Switch Mode

အခန်း (၂၁၀)

အကြီးအကဲစန်း ကြမ်းပြီ

“ဟမ်”

စုရှောင်ရှန် မျက်ခုံးပင့်ကာမေးလိုက်သည်။ “ခင်ဗျားတို့က ဘာမှ မမြင်ရဘူးပေါ့”

: [သံသယ အ၀င်ခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၁]

ရဲ့ရှောင်ထျန်းဘာမှ မပြောဘဲ လက်ဝှေ့ရမ်းလိုက်ရာ သူ့ရှေ့မှာ ဖန်သားပြင်တစ်ခုပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုမီးလျှံထဲမှာ ဖြစ်ပျက်နေသမျှအားလုံးကို ဖန်သားပြင်လေးအပေါ်မှာ မြင်ရ၏။

“ဒါဘယ်လို နည်းစနစ်တုန်း” စုရှောင်ရှန်၏ မျက်၀န်းများ ၀င်းပသွားပြီး မေးလိုက်သည်။

“ကောင်းကင်အမြင်”

“ဒါနဲ့ဆို ဘာမဆိုကြည့်လို့ရတာလား”

“အေး ဟုတ်တယ်”

ရဲ့ရှောင်ထျန်း တစ်ခုခု မူမမှန်သလို ခံစားရပြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။ “နေပါဦး။ မင်းက ဘာလို့မေးတာလဲ”

“ဟီဟီး ဟီဟီး။ မဟုတ်ပါဘူး။ ခင်ဗျား ထင်နေသလိုမဟုတ်ဘူး” စုရှောင်ရှန် ‌ပြုံးစိပြုံးစိ ဖြေလိုက်သည်။

“ဘာလဲဟ” ရဲ့ရှောင်ထျန်း မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

: [သံသယ အ၀င်ခံရပါသည်။ ပင်ကိုယ်မှတ် +၄]

ရဲ့ရှောင်းထျန်း၏ အရပ်ကို မသိမသာ တိုင်းကြည့်လိုက်ပြီး စုရှောင်ရှန်လည်း သင်္ကာမကင်းဖြစ်သွားသည်။

လူတိုင်း၏ အာရုံက ထိုဖန်သားပြင်ပေါ်ကျသွား၏။ စုရှောင်ရှန်လည်းပဲ ထိုကောင်းကင်အမြင်ဟုခေါ်သည့် စိတ်ဝိညာဉ်နည်းစနစ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

အကယ်၍ ရဲ့ရှောင်ထျန်းကသာ ကမ္ဘာငယ်လေးတွေလို ဖောက်မြင်ကြည့်တာမဟုတ်ဘဲ ယခုလိုဆိုရင်တော့ ထမင်းစားရေသောက်ပဲဖြစ်သည်။

တကယ်က သူက ထိုဖန်သားပြင်ကိုတောင်မလိုဘဲ ထိုမီးလျှံများကို မျက်လုံးချည်းသက်သက်ဖြင့် ဖောက်ကြည့်နိုင်ပေသည်။

နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်ထဲက လူသုံးယောက်က လေထဲမှာ ပျံဝဲနေကြသည်။ စုရှောင်ရှန်လို ပြောင်စပ်စပ်ကောင်မရှိတာကြောင့် အခြေအနေက တင်းမာနေခဲ့၏။

အင်မတန်မြင့်မားသောအပူချိန်ကြောင့်လည်း သူတို့သုံးဦးသား ချွေးများ တရွှဲရွှဲစိုနေကြသည်။ ယခုလို အခြေအနေဖြင့် အသားကျခြင်းမရှိသော စန်ကျောက်ဖုအနားမှာ မီးခိုးခွေ့များ တစ်သီးတစ်သန်းကြီး ၀န်းရံနေကြပြီး တစ်သီးတစ်ခြားရပ်တည်နေသည်။

“မင်းလုပ်နိုင်တာဒါအကုန်ပဲလား” စန်ကျောက်ဖုက အကြီးအကဲစန်းကို ထေ့ထေ့ငေါ့ငေါ့မေးလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူ၏ ပုစိန်ပေါ်တင်ထားသောလက်ကို အသာတောက်လိုက်၏။ အကြီးအကဲစန်းလုပ်နိုင်တာဒါအကုန်ပဲဆိုရင် သူ၏ အချိန်နှင့် မထိုက်တန်ပါချေ။

အကြီးအကဲစန်းပြုံးလိုက်ပေမယ့် မျက်နှာက မဲ့ရွဲ့နေသည်။

“စန်‌ကျောက်ဖု သေချာကြည့်ထား။ ဒါက မင်းဘ၀ရဲ့ အရေးပါဆုံးတွေထဲက တစ်ရပ်ဖြစ်လာလိမ့်မယ်”

သူ့ခမောက်ကို အကြီးအကဲစန်း အပေါ်တင်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက်ကြီး အဖြူရောင်မီးလျှံများ အတန်းလိုက် နဂါး လောင်မြိုက်ခြင်း နယ်ပယ်မှ စန်ကျောက်ဖုထံ စီး၀င်သွား၏။

ထိုမှ ငရဲမီးတောက်ကောင်းကင်မီးလျှံ၏ အပူချိန်က အစွန်းရောက်လွန်းလှကာ မည်သူမှ ထိရဲလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

စန်ကျောက်ဖု တိမ်းရှောင်လိုက်ရာ မီးလျှံအတန်းများတစ်ခုနှင့်တစ်ခု တိုက်မိကြပြီး ပေါက်ကွဲထွက်သွားသည်။

ထို့နောက် လှိုင်များနှင့်အတူ နေရာတစ်ခုလုံး ကောင်းကင်ကိုတောင် ပေါက်ကွဲ စေမတတ် တုန်ခါသွားတော့၏။ သို့သော် ၎င်းက နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်အတွင်း၌သာဖြစ်ကာ အသုံးပြုသူ၏ ကျွမ်းကျင်မှုကို ဖော်ပြသည်။

ထိုမှ လှိုင်းများကြောင့် စန်ကျောက်ဖုလွင့်ထွက်သွားခဲ့၏။ မီးလျှံနံရံနှင့်ထိတိုက်‌မိတော့မည့်အချိန်မှ အချိန်ကိုက်လေး ရပ်တန့်လိုက်နိုင်ပေသည်။

ထိုမီးလျှံ၏အပူချိန်က ကြည့်လိုက်သည့် သူ၏ ဝိညာဉ်ကိုတောင် လောင်ကျွမ်းစေနိုင်ပေ၏။

အပြင်ဘက်က စုရှောင်ရှန် ထိုအချင်းအရာကိုမြင်သောအခါ အလန့်တကြားထခုန်လိုက်သည်။

“လခွမ်း။ ကြမ်းလိုက်တာ”

အခြားသူများက ပဟေဠိဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ သို့ပေမယ့် စုရှောင်ရှန်က ဤသို့စွမ်းအားကိုကိုင်ဆောင်သူဖြစ်ရာ ဘာဖြစ်နေသလဲကို ကောင်းကောင်းကြီးသိပါသည်။

ထိုမီးလျှံနံရံများက နည်းစနစ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး မီးတောက်အစေ့များမရေမတွက်နိုင်အောင် စုပေါင်း၍ တည်ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

နဂါလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်ကို အကြီးအကဲစန်းသာထိန်းချုပ်မထားဘူးဆိုရင် ထိုမှ ပေါက်ကွဲမှုက အတွင်းစည်းတစ်၀က်လောက်ကိုတောင် ပြာဖြစ်သွားစေနိုင်ပေသည်။

“အကြီးအကဲစန်း…”

ကောင်းကင်အမြင်ကိုကြည့်ပြီး ကျန်းပင်းယန် တီးတိုးရေရွတ်လိုက်သည်။ အရင်တစ်ခေါက် အကြီးအကဲကိုတွေ့စဉ်က နယ်ပယ်တူအဖြစ် စိန်ခေါ်နိုင်မယ်လို့ထင်ထားလေသည်။

သို့သော် ယခု နှစ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်မှာ အကြီးအကဲစန်းက ခွန်အားအရာရော၊ စွမ်းရည်အရာမှာပါ သူ့ကို နောက်၌ ချန်ထားခဲ့၏။

ကျန်းပင်းယန်သာ တုန်လှုပ်ရသည်မဟုတ် စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်က ရဲ့ရှောင်ထျန်းတို့တစ်သိုက်လည်း နည်းတူ အံ့အားသင့်ရပေသည်။

အကြီးအကဲစန်းက သူ့စွမ်းရည်များကို ကြုံတောင့်ကြုံခဲမှ ထုတ်ပြတတ်ရာ သူ၏ ‌စွမ်းဆောင်ရည်များကို ဟိုး ယခင် နှစ်ပေါင်းများစွာကကဲ့သို့ သတ်မှတ်ထားပါသေးသည်။

ယခု ဖန်သားပြင်၌ ဖြစ်ပျက်နေသည်ကိုမြင်ရမှ အကြီးအကဲစန်း တယ်ကြမ်းပါလား ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးဖြစ်သွားကြရ၏။

“သူပိုပြီး သန်မာလာပြီ”

ရှောင်ချိစွေက ထပ်လောင်း၍ “အဖိုးကြီး ပြောတာမှန်တယ်။ ငါတို့ စိတ်ဝိညာဉ်နန်းတော်ထဲမှာ တကယ် အရိုးဆွေးနေကြပြီ”

သူတို့အားလုံးပြန်ငြိမ်ကျသွားကြသည်။ စုရှောင်ရှန်ထို အဖိုးကြီးများကို ခိုးကြည့်လိုက်သောအခါ မျက်နှာများ၌ မနာလို၀န်တိုမှုများသာတွေ့ရပြီး နောင်တတရားများတစ်ခုမှ မရှိပါချေ။

“ဒါက လမ်းစဉ်နဲ့ ရွေးချယ််မှု ကွဲပြားချက်ပဲမဟုတ်လား” စုရှောင်ရှန်ပြောသည်။

စုရှောင်ရှန်က ဤသို့မှတ်ချက်ချမည့်သူဟု ထင်မထားကြရာ သူတို့ တုန်လှုပ်သွားကြသည်။ သို့သော် ဆက်လက်၍ တိတ်ဆိတ်နေကြစဲသာ။

နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်အတွင်း၌…။

ထိုပေါက်ကွဲမှုက စုရှောင်ရှန်‌အတွက် ဩချလောက်စရာဆိုပေမယ့် မီးလျှံအတွင်းက လူနှစ်ယောက်အတွက်တော့ မလုံလောက်သေးပါချေ။

မျက်နှာဖုံးတပ်လူက နှင်းမြို့တော်၏အလွမ်းနှင့် လှိုင်းများကို ဖြတ်ချလိုက်သည်။ စန်ကျောက်ဖုက ပိုလို့တောင် သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး လှိုင်းများကို ခုခံခြင်းတောင်မပြုလိုက်ပါချေ။ သူ့ကိုမှ အနာတရ‌ဖြစ်အောင်မလုပ်နိုင်တာပဲ။

စန်ကျောက်ဖု ဖြတ်ပိုင်းလိုက်ရာ နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်၏ နံရံမှာ ပြတ်ပေါက်ကြီးတစ်ခုပေါ်လာသည်။

သို့ပေမယ့် ၎င်းတို့က ရေစီးဆင်းနေသည့်အလား အလျှင်အမြန် ပြန်ဖြည့်ပိတ်သွားခဲ့၏။

“ဟမ်။ အထင်ကြီးစရာပဲ”

စန်ကျောက်ဖု လက်ဖျာခါသွားသည်။ သူ့ပုစိန်ငယ်လေးမှာပါတဲ့ မဟာလမ်းစဉ်နှင့် စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်တို့က အံ့ဩစရာကောင်းလောက်အောင်ဖြစ်သော်လည်း ထိုနံရံကို မဖြိုချနိုင်ပါချေ။

ထိုနံရံကမီးလျှံများကတောင် သူ့တိုက်ခိုက်မှုကို လောင်ကျွမ်းလိုက်သည်။ တကယ်က ဒီနေရာမှာ လောင်ကျွမ်းတယ်ဆိုတာထက် ဝါးမျိုတယ်လို့ပြောရပေမည်။

နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်က စန်ကျောက်ဖု၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ဝါးမျိုလိုက်ပြီး လောင်စာအလား ပိုလို့တောင် မီးလျှံများကို အားပိုကောင်းလာစေပေခဲ့၏။

“အထင်ကြီးစရာပဲ။ ကြည့်ရတာ ငါတော့ ဘယ်မှ သွားလို့မရတော့ဘူးထင်ပါတယ်” စန်ကျောက်ဖုက ပြောသည်။

အကြီးအကဲစန်းလည်း ပြုံး၍ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “စမ်းကြည့်ပေါ့”

စန်ကျောက်ဖု ချက်ခြင်း လက်ထဲက ပုစိန်ဖြင့် ရှေ့တက်လိုက်သည်။

“မလိုပါဘူး။ မင်းသာ ကျသွားရင် ဒီ နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်ဆိုတာလည်း ကျသွားမှာပဲမလား”

စန်ကျောက်ဖုက သူ့ထံ ၀င်လာနေတာတောင် အကြီးအကဲစန်းက မလှုပ်မယှက်ရှိနေသေး၏။ ပြီးမှ သူ့လက်ကိုမြှောက်ကာ အော်လိုက်သည်။

“ဆေးမီးဖို”

နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်က ဆေးမီးဖိုအိုးချက်ခြင်းဖြစ်သွားခဲ့ပြီး မရေမတွက်နိုင်သော မီးလျှံများ မြေပြင်မှ တိုးထွက်လာကာ နယ်ပယ်အတွင်းပိုင်းတစ်ခုလုံးကို လျှင်လျှင်မြန်မြန်ဖြည့်လိုက်သည်။

ရဲ့ရှောင်ထျန်း၏ ကောင်းကင်အမြင်တောင် ထိုသို့ အပူချိန်ကို မခံနိုင်သလိုနှင့် စတင်၍ မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာခဲ့၏။

အလျင်အမြန် သူ့နည်းစနစ်ကို ချက်ခြင်း တည်‌ငြိမ်အောင်ပြန်လုပ်လိုက်သော်လည်း အသံသာကြားရတော့ပြီး ရုပ်မမြင်ရတော့ချေ။

စုရှောင်ရှန်ကတော့ အကြားအမြင်ဖြင့် အရာအားလုံးကို မြင်နိုင်နေသည်။

ထိုတိုက်ခိုက်မှုက တိုး၀င်လာနေသော စန်ကျောက်ဖုကိုမဆိုထားဘိ အနောက်က မျက်နှာဖုံးတပ်လူတောင် မရှောင်နိုင်လိုက်ပါချေ။

သူတို့နှစ်ဦးကို ငြိမ်းသက်လို့ရနိုင်ခြင်းမရှ်ိသော မီးလျှံများက ချက်ခြင်းလောင်ကျွမ်းလိုက်၏။

“ဒါဘာကြီးလဲဟ” စန်ကျောက်ဖုအော်သည်။

အလန့်တကြား ထိုမီးလျှံများကို ငြိမ်းဖို့ စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်မျာသုံးလိုက်သော်လည်း သူ့စိတ်ဝိညာဉ်အနှစ်များသာ လောင်ကျွမ်းသွားခဲ့သည်။ သူ့မဟာလမ်းစဉ်ဖြင့် ငြိမ်းသက်ကြည့်သောအခါတွင်လည်း သူ၏ လမ်းစဉ်ကို မီးဆွဲသွား၏။

ထိုကြောက်မက်ဖွယ်ရာအတိမီးလျှံများကြောင့် တစ်စုံတစ်ခုကို အမှတ်ရသွားလေသည်။

“ငရဲမီးတောက်ကောင်းကင်မီးလျှံ။ မင်းက သူတော်စင်တစ်ပိုင်း မီးတောက်ဧကရာဇ်ရဲ့ တပြည့်မလား”

အကြီးအကဲစန်း ဘာမှ ပြန်မဖြေကြားပါချေ။ သူ့လက်ကို ဆုပ်လိုက်ရာ ထိုထူးဆန်းသောမီးတောက်များက သူတို့၏ ဝိညာဉ်ထိတိုင်အောင်လောင်ကျွမ်းလိုက်သည်။

စန်ကျောက်ဖု၏ မျက်နှာရ ရှုံ့မဲ့နေပြီး သူ၏ အနက်ရောင်ဆံနွယ်များလည်း အရောင်လွင့်ပျယ်သွားခဲ့၏။

“အသက်ဓာတ်ရော လမ်းစဉ်ကိုပါ လောင်ကျွမ်းတယ်လား”

စန်ကျောက်ဖု တစ်စထက်တစ်စ ထိတ်ထိတ်ပျာပျာဖြစ်လာရလေသည်။

သူသန်မာတာမှန်သည်။ သို့ပေမယ့် ထိုမီးလျှံများက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို လောင်ကျွမ်းနေလေရာ ရှိရှိသမျှကို တိုက်စားသွားသဖြင့် အသက်ပိုကြီးသည့်ဟန်ပေါက်သွားသည်။

“ကျောက်ဖု” မျက်နှာဖုံးတပ်လူအော်လိုက်သည်။

“ဆုံးဖြတ်ချက်က ငါတို့လက်ထဲမှာ ဆက်တိုက်ခိုက်နေဖို့မလိုတော့ဘူး။ သွားရအောင်”

မျက်နှာဖုံးတပ်လူလည်း ‌နာကျင်မှုကို အပြင်းအထန်ခံစားနေရသည်။ အစကတည်းက သူက ဒဏ်ရာပြင်းပြင်းထန်ထန်ရနေလေရာ အကြီးအကဲစန်း၏ မီးလျှံများနှင့် ထိတောင်မထိတွေ့ကြည့်မိသင့်ပေ။

ဘာလို့ အကြီးအကဲစန်းကိုများ တိုက်ခိုက်လိုက်ရသလဲမသိ။

အကြီးအကဲစန်းက အလွန်သန်မာလှလေရာ မျက်နှာဖုံးတပ်လူတောင် အကြီးအကဲစန်းကိုသတ်နိုင်မယ်ဆိုရင်တောင်မှ သူလည်း ဒုက္ခိတိဖြစ်သွားလေမည်။ ထို့အပြင် ထိုဒဏ်ရာက ပြန်ကုစားလို့မရသည့် အရာဖြစ်သည်။

အကြီးအကဲစန်းနှင့်တိုက်ခိုက်မည်ဆိုလျှင် ဆုံးရှုံးမှုက ပြင်းထန်ပေလိမ့်မည်။

သူ့နောက်ကျောက နှင်းမြို့တော်၏ အလွမ်းကို ‌ဆွဲယူလိုက်ရာမှာ သူ၏ ဓားဆန္ဒကလည်း မီးဆွဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုမီးလျှံများက တကယ်အရာအားလုံးကို လောင်ကျွမ်းနိုင်ကာ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းလွန်းလှပေသည်။ မျက်နှာဖုံးတပ်လူ အကျဉ်းအကြပ်ထဲရောက်သွား၏။

ထို့နောက် စန်ကျောက်ဖုကို စိတ်ချင်းဆက်ပြောလိုက်သည်။ “အပြင်ထွက်ဖို့ အစွမ်းကုန် တစ်ချက်တည်း တိုက်ခိုက်ရအောင်”

စန်ကျောက်ဖု ခေါင်းညိတ်ကာတုန့်ပြန်လိုက်သည်။

အကြီးအကဲစန်းဘယ်လောက် သန်မာသလဲ မြည်းကြည့်ပြီးဖြစ်ရာ သူလည်း အချိန်ဆက်မဆွဲချင်ပါချေ။

စန်ကျောက်ဖု သူ့ပုစိန်ကိုမလိုက်ချိန်မှာ အကြီးအကဲစန်က နှာတစ်ချက်မှုတ်ပြီး ကဲ့ရဲ့လိုက်သည်။

“မနိုင်တော့ ပြေးတော့မယ်ပေါ့လေ”

အကြီးအကဲစန်း လက်နှစ်ဖက်ကို ဖြန့်ထုတ်လိုက်ရာ နဂါးလောင်မြိုက်ခြင်းနယ်ပယ်ကနေ ဧရာမ မီးလုံးကြီးနှစ်ခု ဖြစ်တည်လာခဲ့သည်။ ထိုမီးလုံးကြီးနှစ်ခုက နေအသေးလေးများကဲ့သို့ လမ်းတစ်လျှောက်ရှိအရာရာတိုင်းကို ဖျက်ဆီးနေနိုင်သည့်ဟန်ပေါ်သည်။

ထိုအရာနှင့် အင်မတန်ရင်းနှီးသလိုခံစားလိုက်ရပြီး စုရှောင်ရှန်၏ မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားခဲ့၏။ ထို့နောက်မှာမှ ဘာလို့ရင်းနှီးနေသလဲသိရတော့သည်။

အကြီးအကဲစန်း လက်များကိုဆုပ်လိုက်ရာ ထိုဧရာမ မီးလုံးကြီးများက လူတစ်ကိုယ်စာအရွယ်အစားလောက်ထိ ကျုံ့သွားခဲ့သည်။ ထိုမီးလုံးများမှ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ကြမ်းတမ်းသောစွမ်းအင်များက ဆက်တိုက်စိမ့်ထွက်လာနေ၏။

ထိုမှ အငွေ့ကတောင် အရာရာကို တိုက်စားနိုင်နေဟန်ပေါ်သည်။

ထိုမီးလုံးများ၏ အတွင်း၌ ပိတ်လှောင်ထားခံရလျှင် ဘာဖြစ်မည်ကိုတွေးကြည့်နိုင်ပေသည်။

စုရှောင်ရှန်အံ့အားသင့်သွားခဲ့၏။

အကြီးအကဲစန်းအသုံးပြုနေသည့်နည်းလမ်းက စားဖိုမှူးရပြီးနောက်မှာ သူ စဉ်းစားမိသည့်အရာဖြစ်သည်။

“ဆေးဖာ်စပ်ခြင်း”

Comment

Leave a Reply

Options

not work with dark mode
Reset