့ထူးမခြားနား…။

တခြားနည်းတစ်ခုခုမရှိတော့ဘူးလား။ လုပ်စမ်းပါ မဟုတ်ရင် စုရှောင်ရှန် ဟုတ်တော့မလား။

: [သံသယ အ၀င်ခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၅]

ထူးဆန်းစွာဖွင့် ချန်ရှင်းချုလည်း စုရှောင်ရှန်၏ အပြုအမူကြောင့် သူ့စိတ်အခြေအနေ ပြိုလဲမတတ် ရောက်ရက်ခက်သွားတာကိုတွေ့လိုက်ရ၏။

ချီးပဲ။ ဒီကောင်က ငါ့ဒေါသကိုလာစွပေးနေတာပဲ။

ချန်ရှင်းချု ဒေါသတကြီးအော်လိုက်ပြီးနောက်မှာ ရှိရှိသမျှ ခွန်အားကို အဆုံးစွန်ထုတ်သုံးလိုက်တော့သည်။

သူ့စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်များက လက်ဖဝါးထက်မှာ တစ်ဖြည်းဖြည်းစုစည်းလာပြီး နောက်မှာလည်း အနက်ရောင်လိပ်ကြီးတစ်ကောင်၏ ပုံရိပ် ခပ်ရေးရေးလေးပေါ်လာခဲ့၏။

“လိပ်နက်လက်သီး”

လက်သီးလက်ပန်းချီမြှောက်ပြီး ချန်ရှင်းချု ပြေး၀င်သွား၏။ သူ့စိတ်ထဲတွင်တော့ စုရှောင်ရှန် ငါးပါးမှောက်သွားကိုတောင် မြင်နေရပြီ။

အရှင်သခင်နယ်ပယ်စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်က သူ့အစွမ်းထက်ဆုံးတိုက်ခိုက်မှုမဟုတ်ပေမယ့် ၎င်းက ဧရာမ ခွန်အားကြီးဖြင့် အရာအားလုံးကို လှုပ်ခါနိုင်စွမ်းရှိပေသည်။

စုရှောင်ရှန်က အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင်မှ ဒုက္ခိတဖြစ်သွားသည်အထိ ဒဏ်ရာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ရသွားနိုင်လောက်သည်။

သူ့မှာ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ် ခန္ဓာကိုယ်ရှိတော့ဘာဖြစ်လဲ။ စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်က စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်လေးပါပဲ။

“အရှင်သခင်နယ်ပယ် စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်လား” တစ်ဟုန်ထိုးပြေး၀င်လာနေသော ချန်ရှင်းချုကို ကြည့်ပြီး စုရှောင်ရှန်ရေရွတ်လိုက်သည်။

ဓားဆန္ဒကိုပိတ်ပင်ထားတယ်ဆိုမှတော့ စုရှောင်ရှန်က ဓားလက်ချောင်းဆယ်ခန်းကို အသုံးပြုနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

ကြည့်ရတာ အဲ့နည်းလမ်းကိုသာ သုံးရတော့မည့် ဟန်ပေါက်သည်။

ချန်ရှင်းချုသူနှင့်တိုက်မိတော့မည့်အချိန်မှာ စုရှောင်ရှန်၏ လက်ချောင်းထိပ်၌ မီးတောက်တစ်စေ့ပေါ်လာသည်။

“အဆင့်နိမ့်မီးဘောလုံး”

“လခွမ်း ဘယ်လို နည်းစနစ်လဲဟ”

ထိုအရာနှင့်ပတ်သက်ပြီး တစ်ခုခုမူမှန်တာ ခံစားလိုက်ရပေမယ့် ဘာဖြစ်ဖြစ် သူက ချိုးဖျက်သွားမှာဖြစ်တာကြောင့် စိတ်ပြန်လျော့လိုက်သည်။

ထို့နောက် စုရှောင်ရှန်၏ လက်မှာ နောက်ထပိ မီးးတောက်တစ်စေ့ထပ်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ထိုမှ စွမ်းအင်များက မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာပြီး စတင်၍ ပေါက်ကွဲတော့မည့်ဟန်ပေါ်လာခဲ့၏။ ၎င်း၏ ဖျက်ဆီးခြင်း အရှိန်အဝါကြောင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်း အလန့်တကြား ထရပ်လိုက်သည်။

လခွမ်း ဒီခန်းမက အသစ်ဆောက်ထားတာမကြာသေးဘူးဟ စုရှောင်ရှန်ရ။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း ထိုနှစ်ယောက်ကို ဗလာနယ်အကာအကွယ်ဖြင့် ကာလိုက်မယ်ကြံသေး စုရှောင်ရှန် တုန့်ဆိုင်းတုန့်ဆိုင်းဖြင့် နောက်ထပ် မီးတောက် နှစ်စေ့ ထပ်ဖွဲ့စည်းတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး မျက်လုံးမျက်ဆန်းများ အကြောက်တရားတို့ဖြင့်ပြူးကျယ်သွားခဲ့၏။

“အင်း သတိကပ်ထားမှဖြစ်မယ်။ သူက အရှင်သခင်နယ်ပယ်စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်ကိုသုံးနေတာမလား” စုရှောင်ရှန် အလေးအနက် သေချာအောင်ရေရွတ်လိုက်လေသည်။

ချန်ရှင်းချု ယခုတော့ ပြောစရာစကားရှာမရေအောင် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့သွားခဲ့ရ၏။

ဒီလို ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဖျက်ဆီးခြင်းအရှိန်အဝါနဲ့ အရာတွေက အဝေးကနေသာ ဖောက်ခွဲမှ တော်ကာကျပေမည်။ ယခုတော့ဘာလို့ ဒီလောက်နီးနီးကပ်ကပ်ကြီးကို သိပ်သည်းလိုက်ရတာလဲဟ။

စုရှောင်ရှန် ရူးသွားပြီလား။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အနာတရဖြစ်သွားမှာလည်း မကြောက်တော့ဘူးလား။

ဘာဖြစ်ဖြစ် သူ့တိုက်ခိုက်မှုကလည်း ထုတ်လွှတ်လိုက်ပြီးဖြစ်ရာ ပြန်ရုတ်သိမ်းလို့မဖြစ်ပါတော့ချေ။ ၎င်းကိုထိပ်တိုက်ရင်ဖို့ အရေးကိုမရှောင်လွှဲနိုင်မှတော့ အားများများပိုသုံးလိုက်၏။

သူသာမအောင်မြင်ရင်တော့ သေပြီဆရာပဲ။

ဘုန်းး…။

စုရှောင်ရှန်တို့နှစ်ယောက်ကို အချိန်ကိုက်လေး ရဲ့ရှောင်ထျန်း ခန်းမအပြင်ဘက် နေရာရွေ့ပေးလိုက်သည်။ နေသာ‌သောမိုးပြာရောင်ကောင်းကင်ထက်က ပေါက်ကွဲမှုကြီးက လူတိုင်း၏ အာရုံကိုဖမ်းစားသွားခဲ့လေပြီး တစ်ပြိုင်တည်းလိုလို လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။

၎င်းက အသံကာသည်အအစီအရင်တောင် မကာနိုင်သည့် ပေါက်ကွဲမှုကြီးဖြစ်ရာ နောက်ထပ် ကျူးကျော်သူတွေများလာကြတာလား သူတို့ စိုးရိမ်သွားကြ၏။

ထိုမှ လှိုင်းများက ပင်လယ်ထဲ အုတ်ကာခဲကျသလို ရိုက်ခိုက်သွားလေသည်။ ထိုထဲမှ အစိမ်းနှင့် အဖြူရောင်စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်တို့ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ကြပြီး မျှခြေ‌ညီနေသည့် ပုံပေါက်သည်။

၎င်းက ကြာကြာမခံလိုက်ပါပဲ ရုတ်တရက်ကြီး အဖြူရောင်စွမ်းအင်က အစိမ်းရောင်စွမ်းအင်ကို လွှမ်းမိုးလာတော့သည်။ မျက်စိနှင့်မြင်နိုင်သမျှ နေရာတိုင်းမှာ အဖြးရောင် ကျစ်ကျစ်တောက်‌ပူနေသည့် စွမ်းအင်များ တောက်ပလာတော့၏။

ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်း…။

ဆက်တိုက် ပေါက်ကွဲသံငါးခုနှင့်အတူ ကောင်းကင်ယံမှာလည်း မှိုသဏ္ဌာန် တိမ်ဆိုင်တိမ်ခဲမျာ တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါ်လာတော့သည်။ အတွင်းစည်းက ဂိုဏ်းသားတိုင်း ၎င်းကို တအံ့တအောကြည့်လိုက်ကြ၏။

ဒီလိုဖြစ်ရပ်မျိုးနှင့် သူတို့ ကောင်းကောင်းကြီးရင်းနှီးပါသည်။

ဘာဖြစ်ပျက်သွားသလဲ မှန်းဆမိသော ခန်းမရှေ့ကလူတိုင်း၏ မျက်နှာများမဲ့ရွဲ့သွားခဲ့၏။

ရွှစ်…။

ထင်ထားသည့်အတိုင်း ထိုပေါက်ကွဲမှာအလယ်ကနေ သွေးသံတရဲရဲဖြင့် ပုံရိပ်တစ်ခု ကားကားကြီး လွင့်စင်လာခဲ့ပြီး မြေပြင်နှင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ၀င်ဆောင့်သည်။ ထိုလူက လုံး၀ သတိလစ်မေ့မျောနေခဲ့၏။

အခြားတစ်ဘက်မှ စုရှောင်ရှန်ကတော့ လေထဲမှာ ပျံဝဲနေစဲဖြစ်သည်။

ဘာဒဏ်ဒဏ်ချက်မှ မတွေ့ရဘဲ ပေါက်ကွဲမှုက သက်ရောက်မှုမှာ သူ၏ အ၀တ်အစားများက လူးလွင့်နေပေသည်။

သူ့လက်မှာ သွေးများရှိနေတယ်ဆိုပေမယ့် ၎င်းက သူ့သွေးမဟုတ်ပါဘဲ ချန်ရှင်းချု၏ သွေးများဖြစ်သည်။

“အာ… အိုး… ကြည့်ရတာ ငါတောင် တိုက်ခိုက်စရာမလိုတော့ဘူးထင်ပါတယ်” သူ့လက်က သွေးများကိုသုတ်ပြီး မြေပြင်ပေါ်မှာ ကားကားကြီးသတိ‌လစ်မေ့မျောနေသော ချန်ရီင်းချုကိုကြည့်လိုက်၏။

ပေါက်ကွဲသံတွေတစ်ပြိုင်တည်းမဟုတ်ဘဲ တစ်ခုပြီးမှ တစ်ခု ပေါ်လာရခြင်းက “လက်ငါးချောင်ပေါ်က ငရဲစေ့ငါးစေ့” နည်းစနစ်က တစ်စေ့ပြီးမှ တစ်စေ့ ဖောက်ခွဲရလို့ဖြစ်သည်။ မဟုတ်ရင် ချန်ရှင်းချု အစအနတောင်ပျောက်သွားလောက်ပေသည်။

ချန်ရှင်းထျုက လိပ်နက်တိုက်ကွက်မှာ အစွမ်းကုန်သုံးပြီးတိုက်ခိုက်လိုက်တယ်ဆိုပေမယ့် စုရှောင်ရှန်ကို အနာတရမဖြစ်သွားစေခဲ့ပါ။ အရှင်သခင်နယ်ပယ် ထာ၀ရအသက်စွမ်းအင်က သူ့ဒဏ်ရာများကို မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း သက်သာလာအောင် ကုသပေးလိုက်၏။

ချန်ရှင်းချု ထိုသို့ ကိုးယို့ကားယား လွင့်ပျံထွက်သွားရတာကတော့ ကြော့ကွင်းကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။ သာမန်ဆို ကြော့ကွင်းက အရှင်သခင်နယ်ပယ်စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်ကို ခုခံနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပါချေ။ ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်များက ကိုယ်တိုက်ကိုယ်ကျ အသုံးပြုရသည့် နည်းစနစ်များလည်းမဟုတ်ရ‌ပေ။

အကြောင်းက စုရှောင်ရှန်၏ အရှင်သခင်နယ်ပယ် ခန္ဓာကိုယ်၏ နောက်က ပံ့ပိုးပေးမှုကြောင့်ဖြစ်၏။

သူ့ကြော့ကွင်းက စစ်မှန်ခြင်းနယ်ပယ်၌သာဖြစ်သော်လည်း သန်မာလာသော သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် အလိုက်အထိုက် ၎င်းကလည်း နှစ်ဆပို၍ အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိလာခဲ့သည်။

လူတိုင်း မှင်တက်နေကြရာမှ ပြန်လည်သတိ၀က်လာပြီး ဝင်ပေါက်ရှေ့ကို စုရှောင်ရှန် ကြော့ကြော့မော့မော့ ဆင်းသက်လာတာကြည့်လိုက်ကြ၏။

“သူ့ကို ဘယ်လို လုပ်ကြမှာတုန်း” လူတိုင်း သူ့ကိုကြည့်နေကြသေးရာ စုရှောင်ရှန်က ချီတုံချတုံမေးလိုက်သည်။

‌ထိုမှ ကျောက်ကျစ်တုံ့ ချန်ရှင်းချုကိုသတိရသွားပြီး တစ်ဟုန်ထိုးပြေးတော့၏။ စုရှောင်ရှန်ကိုလည်း စူးစူးရှရှ စိုက်ကြည့်ခဲ့ဖို့ မမေ့သွားပါချေ။

ဒီကောင်လေးက တကယ် ပြဿနာရှာလွန်းလှပေသည်။

ချန်ရှင်းချု ဒီမှာ သေသွားလို့မဖြစ်‌ပေ။ မဟုတ်ရင် သူတို့အားလုံး ပြဿနာအကြီးအကျယ်တက်သွားပေလိမ့်မည်။ ချန်ရှင်းချုမှာလည်း ခုခံကာကွယ်သည့်စိတ်ဝိညာဉ်လက်နက်ရှိသေးတာပဲဆိုပြီး စိတ်လျောါလိုက်၏။

သို့ပေမယ် ထိုသတိလစ်နေသည့် ချန်ရှင်းချု၏ ခါးမှာ ကြေမွနေသော ကျောက်စိမ်းပြားလေးကို ကျောက်ကျစ်တုံ့အနီးသို့ရောက်သောအခါ တွေးလိုက်ရသည်။

ရွစ်…။

သူ့လက်ကောက်၀တ်ကိုဆွဲယူပြီး သွေးကြောစမ်းကြည့်တော့ အသက်ရှင်နေသေးတာသိရသည်။ သို့ပေမယ့် ထိုတိုက်ခိုက်မှာကို ပြုလုပ်ခဲ့သည့် လက်တစ်ဖက်ကတော့ ရှိမ‌နေတော့ဘဲ သတိလည်းလစ်နေခဲ့၏။

“သူအသက်ရှင်နေသေးတယ်”

ကျောက်ကျစ်တုံ့ လူတိုင်း၏ မျက်စိအောက်မှာ ချန်ရှင်းချုကို ထမ်းမလာပြီးတော့ ပြောလိုက်၏။

စုရှောင်ရှန် အာစေးမိသွားပေသည်။

ချန်ရှင်းချုမှာ သန်မာတဲ့ ခုခံကာကွယ်တဲ့ ကျောက်စိမ်းပြားလိုလိုလား သူတွေ့လိုက်ရပါတယ် ခုက ဘာဖြစ်တာ…။

ထို့နောက် ချန်ရှင်းချု၏ ညာဘက်ဘက်ကို မ၀န့်မရဲ လက်ညိုးထိုးပြီး ချီတုံချတူံမေးလိုက်သည်။

“အာ… လက်က ဘယ်လိုလုပ်မတုန်း”

: [ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၅]

“ဟေး… ဒီလိုဖြစ်သွားမယ်လို့ ကျုပ်လည်းမထင်ပါဘူးနော်။ သူ့ခါးက ခုခံကာကွယ်တဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်လက်နက်က ဘလာ ဘလာ ဘာလာ…” စုရှောင်ရှန် မရပ်မနား တတွတ်တွတ် ပြောတော့သည်။

ကျန်းပင်းယန်၏ မျက်နှာက သိသိသာသာကြီး မဲ့ရွဲ့သွားပေ၏။

အပိုင်း (၂၂၅) သေမင်းနဲ့ စစ်ခင်းခြင်း

စုရှောင်ရှန်ကို ရဲ့ရှောင်ထျန်း စူးစူးရှရှစိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ဒီလိုအချိန်က စကားပြောလို့မကောင်းတာ မသိဘူးလား။

“ခန်းမသခင်ကျန်း…”

“ရပါတယ်။ ချန်ရှင်းချုက သူ့ ပြိုင်ဘက်မှ မဟုတ်တာ။ ကျုပ်တို့ ဒီလောက်တော့ လက်ခံနိုင်ပါတယ်” ကျန်းပင်းယန် သူ့ဒေါသကိုဖြေလျော့ပြီး ချန်ရှင်းချုကို မကာ ထွက်သွားလိုက်သည်။

ယခု ကိစ္စတွေပြီးမှတော့ ၀င်ခွင့်များကိုလည်း တောင်းလို့ရမည်မဟုတ်တော့ချေ။ ထျန်းစန်းနန်းတော်က လူတွေက တကယ် ဆန်းကြယ်လှ၏။

ပြီးမှ စုရှောင်ရှန်ကို သူတော်စင်အစေအပါးတို့ ဘာလို့ ဖိတ်ခေါ်ရလဲကိုနားလည်တော့သည်။ ဒီကောင်လေးက မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်ဖြစ်၏။

ချန်ရှင်းချုနဲ့ ရင်ဆိုင်တုန်းက ချွေးတစ်စက်တောင်ထွက်မသွားခဲ့ဘဲ ဟိုအကောင်ကိုပဲ ‌သတိမေ့မျောသွားအောက်ရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ၎င်းကို အသာအယာလုပ်လိုက်တာကြောင့် စုရှောင်ရှန် ခွန်အားအပြည့်သုံးလိုက်လားတောင်မသေချာ မရေရာ ဖြစ်နေသည်။

၇၀လား၊ ၉၀လောက်လား…။

ကျန်းပင်းယန်၏ အတွေးများ ပြန့်ကျဲနေခဲ့သည်။ ဤသို့သောလူငယ်လေးက စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်က ထွက်ပေါ်လာတာ စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်ရဲ့ ထင်ပေါ်ကျော်ကြားမှုကို ပိုပြီး မမြင့်သွားစေဘူးပေလာ။

“နန်းတော်သခင်ရဲ့၊ အကြီးအကဲကျောက် … ကျွန်မလည်း သွားလိုက်ပါဦးမယ်”

ယွဲ့ကျစ်၀မ်လည်း နှုတ်ဆက်ကာ ကျန်းပင်းယန်နောက်လိုက်သွားလိုက်သည်။ ဧည့်သည်တွေထွက်သွားပြီးနောက်မှာ ခန်းမထဲ၌ လူလေးဦးသာကျန်ခဲ့တော့၏။

“စုရှောင်ရှန် မင်းဒီတစ်ခါတော့ တကယ်လွန်တယ်” အကြီးအကဲကျောက် မှတ်ချက်ပြုလိုက်သည်။

“အဲ့တော့ ကျုပ်ကိုသတ်မှာ ထိုင်ခံနေရမှာလား။ ဘာလဲ သူ့နောက်က လူကြီးတွေက သူတို့ ‌ကလေးတွေကို ရိုက်လိုက်လို့ ထွက်လာကြမှာလို့တော့မပြောနဲ့” စုရှောင်ရှန်က အနည်းငယ် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေသည်။

“မဖြစ်လောက်ပါဘူး။ ငါတို့ ပြောနေတာ မြင့်မြတ်နတ်ဘုရားနန်းတော်လေ…”

“ချန်ရှင်းချုရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ သူ့နောက်က ချန်မိသားစုဆိုတာကြီးက သွေးကြွေးလာဆပ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မတုန်း”

“…”

ဘယ်သူမှ ဘာပြောရမယ်မှန်းမသိတော့ချေ။

“ဖြစ်နိုင်တယ်” ကျောက်ကျစ်တုံ့ ငူငိူငိုင်ငိုင်ကြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ စုရှောင်ရှန် ယခုလို ခံစားနေရတာကိုကြည့်ပြီး သူပျော်နေမိသည်။

စုရှောင်ရှန် သူတို့ကို စိတ်ပျက်အားလျော့နေသော မျက်နှာမျိုးဖြင့် လေးလံသော ခြေလှမ်းကြီးများနှင့် ခန်းမအထဲကို၀င်သွားလိုက်၏။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ မျက်ရည်မထွက်ဘဲ ငိုနေပုံရသည်။

“စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်အတွက်ကို သွေးထွက်ရပြီးပြီ။ စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော််ဘက်ကနေ ရပ်တည်ခဲ့ပြီးပြီ ခုတော့ဘာပြန်ရလိုက်လဲ။ တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ပြီး ခံစားနေရတယ်”

ရဲ့ရှောင်ထျန်းနှင့် အကြီးအကဲကျောက်တို့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ခံစားချက်များကို ထင်းဟပ်ပြ‌သနေသော အကြည့်များဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြ၏။

“ကောင်လေးစိတ်လျော့ပါ။ စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်က မင်းကို ကာကွယ်ပေးမှာပါ။ ပြီးတော့ ငါကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း မင်းကို ဆုလဒ်တွေပေးမှာပါ” ခန်းမထဲကို ၀င်ရင်းနှင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်း ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ကြေငြာလိုက်သည်။

အတွင်းထဲက စုရှောင်ရှန်ကတော့ မူလဇစ်မြစ်ကျောက်တုံးကို ပိုက်လျက် စပ်ဖြီးဖြီးပြုံးနေခဲ့၏။ ထို့နောက် ကလေးလက်သီးတစ်ဆုပ်စာလောက်ရှိသည့် တံဆိပ်ပြားတစ်ခုကိုထုတ်ယူကာ ရဲ့ရှောင်ထျန်းတို့ထံ အပြေးလေးသွားလိုက်သည်။

“အကြီးအကဲတို့ လုပ်ပါဦး ဒါလေးကို ပြင်ပေးပါဦး။ ဒါမှ ဟိုလူတွေလာရင် ပုန်းနိုင်မှာ”

ရဲ့ရှောင်ထျန်း : “…”

အကြီးအကဲကျောက် : “…”

စုရှောင်ရှန် သူ့ကိုထပ်ပြီး မအံ့အားသင့်စေနိုင်တော့တာကြောင့် ကျောက်ကျစ်တုံ့ သက်ပြင်းသာချလိုက်တော့သည်။

[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

“ဆိုတော့ မင်းက အသက်စိတ်ဝိညာဉ်တံဆိပ်ပြားကို သွားယူလာတယ်ပေါ့လေ” သွေးဆုတ်ဖြူရော်သွားသော ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ မျက်ခုံးများလှုပ်နေခဲ့၏။

“ဟုတိတယ် ခေါင်းဆောင်။ ကျုပ်ဒီယှဉ်ပြိုင်မှုကို နိုင်ခဲ့ရင် ထျန်းရွှမ်တံခါးထဲက ဘာပဲယူလာလာ အပိုင်ပေးမယ်လို့ပြောထားတယ်နော်”

စုရှောင်ရှန်က အပြစ်ကင်းစင်သလို အမူအရာဖမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။ “ဟင်။ ဒီတံဆိပ်ပြားနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တစ်ခုခု မှားနေလို့များလား”

ရဲ့ရှောင်ထျန်းက အနက်ရောင်ဓားအိမ်ပဲပေးမယ်လို့ ကတိပေးခဲ့တာပါ။ စုရှောင်ရှန်က ဘယတွေပြောနေတာလဲ။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့စိတ်ထဲက ဒေါသတို့ကို ဖိနှိပ်လိုက်ပြီး ကြင်နာသောလေသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။ “ဟုတ်ပါတယ် မင်းဟာဖြစ်သွားပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် တခြားတစ်ခုခုကိုရော ထုတ်ယူလာခဲ့သေးလား”

စုရှောင်ရှန် သူလုပ်ခဲ့သလား ပြန်စဉ်းစားလိုက်ပြီး ဖြည်းညှင်းစွာ ခေါင်းခါရမ်းလိုက်သည်။ “ဒါအကုန်ပဲ”

“သေချာပြီလား”

ရဲ့ရှောင်ထျန်း မယုံပါလေ။

ထျန်ရွှမ်းတံခါးပြိုလဲရတာက သူလျှိုများနှင့်ဆိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ဘဲ စုရှောင်ရှန်၏ ပရောဂကြောင့်လို့ သူခံစား‌နေရသည်။

“ခုမပြောရင် ပေးလိုက်မယ်။ မဟုတ်ဘဲ အနာဂါတ်မှာ ငါရှာတွှေ့မှ ပြန်သိမ်းသွားရင် ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့နော်”

စုရှောင်ရှန် တုံ့ခနဲ ရပ်သွားပြီး အင်တင်တင်ဖြစ်သွား၏။

သူ့မျက်နှာပေါ်က အမူအရာကြောင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်းတို့သုံးဦးသာ သူတစ်ခုခုကို ဖုန်းကွယ်ထားသေးမှန်း ရိပ်မိလိုက်ကြသည်။

သို့ဖြင့် စုရှောင်ရှန်များဘာတွေယူလာသလဲတွေးမိပြီး ‌ဒေါသတို့ဖြင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာခဲ့၏။

“ထုတ်လိုက်စမ်း”

“အာ…”

စုရှောင်ရှန် အဖြူရောင် လက်စွပ်တစ်ကွင်းကို မ၀န့်မရဲထုတ်ယူလိုက်သည်။

ထိုအရာက ကျိုးထျန်းရှန်ကို လျှိုရွှမ်ရှင်းစီက လုယူတုန်းက ချိတ်စည်းဖြတ်ခဲ့တဲ့ လက်စွပ်ဖြစ်တာ ရဲ့ရှောင်ထျန်း အမှတ်ရသွားပြီး ရင်းနှီးတယ်လို့ ခံစားနေရတော့၏။

နပေါဦး။

ချိတ်စည်း…။

“မင်း-မင်း ချိတ်ပိတ်ခြင်းကျောက်တုံးကို လပ်စွပ်တစ်ကွင်းအဖြစ် အရည်ကျိုလိုက်တာလား” ရဲ့ရှောင်ထျန်း အသက်ပင် ကောင်းကောင်းမရှူနိုင်လောက်အောင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲလာခဲ့သည်။

“အမ်… အင်း အဲ့လိုပြောလို့ရပါတယ်”

စုရှောင်ရှန် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဆိုလိုက်၏။ မိုမို့ကို ဖော်ကောင်မလုပ်ရန် သူဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ ယခုကဲ့သို့ လွန်လွန်ကျူးကျူး သတင်းအချက်အလက်များကို လက်မခံနိုင်‌တော့တဲ့ အခြေအနေကြီးကို ကြည့်‌ကာ နောက်မှ အကြီးအကဲစန်းကို ပြောမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်၏။

ရဲ့ရှောင်ထျန်းလည်း ပေါက်ကွဲတော့မတတ်ဖြစ်နေသည်။ သူကျားကုတ်ကျားခဲ ကုန်းမြေတစ်လျှောက်ဖွေရှာခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာငယ်လေးကိုတည်ငြိမ်အောင်လုပ်ပေးတဲ့ စွမ်းအားကြီးအဆုံးရတနာ ၈ခုထဲက ၃ခုက စုရှောင်ရှန်၏ လက်ထဲရောက်နေတယ်တဲ့။

ဒီကောင်လေးက ရတနာမုဆိုးလေးများလား။

ဒီရတနာတွေအကုန်ကို အချိန်တိုအတွင်း ဘယ်လိုများ ရှာလိုက်နိုင်တာလဲ။

“ဆိုတော့…” ဆံဖြူကလေးငယ် ရဲ့ရှောင်းထျန်းက စိတ်ကိုအတင်းလျော့လိုက်ပြီးတော့ အေးတိအေးစက် မျက်နှာထားဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ “မင်းမှာ စတုတ္ထမြောက်ရတနာရှိသေးတယ်မလား”

“မရှိဘူး။ တစ်ပိုင်းတစ်လေတောင်မရှိဘူး”

ရဲ့ရှောင်ထျန်းဒေါကန်နေသည့် အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ကျဲ၏ တည်ရှိမှုကို ဖွက်ထားရန် စုရှောင်ရှန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“မေမေ”

သို့သော် ရုတ်တရက် သူ့ရင်ဘက်က မကျေမချမ်းဖြစ်သလို အသံထွက်ပေါ်လာခဲ့ကာ လူလေးယောက်ကို အလန့်တကြားဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။

ကျဲ ‌စိတ်‌ဆိုးနေပါသည်။

အခခြားရတနာများကြတော့ ကောင်းမွန်တဲ့ မိတ်ဆက်တွေရကြပြီး သူဒီလောက်စိတ်ရှည်ရှည်စောင့်နေတာတောင် စုရှောင်ရှန်က မိတ်ဆက်မပေးဘူးတဲ့။

စုရှောင်ရှန်၏ မျက်နှာ ဖြူဖျော့သွား၏။

သူ့တွက်ချက်မှုတွေအားလုံးကြားထဲမှ ကျဲက လူသညး သဘာ၀နှင့် အသိဉာဏ်ဖြစ်ထွန်းလာပြီဆိုတာ မေ့နေခဲ့သည်။ ကျဲက စုရှောင်ရှန့် အခြားသူများ၏ စကားများကို နားလည်လာနိုင်ခဲ့ပေသည်။

သေပြီ။

ငါတော့ တကယ်ကို သေ သေ သေနဲ့မြည်တာ။

“ကျဲ လား”

ထိုအရာက ဘာဖြစ်သလဲဆိုတာ ပြန်တွေးမိပြီး အကြီးအကဲကျောက်၏မျက်၀န်းများပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။

သူက ထိုအရာကိုတောင် တူးထုတ်လာတယ်ဟ။

စုရှောင်ရှန်ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်များက ကြောက်ရွံ့မှုအဖြစ်သို့ပြောင်းသွားခဲ့သည်။

ဘာကိုကြောက်ဖို့လို လို့လဲဟ။ ထိုကြောက်ရွံ့နေသော အမူအရာများဖြင့် အခြားလူများကို ကြည့်ပြီး စုရှောင်ရှန်ရှင်းပြလိုက်သည်။ “ဒီဟာက ကျုပ်လုပ်တာမဟုတ်ဘူး။ ကျဲက သူ့ဟာသူ ထွက်လာချင်တာ။ ကမ္ဘာငယ်‌ လေးကို ကယ်တင်တုန်းက ကျိုးထျန်းရှန်ကိုကယ်ရင်းနဲ့ ဒီအရာကိုတွေ့တာပဲ”

အကြီးအကဲကျောက်နှင့် ရဲ့ရှောင်ထျန်းတို့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူတို့ထင်ထားသည့်အတိုင်းတစ်ကယ်ဖြစ်လာခဲ့၏။

ကျောက်ကျစ်တုံ့လည်း သူတို့နည်းတူ ကြက်သေသေနေခဲ့သည်။ ၎င်းက ကမ္ဘာငယ်လေးကို တည်ငြိမ်အောင်လုပ်တဲ့ ရတနာလေးပါးဖြစ်သည်။ ဒီစုရှောင်ရှန်က တစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပင်…။

“ကျုပ်ပြောပါတယ်။ စုရှောင်ရှန်က အကြီးဆုံး သူလျှိုပါလို့” ကျောက်ကျစ်တုံ့ထပြောပြီး ရှေ့သို့ တဟုန်ထိုးတက်လိုက်သည်။

“သေစမ်း။ သူခိုးကောင်”

ကျောက်ကျစ်တုံ့၏ ပုခုံးကို ရဲ့ရှောင်ထျန်း ဖိလိုက်သည်။

“ဘာလို့လဲ”

ရတနာလေးပါးကို ခိုးယူပြီးတာတောင် ဘာလို့ သူ့ကို တားဆီးနေရသလဲ ကျောက်ကျစ်တုံ့ ပဟေဠိဖြစ်သွားခဲ့သည်။

စုရှောင်ရှန် ခင်းဗျားရဲ့ တရားမ၀င်သားလား။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ စိတ်ကဗလာကျင်းနေခဲ့သည်။ သူဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပါချေ။

အကြီးအကဲစန်း…

ကောက်ကျစ်တဲ့ အဖိုးကြီး…

ရတနာလေးပါး။ တစ်ချက်တည်း ရတနာလေးပါး ဆုံးရှုံးသွားခြင်း…

အဖိုးကြီး… ခင်ဗျားနဲ့ ကျုပ်တော့ တွေ့တော့မယ်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း ရှူးရှူးရှဲရှဲဖြင့် မျက်နှာလည်း သွေးဆုတ်ဖြူရော့်နေခဲ့ပြီး အသံနက်ကြီးဖြင့်အော်လိုက်သည်။ “ငါ့ရှေ့က ထွက်သွားစမ်း သွား”

စုရှောင်ရှန့် တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကတည်းတုန်ရင်သွားကု ရတနာများ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာကိုင်ရင်း ထွက်ပြေးသွားခဲ့၏။

သို့ပေမယ့် ဝေးဝေးမရောက်သေးခင်မှာပင် နောက်တစ်ခါပြန်လာခဲ့ပြီး အကြီးအကဲကျောက်၏ လက်ထဲကို ကျောက်တုံးနှင့် တံဆိပ်ပြားထည့်ပေးလိုက်၏။

“…”

[ကျိန်ဆဲခံလိုက်ရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၃]

“ရပြီလား”

စုရှောင်ရှန် တိတ်တိတ်ကလေး ဆံဖြူကလေးငယ်ကိုချောင်းကြည့်လိုက်ရာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများထောင်ထသွားခဲ့၏။

“ထွက်သွား သွား”

စုရှောင်ရှန် ဖျတ်ကတည်း အရှင်သခင်နယ်ပယ် လျင်မြန်မှုကို အသုံးပြုပြီး ထွက်သွားလိုက်သည်။

တောက်…။

တောက်ဟူ၍ အသံသဲ့သဲ့လေးကို ကြားလိုက်ရရာ ရဲ့ရှောင်ထျန်းတို့ သုံးဦး ပဟေဠိဖြစ်ဟန်များဖြင့် ‌လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။

ထိုတွင် တိတ်‌ဆိတ်နေသော ခန်းမအတွင်းကို လှောင်ရယ်သလိုလို၊ ကျေနပ်သလိုလိုနှင့် လွှမ့်ဆင်းလာခဲ့သော လက်စွပ်ကးကိုတွေ့ရ၏။

စုရှောင်ရှန် ပျာယာခတ်နေပါသည်။

သူလည်း အဝေးကိုရောက်မှ သျှပ်ပြာသျှပ်ပြာနှင့်ဆိုတော့ လက်စွပ်ကျကျန်ခဲ့တာ ကြားလိုက်ရပြီး အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ကာ ပြန်လာခဲ့၏။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ မျက်၀န်းများအတွင်း မယုံကြည်နိုင်မှုတို့ ထင်ဟပ်နေပြီး ပြန်လာခဲ့သော စုရှောင်ရှန်ကိုကြည့်လိုက်၏။

စုရှောင်ရှန်က ရဲ့ရှောင်ထျန်းနှင့် ခပ်ကွာကွာမှနေ၍ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေတစ်ဖက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဆန့်ထုတ်ကာ လက်စွပ်ကို သူ့ဘက်သို့ ယှက်ယူလိုက်သည်။

“စု-ရှောင်-ရှန်”

ထိုအသံနက်ကြီးက ကောင်းပင်တစ်ခုလုံးကိုပဲ့တင်ထပ်သွား၏။ လေထဲက စာကလေးငှက်များတောင် သူတို့၏ အတောင်များတောင့်တင်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

[နာမည်ခေါ်ခြင်းခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

“ကျုပ်ထွက်သွားပါ့မယ်။ မျက်နှာကို ထပ်မမြင်စေရပါဘူး”

လက်စွပ်ကိုကောက်ယူကာ စုရှောင်ရှန် သုတ်ခြေတင်ပြေးသွားလိုက်၏။

ထိုနေရာတွင် ဆက်နေနေလျှင် ပွဲချင်းပြီး အသတ်ခံရမည်ကို စိုးရွံ့မိပေသည်။ ကျောက်ကျစ်တုံ့ ဘာမှ မပြောဘဲ အချင်းအရာတစ်ခုလုံးကို ကြည့်နေခဲ့သည်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း ယခုလောက် ဒေါသထွက်တာ ပထမဆုံးမြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။

အကြီးအကဲကျောက်လည်း သူ့လက်ထဲက ရတနာနှစ်ပါးကိုကိုင်ရင်းနှင့် ဖြစ်ပျက်နေသည်များကို အိပ်မက်အလားထင်မှတ်နေပေ၏။

“တကယ်ထူးခြားတဲ့ကောင်လေးပဲ”

ထိုမှတ်ချက်ကြောင့် ကျောက်ကျစ်တုံ့၏ ဒူးများပျော့ခွေသွားပြီး ကြမ်းခင်း ပေါ်မှာ ပုံလျက်သားကျသွားတော့သည်။

[အထင်ကြီးလေးစားခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset